ماسک مرگ قالب یا قالبی است که از صورت یک فرد پس از مرگ ساخته می شود. این عمل برای قرن ها در فرهنگ های مختلف وجود داشته است و اهداف مختلفی را دنبال کرده است.
صورت هنرمندان پس از درگذشت، به عنوان یک آثار هنری و فرهنگی، ارزش بسیار زیادی دارد. این ارزش معمولاً به دلیل شهرت و تأثیرگذاری هنرمند در زمینه هنر، فرهنگ و جامعه است. بنابراین،ساخت ماسک مرگ یا قالب گیری از صورت هنرمندان بعد از مرگ، به عنوان یک فرایند هنری و فرهنگی، اهمیت بسیار زیادی دارد.
در حال حاضر، با پیشرفت فناوری و تکنولوژی، روش‌های مختلفی برای قالب گیری از صورت هنرمندان پس از مرگ وجود دارد. از جمله این روش‌ها می‌توان به تصاویر سه‌بعدی، مجسمه‌سازی، نقاشی و حتی استفاده از رباتیک اشاره کرد. این روش‌ها به هنرمندان و علاقمندان این امکان را می‌دهند که صورت هنرمندان را به صورت دائمی در حالت های مختلف باقی بگذارند و از آثار آنها به عنوان یک میراث فرهنگی استفاده کنند.
اما با وجود توانایی فناوری در قالب گیری از صورت هنرمندان، بحث‌ها و اختلافات زیادی در این زمینه وجود دارد. بعضی از افراد معتقدند که قالب گیری از صورت هنرمندان پس از مرگ، به معنای تجاوز به حقوق فردی و حریم شخصی هنرمند است. در عین حال، دیدگاه دیگران نشان می‌دهد که قالب گیری از صورت هنرمندان به عنوان یک روش حفظ و گسترش هویت فرهنگی و هنری، اهمیت بسیار زیادی دارد.
از لحاظ تاریخی، ماسک های مرگ به عنوان راهی برای حفظ شباهت متوفیان، به ویژه افراد برجسته مانند حاکمان، هنرمندان، یا دیگر شخصیت های برجسته ساخته می شدند. آنها اغلب در خلق مجسمه ها، نقاشی ها یا سایر اشکال هنرهای یادبود استفاده می شدند.
در زمان های قدیم اعتقاد بر این بود که ماسک های مرگ دارای اهمیت معنوی هستند. در برخی از فرهنگ ها، تصور می شد که ماسک روح یا جوهر فرد را تسخیر می کند و به روح آنها اجازه می دهد تا به شکلی به وجود خود ادامه دهد.
امروزه، ماسک های مرگ هنوز گهگاه در برخی از شیوه های هنری مورد استفاده قرار می گیرند، اما بیشتر با زمینه های تاریخی یا باستان شناسی مرتبط هستند. آنها بینش های ارزشمندی را در مورد ظاهر فیزیکی و ویژگی های چهره افراد از گذشته ارائه می دهند و نگاهی اجمالی به زندگی و زمان آنها ارائه می دهند.
در حالی که مفهوم ماسک های مرگ ممکن است برای برخی ترسناک به نظر برسد، اما آنها به عنوان نقطه تلاقی جذابی از هنر، تاریخ و باورهای فرهنگی عمل می کنند. آنها یک ارتباط ملموس با گذشته و چشم اندازی منحصر به فرد از زندگی کسانی که قبل از ما آمده اند ارائه می دهند.
بسیاری از هنرمندان، سیاستمداران و افراد مشهور دنیا شانس این را داشته اند که لحظاتی بعد از مرگ از صورت آن ها ماسک مرگ تهیه شده و همین ماسک ها قالبی شده است تا بعد ها هنرمندان تندیس هایی از این افراد بسازند و یا همین ماسک را در موزه به عنوان آخرین لحظات زندگی این افراد در معرض تماشای مردم قرار دهند. نمونه هایی از این ماسک مرگ را می توانید در این جا ببینید.
آلفرد هیچکاک، کارگردان بزرگ سینما
چایکوفسکی، آهنگساز سرشناس روس
ماری آنتوانت، آخرین ملکه فرانسه که به دست انقلابیون کشته شد
ویلیام شکسپیر، نمایش نامه نویس شهیر
ناپلئون بناپارت، امپراطور فرانسه
ملکه الیزابت اول، ملکه انگلستان
بنجامین فرانکلین، رئیس جمهور آمریکا
لودیک بتهوون، آهنگساز بزرگ آلمانی
