آدامس از جویدنی های محبوب همه افراد مخصوصا نوجوان هاست. این خوراکی برای خوشبو شدن دهان و نیز کمک به هضم غذا استفاده می شود اما گاهی جویدن آن فقط یکی سرگرمی است. سرگرمی ای که اغلب به عادت تبدیل می شود.
آدامس های جویده شده یکی از معضلات حل نشده محیط زیست است. جدا از اینکه برخی افراد آن ها را در خیابان ها و مکان های عمومی رها می کنند و این خود مشکلی دیگر می آفریند، حتی اگر آدامس را در سطل زباله بیندازید باز هم مشکل به وجود می آید. آدامس های جویده شده به سایر زباله ها می چسبد و عمل بازیافت زباله های بازیافتی را با مشکل مواجه می کند.
برخی از افراد پیشنهاد می کنند به طور کامل مصرف آدامس حذف شود و برای جویدن آن جریمه در نظر گرفته شود اما این راه حل مناسبی نیست. یکی از پیشنهادهایی که طرفداران محیط زیست می دهند این است که آدامس های جویده شده را قبل از دور انداختن در تکه ای کوچک از دستمال کاغذی بگذاریم و بعد دور بیندازیم تا به سایر زباله ها نچسبد. این پیشنهاد به نظر خوب است هرچند در آن صورت روزانه حجم بالایی دستمال کاغذی در سراسر جهان مصرف خواهد شد!
آدامس های جویده شده غول پیکر در شهر
سیمون دکر ، متولد 1968 در لوکزامبورگ، هنرمند پاپ آرت است . او به خاطر شرکت در چهل و هشتمین بینال ونیز در سال 1999 با مجموعه عکس هایش با عنوان «آدامس جویدن در ونیز» شناخته می شود. مجموعه عکس او “یخبندان” نیز معروف است.
آثار او در بستری معماری تولید میشوند ، او تصویر خود را با یک شی و مکان میسازد ، کارهایش در مکان انجام میشود، اما بالاتر از همه با مکان. از بیننده دعوت می شود تا فضا را زیر سوال ببرد و ادراک خود را تجدید کند.
سیمون دکر در رویکرد هنری خود با فضا بازی می کند، صحنه می آفریند، نقطه نظری را با رسانه عکاسی انتخاب می کند تا که بیننده را زیر سوال می برد.
این تکنیک پس از درک بسیار ساده است و همچنان موثر باقی می ماند. او برای توضیح رویکرد خود به روشی ساده تر، از یک زاویه خاص، از یک نقطه نظر دقیق از اشیا عکس می گیرد تا ظاهری بزرگ به آنها بدهد. آدامس همیشه به اندازه ای بوده اند که ما آنها را می شناسیم، تعجب آور نیست؟


شاید آن هایی که عادت دارند آدامس جویده شده خود را به صندلی اتوبوس یا نیمکت کلاس و یا مکان های عمومی دیگر بچسبانند با دیدن این مجسمه ها عادت زشت خود را ترک کنند.