صخره نوردی ورزشی سخت است که برای انجام آن نیاز به تمرین های زیادی دارید. هر چند که این ورزش به خاطر هیجاناتی که دارد روز به روز محبوب تر می شود. شاید یکی از دلایل استقبال از این ورزش انجام محدود نبودن به سن و جنسیت است.
صخره نوردی باعث افزایش اعتماد به نفس، کمک به حل مشکلات روحی و باعث تقویت تمرکز ذهنی می شود.البته این ورزش هم مانند بسیاری از ورزش های دیگر باید از ابتدا در سالن های ورزشی و زیر نظر مربیان کارآزموده فرا گرفته شود و بعد با نظارت مربی در روی صخره طبیعی انجام شود. این ورزش در عین حالی که بسیار مهیج است می تواند خطرناک نیز باشد. در باشگاه ابتدا مبتدیان با دستگیره های نزدیک به هم بر روی دیواره آموزش می بینند تا بتوانند به راحتی خود را بالا بکشند و بعد از دیواره های حرفه ای تر بالا می روند.
در این ورزش شما باید کمر، شانه، ران و دست های بسیار قوی داشته باشید بنابراین اول باید به قدرتمند کردن این بخش های بدن با ورزش های مناسب بپردازید. در کنار این ها تمرکز دهنی بسیار مهم است چه بسا ورزشکارانی که بسیار قدرتمند بوده اند ولی به خاطر عدم تمرکز از روی دیواره ها سقوط کرد ه اند.
البته ورزش صخره نوردی ممکن است با آسیب دیدگی هایی نیز همراه باشد که اول از همه آسیب روی انگشتان است. تحمل وزن بدن بر روی انگشتان ممکن است باعث کشیدگی و آسیب به این بخش بدن شود. احتمال سقوط و آسیب دیدگی کمر، پا و گردن نیز از خطرات دیگر این ورزش است.
صخره نوردان در هنگام صعود به غذاهای سبک و در عین حال کامل نیاز دارند. قند خون این ورزشکاران نباید کاهش پیدا کند زیرا باعث خستگی، عصبانیت و عدم تمرکز می شود. بهتر است صخره نوردان در طول روز 5 یا 6 وعده غذای سبک بخورند. غذاهایی مانند ماست به همراه میوه ها یا تن ماهی با نان می تواند گزینه های مناسبی برای آنان باشد.
