هر رنگی می تواند معنا و مفاهیم مخصوص خودش را داشته باشد و معانی در اغلب نقاط جهان مشترک است. شاید بتوان گفت رنگ ها نیز مانند انسان ها شخصیت های متفاوتی دارند. در این بخش می خواهیم به برداشت های رایج هر یک از این رنگ ها و رنگ های اصلی بپردازیم.
رنگ قرمز
رنگ قرمز رنگ پرتحرک و پر هیجانی است، نشان دهنده جوانی، سرزندگی، عشق و سرکشی است و حاکی از انرژی درونی، گرما و حرارت است. از طرفی می تواند نشان دهنده پایداری، مقاومت و شهادت باشد.
رنگ آبی
آبی در مقابل قرمز قرار می گیرد. آرام، منطقی، عمیق و سرد است. می تواند از طرفی با معنویت گره بخورد و خاصیت آرام بخشی را ایفا کند.
رنگ زرد
رنگ زرد در حالت خلوص می تواند تصویری از نور، روشنایی، فهم، خرد و دانایی باشد، ولی وقتی با سفید مخلوط می شود، سرد می شود و تردید را منتقل می کند.
رنگ سبز
سبز رنگ بهار و طبیعت است و نوزایی، امید و تولیدی دوباره را منتقل می کند. در دین اسلام رنگ سبز رنگی مقدس شمرده می شود.
رنگ نارنجی
نارنجی رنگ بلوغ و شادابی و سرخوشی است. انرژی آن بسیار زیاد است و وقتی با سفید مخلوط می شود، از انرژی آن کاسته می شود و وقتی با سیاه مخلوط می شود، رو به خاموشی می رود.
رنگ بنفش
بنفش رنگی مرموز و اسرار آمیز است که وقتی به سمت قرمز می رود، انرژی آن می تواند دلهره آورد باشد و وقتی به سمت آبی میل می کند، آرام تر و متفکرانه تر می شود.
اختصاصی نشریهی اینترنتی نوجوانها – یاسمین الهیاریان