مینیمالیسم یا ساده گرایی مکتبی هنری است بر پایه سادگی عناصر تصویر. در این مکتب خبری از پیچیدگی های فلسفی نیست. مینیمالیسم پس از جنگ جهانی دوم در هنر غرب به وجود آمد و از سوی هنرمندان آمریکایی در اواخر ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ گسترش پیدا کرد.هنرمندان مینیمال اعتقاد داشتند که با حذف عناصر اضافه در ترکیب بندی و استفاده از عناصر ساده و خلاصه شده می توان به اشکال هندسی رسید که منجر به بیان رنگ و فرم خالص می شود.
عکاسی مینیمالیستی
عکاسی مینیمالیستی نوعی از تصویرسازی است که بر ترکیب بندی های ساده، استفاده زیاد از فضای خالی و حذف عناصر شلوغ تکیه دارد.
در عکاسی مینیمالیستی بیش از هر چیز باید به ترکیب بندی توجه کنیم. در ترکیب بندی عکس های مینیمال سوژه تمام فضا را پر نمی کند و اغلب، فضایی را خالی و آزاد باقی می گذارد. عناصر تصویر در این سبک موقعیت های حساب شده ای نسبت به هم دارند، یعنی عناصر به صورت اتفاقی در جایی از تصویر قرار نمی گیرد و این نشانه ای از اهمیت ترکیب بندی در این سبک از عکاسی است.
رنگ ها در این سبک محدود هستند و معمول نیست که با انبوهی از رنگ های مختلف توجه بیننده را از فرم اصلی پرت کنیم. در این سبک اغلب از کنتراست های بالا استفاده می شود، به این معنا که درجات خاکستری یا سایه روشن در این تصاویر بسیار کم است یا وجود ندارد، بنابراین عناصر تصویر یا کاملا روشن یا کاملا تیره هستند.
در این سبک خلاقیت عکاس حرف اول را می زند زیرا باید با کمترین امکانات تصویری عکسی جذاب ثبت کند. مهارت های او در اینجا می تواند بسیار به او کمک کند.
نکات کلیدی عکاسی مینی مال
مینیمالیسم را می توان تقریباً در هر ژانر عکاسی از جمله پرتره، منظره، طبیعت بی جان، معماری و حتی عکاسی خیابانی به کار برد. اما عکس های مینیمالیستی چند ویژگی کلیدی دارند:
فضای منفی:
عکس‌های مینیمالیستی معمولاً فضای خالی یا منفی زیادی دارند. فضای منفی از گستره هایی با رنگ یا بافت خالص تشکیل شده است، مانند گستره وسیعی از اقیانوس یا چمنزار.
سوژه اصلی کوچک است:
ترکیب‌بندی‌های مینیمالیستی، سوژه را در کادر کوچک نگه می‌دارند تا فضای منفی آن‌ها رابیشتر نشان دهد. این کار را می توان با یک لنز زاویه باز یا با عکاسی از راه دور انجام داد. در مواردی که سوژه اصلی در کادر کوچک نیست، باید بسیار ساده باشد (مثلاً چند رگه رنگ روی یک دیوار).
بدون فضای شلوغ :
مینیمالیسم بر سادگی تاکید دارد و عکس های مینیمالیستی تمایل دارند یه غیر از سوژه اصلی وفضای خالی زیاد و هیچ چیز دیگری را نشان ندهند. عکاسان مینیمالیست به دقت ترکیب بندی های خود را اصلاح می کنند تا زمانی که هیچ عنصر اضافی – مانند تیرها یا خطوط تلفن در پس زمینه – وجود نداشته باشد. هرچه بتوانید شلوغی‌های بیشتری را از عکس‌های خود حذف کنید، مینیمالیست‌تر خواهند بود.
در ادامه عکس هایی با این سبک را مشاهده می کنیم.
یاسمین الهیاریان
