نیروهای امنیتی به واسطه‌ی شغل پر خطر خود با افراد خطرناک و تبهکار درگیر می‌شوند. بنابراین اولین مسئله حفظ جان آن‌هاست تا در این درگیری‌ها خطری آن‌ها را تهدید نکند یا درصد آسیب‌پذیری آن‌ها به پایین‌ترین حد خود برسد. یکی از این اختراعات جلیقه‌ی ضد گلوله است.
اولین جلیقه‌های ضد گلوله
در سال ۱۸۸۰ باند تبهکار چهار نفره‌ای در استرالیا از پوشش فلزی مقاوم در برابر گلوله که شامل کلاه، جلیقه و چکمه بود، استفاده کردند و توانستند با این پوشش ساعت‌ها در مقابل تیراندازی پلیس مقاومت کنند و در نهایت بعد از شلیک و خونریزی زیاد به مناطق آسیب پذیر توسط پلیس دستگیر شدند. از معایب این پوشش وزن بالای ۴۰ کیلوگرمی و عدم انعطاف پذیری آن بود.
بعد از آن، ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم به معدود سربازان خود کلاه و جلیقه داد که به خاطر وزن بالای آن قابل استفاده برای همه سربازان نبود و فقط برای افرادی که پشت تیر بار یا ضد هوایی می‌نشستند و مجبور به حرکت نبودند، قابل استفاده بود.
ساخت اولین جلیقه ضد گلوله منعطف
اولین جلیقه ضد گلوله بافته شده توسط کازیمیر زگلن هلندی ساخته شد. او که به آمریکا مهاجرت کرده بود و انجام ترورهای بی‌شماری که در آمریکا رخ داده بود، او را بر این باور داشت که ماده‌ای مقاوم برای حفظ جان انسان‌ها بسازد. او ابتدا آزمایشات جورج گودفلو که پزشک بود را ادامه داد که درباره‌ی خاصیت ضد گلوله‌ای ابریشم بود.
در نهایت با ادامه‌ی این آزمایشات و تحقیقات و بازدید از کارخانه‌ی نساجی اتریش و آلمان روش به کارگیری از ابریشم را برای ساخت جلیقه‌ی ضد گلوله به نتیجه رساند و در سال ۱۸۹۷ اولین جلیقه‌ی ضد گلوله منعطف و کارآمد را ساخت و آن را در آمریکا به ثبت رساند.
مشخصات جلیقه ضد گلوله
جلیقه‌ی ساخته شده توسط زگلن کمتر از ۴ میلی‌متر ضخامت داشت و دارای ۴ لایه بود. این جلیقه برای مقاومت در برابر گلوله‌ها با سرعت پایین یعنی چیزی حدود ۱۲۰ متر بر ثانیه کارآمد بود اما در برابر گلوله‌های پرسرعت یا گلوله‌هایی که قدرت بسیاری داشتند، عملکرد ضعیفی از خودشان نشان دادند. از معایب دیگر این نوع جلیقه‌ها دست باف بودن آن‌ها بود که با سرعت پایینی ساخته می‌شد.
آزمایشات جلیقه ضد گلوله
برای آزمایشات، کازیمیر خود جلیقه‌ی ضد گلوله را می‌پوشید و در مقابل شلیک گلوله می‌ایستاد و تیرانداز ماهری با اسلحه رولور از فاصله‌ی نزدیک به او شلیک می‌کرد. نکته‌ی جالب در این آزمایشات این است که او از قبل هیچ گونه تستی را انجام نمی‌داد و برای اولین بار جلیقه را می‌پوشید و به خود شلیک می‌کرد که این نشان‌دهنده‌ی اطمینان به ساخته‌ی دستش بود.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوانها – سوسن قریشی
