افراد ناشنوا چطور فکر می کنند؟

تقریبا34 میلیون کودکان در سرتاسر جهان تحت تاثیر نوعی کم شنوایی یا ناشنوایی هستند.قبل ازآن که بگوییم افراد ناشنوا چطور فکر می کنند؟ بهتر است با علت های ناشنوایی آشنا شویم.

حتما می دانید هنگامی که انسان فکر می کند ، با استفاده از زبان مادری و با ” صدای درونی ” با خود سخن می گوید. این موضوع در مورد افراد ناشنوا متفاوت است و حتی در میان ناشنوایان بستگی به درجه ناشنوایی فرد دارد.

جالب است بدانید کسانی که به صورت مادرزادی  ، ناشنوا به دنیا می آیند و برای ارتباط داشتن با انسان های دیگر از زبان اشاره استفاده می کنند ، هنگام فکر کردن از زبان اشاره استفاده نمی کنند !

موضوع شگفت انگیز دیگر در مورد ناشنوایانی است که علی رغم ناشنوایی شان یاد می گیرند به صورت  آوا یی سخن بگویند . این افراد هنگام فکر کردن نه تنها از زبان اشاره ، بلکه از زبان آوایی که فرا گرفتند استفاده می کنند زیرا ذهن آنها با زبان آوایی آشنا است .

افرادی که ناشنوا به دنیا آمده اند

توانایی شنیدن کلمات می تواند بر اینکه کسی در قالب کلمات یا تصاویر فکر می کند تأثیر بگذارد.

بسیاری از افرادی که کر ولال به دنیا می آیند هرگز فرصت شنیدن گفتار را نداشته اند. این امر باعث می‌شود که بعید است که آنها بتوانند با استفاده از گفتار نیز فکر کنند.در عوض، بر اساس مطالعه‌ای در سال 2006 ، از آنجایی که روش اولیه برای افراد ناشنوا برای پردازش زبان از طریق اشکال بصری ارتباط است، آنها بیشتر به تصاویر فکر می‌کنند .این تصاویر ممکن است تصاویر و تصاویر اشیاء باشند. یا ممکن است شامل دیدن نشانه های کلمه، مانند زبان اشاره، یا دیدن لب های متحرک، مانند لب خوانی باشد.

افرادی که ناشنوا به دنیا نیامده اند

این پدیده دیدن علائم بصری و حرکت لب‌ها ممکن است در افرادی که ناشنوا به دنیا نیامده‌اند با افکار شنیداری (کلمات) در هم آمیخته شود.در این مورد، افکار افرادی که قبلاً شنیده‌اند تحت تأثیر میزان زبانی که آنها یاد گرفته‌اند و زبان مادری آنها از جمله عوامل دیگر است.

 زبان اشاره

اما به طور کلی اکثر ناشنوایان با زبان اشاره فکر می کنند. درست شبیه “صدای درونی ” که هنگام فکر کردن به کمک افراد شنوا می آید و انسان با زبان مادری صدای خود را در ذهنش می شنود ، افراد ناشنوا هنگام فکر کردن خود را در حال گفتگو با زبان اشاره تصور می کنند.

موضوع در مورد افراد کم شنوا یا افرادی که با دستگاه می شنوند متفاوت است . آنها بیشتر از زبان آوایی برای فکر کردن استفاده می کنند. جالب است بدانید اثری که  ناشنوایی روی ذهن انسان دارد ، به طور قابل توجهی جدی تر از اثر  نابینایی در فرد است. این موضوع به این خاطر نیست که ذهن ناشنوایان نسبت به افراد شنوا متفاوت باشد ، بلکه به این دلیل است که از نظر ظرفیت ذهنی ، زبان روی عملکرد ذهن انسان تاثیر می گذارد .

زبان

برای روشن تر شدن موضوع برای شما نوجوانان عزیز بهتر است بگوییم که در اینجا منظور از “زبان” نه تنها زبان گفتاری ، بلکه منظور زبان اشاره نیز است. به همین دلیل است که ذهن انسان باید فرمی از زبان را کاملا درک کند تا این زبان بتواند تبدیل به صدای درون شود و عمل فکر کردن صورت گیرد .

در واقع زبان نقش حیاتی در شکل گیری عملکرد ذهن دارد و تصور اینکه انسان بدون زبان بتواند زندگی کند محال است. افراد ناشنوایی که فقط زبان اشاره را فرا می گیرند نمی توانند “صدای درون ” داشته باشند و به همین دلیل است که از حدود 100 سال پیش به توصیه متخصصان ، افراد ناشنوا تحصیلات دوزبانه دارند . به این معنا که آنها به عنوان زبان اول زبان اشاره را فرا می گیرند تا بتوانند با محیط پیرامون خود در ارتباط باشند ، سپس زبان آوایی را می آموزند تا به کمک آن بتوانند با صدای درون فکر کنند و ذهنی پویا  با عملکرد طبیعی داشته باشند.

دستکشی که علامت های حرکتی ناشنوایان را به صوت ترجمه می کند