در یادداشت اول 4 نوع خانواده از نظر تربیت مشخص نموده و نوع اول آن را (خانواده سخت گیر) شرح دادیم و اکنون بخش دوم:
ب) خانواده سهل گیر و آسان گیر
1- پدر و مادر به دنبال نیازهای ارضاء نشده خودشان هستند. دنبال جوانی، نوجوانی و دل مشغولی های خود هستند.
2- به امر تربیت و ارضاء نیازهای جسمی و روانی کودک نمی پردازند و چون آسان گیر هستند، برای خاموش کردن صدای بچه، هر چه کودکشان از آن ها می خواهد، آن ها انجام می دهند. لذا کودک پرتوقع تربیت می شود.
3- هدف ها و انتظارات برایشان روشن نیست و به همین دلیل در تربیت فرزندان خود از روش، فلسفه یا دیدگاه خاصی پیروی نمی کنند.
4- هیچ نوع کنترلی بر رفتار فرزندان خود ندارند و آنان را کاملا آزاد می گذارند تا به هر نحوی که خود مایل هستند، شیوه های خاص زندگی خود را انتخاب و به کار گیرند.
5- هیچ نوع انتظار و توقع خاصی از فرزندان خود ندارند و فرزندان نیز به نوبه خود می آموزند که والدین نباید از آنان انتظار خاصی را داشته باشند.
6- نسبت به رفتار فرزندان خود حتی در مواردی که مورد آزار و اذیت خود آنان و دیگران قرار می گیرند، توجه خاص نشان نمی دهند و در این موارد ، بی تفاوت عمل می کنند.
7- اگر فرزندان خانواده از دستورات آنان اطاعت نکنند، ناراحت نمی شوند و چنان رفتار می کنند که گویی عدم اطاعت از دستورات والدین امری طبیعی، عادی و متداول است.
8- در پاداش دادن – وقتی از فرزندان رفتار پسندیده ای سر می زند – یا تنبیه آنان – در هنگامی که کار خلاف از آنان سر می زند – اهمال می کنند و بی تفاوت هستند (به یاد داشته باشیم که منظور از تنبیه کردن در معنای روانشناختی آن، محروم کردن فرزند از پاداش است و تنبیه بدنی مورد نظر نمی باشد).
9- شیوه های رفتاری والدین چنان است که در فرزندان اعتماد لازم را نسبت به آنان ایجاد نمی کند.
10- نسبت به تکالیف و نمرات درسی فرزندان خود توجه نشان نمی دهند و علاقه ای نیز به همکاری با معلمان و مدیریت مدرسه محل تحصیل آنان ندارند.
11- آن چه را که فرزندان اراده کنند یا بخواهند، برای آنان تهیه می کنند و در این مورد، سلیقه خاصی را اعمال نمی کنند.
12- هیچ گونه تلاش خاصی را در زمینه استقلال فرزندان خود انجام نمی دهند و چنان چه یکی از فرزندان شدیدا به آنان وابسته باشد، کار خاصی را در زمینه کاهش این نوع وابستگی که بعدا برای آنان مشکل ساز خواهد بود، انجام نمی دهند.
13- نظم و ترتیب را در محیط خانواده رعایت نمی کنند و از فرزندان خود نیز انتظار خاصی در این زمینه ندارند.
14- فرزندان خود را برای انجام هر کاری آزاد می گذارند و حتی در مواردی که مداخله آنان لازم به نظر می آید، دخالت نمی کنند.
15- این بچه ها چون در زندگی با موانع مواجه نشده اند، لذا وقتی وارد جامعه می شوند به خاطر عدم تجربه کافی، زود تسلیم می شوند و شکننده هستند.
ادامه دارد…
منبع: hamdardi.com
