اهدافتان را به کسی نگویید

برای تفکر دربارۀ زندگی تان چقدر وقت دارید؟ تصور کنید که در همین لحظه باید تصمیم بگیرید و هدفتان را تعیین کنید. تصور کنید فردی را ملاقات می کنید و هدفتان را به او می گویید و او نیز شما را بسیار تشویق می کند. آیا تشویق های این فرد شما را خوشحال نمی کند؟ آیا از تشویق های او احساس خوبی پیدا نمی کنید؟ شاید به حدی خوشحال شوید که بخواهید آن را به همه بگویید، در این زمان احساس می کنید هر لحظه هدفتان در حال نزدیکتر شدن به شماست تا جایی که آن هدف، بخشی از وجود شما خواهد شد.

وقتی هدفی را در ذهنمان پرورش می دهیم، به شدت مشتاقیم در مورد آن با دیگران صحبت کنیم تا با هم از نظرات آن ها استفاده کنیم و هم از تشویق و تمجید آن ها لذت ببریم. معمولا احساس می کنیم اگر در مورد اهداف بزرگ و راه هایی که برای رسیدن به آن ها در ذهن داریم با دیگران صحبت کنیم، انرژی و انگیزۀ بیشتری پیدا می کنیم و در نتیجه سریع تر به آن دست پیدا می کنیم اما باید واقعیتی را بدانید؛ شما نباید هدفتان را به کسی بگویید، درست است که تشویق های شنونده خوشایند شما است اما بعد از حس خوبی که از تشویق دیگران پیدا می کنید، انگیزۀ شما برای تلاش و رسیدن به هدفتان به مرور زمان کم می شود؛ البته این اتفاق چنان آهسته رخ می دهد که شما متوجه آن نمی شوید. تست های مکرر روان شناسان در این زمینه این نظریه را تأیید کرده اند.

زمانی که شما هدفی در ذهنتان دارید و آن هدف را به دیگران می گویید، احتمال رسیدن شما به هدفتان کمتر می شود. هر هدفی برای محقق شدن به چند مرحله تلاش و برنامه ریزی نیاز دارد و شما تا زمانی که به هدفتان نرسیده اید نباید به رضایت برسید! در غیر این صورت، آن قدر که باید تلاش نمی کنید و در نتیجه هدفتان از شما دور می شود. روان شناسان معتقدند تشویق دیگران در مورد اهداف ما پدیده ای به نام «وجود اجتماعی» را ایجاد می کند. این پدیده موجب می شود ذهن همان حسی را پیدا کند که زمان دستیابی به هدف مورد نظر، همان حس را خواهید داشت! پس احساس می کنیم به هدفمان رسیده ایم و در نتیجه برای رسیدن به آن هدف انگیزۀ چندانی برایمان باقی نمی ماند. «کورت لوین» بنیان گزار روانشناسی اجتماعی، این حالت را «جانشینی» نامید. در سال 1933 «وراماهلر» دریافت زمانی که فردی شما را تشویق و تأیید می کند، این احساس در ذهن وی شکلی واقعی به خود میگیرد! گویی به آنچه آرزو داشت، رسیده است. برای اثبات این موضوع آزمایشی انجام شد که در آن 163 نفر در چهار تست جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند. هر فرد اهداف خود را بر روی کاغذی نوشت. از نیمی از افراد خواسته شد در مورد هدفشان با هیچ کس حرفی نزنند و نیمی دیگر در فضایی جداگانه با افراد حاضر در اتاق در مورد اهدافشان صحبت کنند! در مرحلۀ بعد، افراد مورد آزمایش باید دست به کار می شدند و اقدامات لازم را برای رسیدن به هدفشان انجام میدادند. هر فرد 45 دقیقه فرصت داشت تا بر روی هدفش کار کند. روانشناسان در این زمان تمام افراد را به دقت زیر نظر داشتند. به آن ها گفته شده بود هر زمان که احساس کردند به هدفشان نزدیک شده اند و دیگر نیازی به تلاش و سخت کوشی ندارتد، می توانند دست از کار بکشند. آن دسته از افراد که در مورد هدفشان با کسی صحبت نکرده بودند، تقریبا تمام 45 دقیقه را کار کردند و معتقد بودند کارهای زیادی برای رسیدن به هدف باید انجام دهند و تا رسیدن به هدف باید بی وقفه تلاش کنند. اما افرادی که در مورد هدفشان صحبت کرده بودند، حدودا پس از 33 دقیقه کار را رها کردند، زیرا معتقد بودند به هدفشان بسیار نزدیک شده اند و دیگر نیازی نیست مانند قبل تلاش مداوم و سختی داشته باشند.

سکوت و یا پنهان کردن اهداف و احساسات دشوار است اما اگر می خواهید به اهدافتان دست یابید باید سکوت کنید. می توانید لذت ناشی از تشویق دیگران را کمی به تأخیر بیندازید تا زمانی که به هدفتان برسید. اما اگر احساس می کنید به شدت نیاز به صحبت با کسی دارید، می توانید از روش دیگری استفاده کنید که هم بتوانید لذت مورد نیازتان را دریافت کنید و همزمان برای رسیدن به هدفتان تلاش کنید! مثلا به جای اینکه بگویید می خواهم از این به بعد هر هفته 5 بار برای کاهش وزن پیاده روی کنم، بگویید که من باید برای کاهش وزن 5 بار در هفته پیاده روی کنم و اگر این کار را انجام ندهم خودم را تنبیه می کنم و یا هر جملۀ دیگری که هدف شما را به طور مستقیم بیان نکند اما شما بتوانید از راهنمایی و نظرات دیگران برخوردار شوید. 

منبع: دوهفته نامه موفقیت