شهر سوخته یکی از دولت شهرهای باستانی در جنوب شرقی ایران با قدمتی در حدود پنج هزار سال است. این شهر در سال ۲۰۱۴ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
باستان شناسان در حین کاوش در این محوطه به اشیا و آثار باستانی جالبی برخورد کردند که هر کدام دنیای جدیدی از اطلاعات را به روی آن ها گشود.
روزالیا لومباردو؛ مومیایی زیبای خفته
یکی از یافته های شهر سوخته، اسکلت زنی حدود ۲۸ الی ۳۲ ساله بود که بر روی جمجمه اش یک چشم مصنوعی داشت و با وجود گذشت سالیان دراز، بسیار سالم باقی مانده بود. این چشم مصنوعی به پیشرفته بودن شهری اشاره دارد که در ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد پایه گذاری شده و مردم آن در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته اند.
چشم مصنوعی این زن از جنس موم و نوعی چربی حیوانی بوده و مویرگ های آن با سیم هایی از طلا به قطر نیم میلی متر ساخته شده است. در مرکز چشم نیز مردمکی قرار داده اند.
با بررسی هایی که بر روی اشیای گور این زن انجام شد به این نتیجه رسیدند که این زن از اشراف و افراد پولدار شهر نبوده است. درون گور این زن، یک قاب چرمی پیدا شد که برای چشم مصنوعی می باشد.
بعد از کشف این چشم مصنوعی جالب، چند تن از مجسمه سازان برای بازسازی آن دست به کار شدند تا توانستند با تلفیق هنر و علم باستان شناسی، چشم مصنوعی و اسکلت زن صاحب آن را بازسازی کنند.
چشم مصنوعی شهر سوخته تا سال ۱۳۸۸ در هیچ موزه و نمایشگاهی به نمایش در نیامد تا اینکه برای نخستین بار، در نمایشگاهی با عنوان نمادهای سرزمین ما در موزه ملی ایران به نمایش گذاشته شد. (در حال حاضر نمایش عمومی برای این چشم مصنوعی وجود ندارد).
دیگر آثار یافت شده در شهر سوخته را در کارناوال ببینید.
نخستین پویانمایی جهان در شهر سوخته سیستان
قدمت : ۴۸۰۰ سال پیش
کاشف : هیأت کاوش های باستان شناسی شهر سوخته به سرپرستی سید منصور سید سجادی
سال کشف : ۱۳۸۵هجری شمسی
وزن: ۶/۹ گرم
