اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
.jpg "او که نامش را خدا انتخاب کرد 1")
آن شب خانه فاطمه (س) و علی (ع) نورانی تر از شب های گذشته بود. نور خانه، نور ولادت اولین فرزند آنها بود. خانه از شادی این تولد لبریز بود. فاطمه (س) به علی (ع) گفت: «نامی برای کودک انتخاب کن.» علی گفت: «من برای انتخاب نام بر پیامبر پیشی نمی گیرم.»
پیامبر گویا هنگام تولد کودک در سفر بود. خبر به او رسید. به خانه علی و فاطمه رفت. محمد (ص) پرسید: «برای کودک چه نامی انتخاب کرده اید؟»
علی گفت: «ما در انتخاب اسم بر شما پیشی نمی گیریم.»
پیامبر گفت: «من هم بر خداوند پیش نمی گیرم.»
سپس جبرئیل بر خانه نازل شد و گفت: «خداوند گفته است او را به نام پسر هارون، شبر، بنامید.»
پیامبر گفت: «زبان من عربی است.»
جبرئیل گفت: «پس نام او را حسن بگذارید.»
و نوزادی که قرار بود در زندگی مسیری مهم را طی کند و امام دوم ما مسلمانان شود حسن نامیده شد. این نامی بود که خدا برای او انتخاب کرد. ما نیز در روز تولد امام دوم، او که به کریم اهل بیت معروف است، دعاها و خواسته هایمان را به درگاه خدا می بریم. امام حسن (ع) را واسطه می گیریم تا به حق اسمی که خدا برایش انتخاب کرده، به حق منزلتی که نزد خدا دارد و به حق کریم بودنش، دعاهایمان اجابت بشوند.
