بیابان آتاکاما، خشک ترین بیابان جهان است. این شن زار پوشیده از خاک و نمک در بین کشورهای شیلی، بولیوی و پرو قرار گرفته است. ارتفاع بلند کوه های آند مانع رسیدن ابرهای باران زا به این منطقه می شود و میزان بارش سالانه این بیابان کم تر از 3 میلی متر در سال است. این بیابان ظاهری هم چون سطح مریخ را دارد و از همین جهت نیز مورد توجه گردشگران زیادی است.
معمولا تعریفی که از بیابان ها می شود این است که بیابان ها جاهای گرم و خشک هستند که میانگین بارش سالانه ی باران در آنها، کمتر از ۲۵۰ میلی متر باشد. بنابراین شاید بیابان آتاکاما (Atacama) را بتوان خشک ترین منطقه ی روی زمین دانست که در آن بارش سالانه ی باران کمتر از ۱۵ میلی متر است اما معجزه همیشه رخ می دهد.
بیابان آتاکاما خشکترین مکان بر روی زمین است و دلیل این خشکی هم محصور بودن از دو طرف بهوسیله کوههای آند و ارتفاعات ساحلی اقیانوس آرام است. فشار بالای اتمسفر بر روی کوههای آند باعث خشکی هوا شده و به دنبال آن هوای سرد که در طبقات بالایی جو فشرده میشود، به سمت پایین زمین و بیابان آتاکاما حرکت مینماید. این هوای خشک که هیچ بخار آبی به همراه ندارد، به آسانی توسط خورشید گرم شده و باعث افزایش دمای سطح زمین میشود.
اما در این بیابان نیز گاهی معجزه رخ می دهد. بارش باران که بسیار به ندرت در این بیابان اتفاق می افتد. این صحرای سوزان را تبدیل به گلستانی بزرگ با گل های صورتی می کند البته عمر کمی نیز دارند. این پوشش زیبای گیاهی باعث شد که بیش از 20000 گردشگر را به این منطقه بهشتی بکشاند اما این بهشت موقتی است و بعد از مدتی کوتاه دوباره همه چیز به همان صحرای سوزان مریخی شکل تبدیل می شود.
هر پنج تا هفت سال یکبار بارش باران به اندازهای است که این بیابان را غرق در گل میکند.