باغ فین یکی از زیباترین و معروف‌ترین باغ‌های ایرانی است که از آن به‌عنوان نمونه کامل باغ سازی ایرانی یاد می‌شود. از گذشته‌های بسیار دور، منطقه فین به واسطه چشمه روح‌افزایی که در آن جریان دارد، مورد توجه حاکمان و پادشاهان بوده است. تاریخ قم، قدیمی‌ترین مأخذ تاریخی موجود، در این خصوص می‌نویسد: «بناها و کاریزهای فین به امر جمشید احداث شده است.» پس از آن احداث بناهای شاهانه را به پادشاهان آل بویه نسبت داده‌اند و در عهد ایلخانان مغول عمارات کهنه‌ی آن (باغ کهنه) نوسازی شده است.
طراح سیستم آب رسانی
از خصوصیات بارز باغ فین، برج و باروی مستحکم آن است که باغ را به صورت باغ قلعه در آورده است. با دیدن برج و باروی باغ فین علاوه بر این که استحکام و ایمنی بالای باغ را در نظر می‌آورد شکوه و جلال شاهانه آن را نیز در ذهن متبادر و آن را از سایر باغ‌های معمولی متمایز می‌کند.
در سال ۱۲۴۲ ه.ق. حاج علی‌محمد خان صدر اصفهانی، ملقب به نظام‌الدوله (داماد فتحعلی شاه)، به حاکمیت کاشان منصوب شد. ایشان باغ فین را به عنوان محل سکونت و دیوانخانه برگزیدند. از این رو در ضلع غربی و در خارج از محدوده‌ی اصلی باغ به منظور اندرونی و حرمسرای خویش عمارت جدیدی احداث کردند که به خلوت نظام‌الدوله مشهور شد. امروزه موزه ملی کاشان روی بخشی از مخروبه‌های نظام‌الدوله قرار گرفته است و تنها هشتی ورودی و بخشی از اتاق‌های پشت موزه از آن باقی مانده است.
