من با یکی از دوستام مشکل دارم. راستش امسال مارو از همه دوستامون جدا کردن و من و اونو تو یه کلاس انداختن. بعد اون خیلی ازخودمتچکر و خودخواهه. کلا دوس داره مرکز توجه باشه. همش میگه من خیلی مغرورم؟ یا من خیلی عجیبم؟ بعد علاقه خاصی داره خودشو عجیب غریب جلوه بده مثلا خاطرات بچگیشو یه جوری تعریف میکنه انگار عجیب و غریب بوده. کارایی که همه بچه ها انجام میدادن. کلا دوس داره عجیب باشه بگه از همه سر تره هی میگه من قدرت خاصی دارم://////// خدایی چیکار کنم و میشه گفت اون تنها کسیه که من تو کل کلاس باهاش دوستم. آخه مدرسه ما خیلی جالب نیست بچه های خوبی نداره. منم نمیدونم چیکار کنم مخصوصا کلاس ما که همه اراذل و اوباش مدرسه توشن…
پاسخ خانم دکتر سلیقه دار، مشاور و روانشناس سایت
دوست خوبم
اینکه تا این اندازه به انتخاب دوست و داشتن رابطه با افرادی که دارای شایستگی هایی باشند اهمیت می دهی جای تحسین دارد. بدیهی است که در برابر انتخاب بین بد و بدتر ناگزیر گزینه بد در اولویت قرار می گیرد. اما مهم این است که تو با وجود ارتباط با این دوست می دانی که چه ویژگی هایی دارد که با آن موافق نیستی. یعنی همین که در مورد صفات دوستت آکاهی داری جای امیدواری دارد که اخلاق او کمتر می تواند روی تو اثر منفی بگذارد. با این همه تحمل کردن شرایطی دوستی با فردی که خودش را خیلی قبول دارد کار ساده ای نیست. به همین دلیل پیشنهاد این است که با او دوست باشی و در عین حال تلاش کنی که بدون حساسیت در برابر رفتارهای خودخواهانه اش به او بفهمانی که همه آدم های روی کره زمین منحصر به فرد هستند و هیچ کدام شبیه دیگری نیست. مثلا رفتارهای دیگر هم کلاسی ها را در شرایط گوناگون مثال بزنی و بگویی که چقدر فلانی خاص است و… معمولا با تکرار این موضوع او خودش کم کم متوجه می شود که این حالت برای همه است و چیزی برای فخرفروشی نیست.
اما چیزی که در موردش جای نگرانی هست اینه که اون ادعا می کنه که قدرت خاصی داره. اگر این ادعای او فقط در مورد اتفاقات معمول زندگی اش هست و بیشتر در مورد گذشته می گوید نگران کننده نیست اما اگر این ادعای او در مورد آینده و حال هست و مواردی را مطرح میکنه که انگار از ذهن و تخیل خودش آنها را میسازد در این صورت کمی بیشتر باید مراقب باشی که درگیر این تخیلات نشوی.
