تصورات غلط در باره دایناسورها

بسیاری از نوجوان ها تصور می کنند دایناسور یک موجود خزنده بزرگ، وحشی و منقرض شده است. درست است که آن ها بزرگ بوده اند ولی تصورات غلطی نیز درباره ی آن ها وجود دارد. این جانور در تمام شکل ها و اندازه ها وجود داشته است. هر چند گونه هایی از دایناسورها از بزرگ ترین جانوران در تمام زمان ها بوده اند، با این حال تعداد زیادی از این جانور به کوچکی بوقلمون بوده اند.

دایناسور  برای اولین بار حدود 230 میلیون سال پیش پدیدار شد. این جانور حدود 135 میلیون سال روی زمین حکم فرمایی کردد تا این که در 65 میلیون سال پیش تمام گونه های دایناسور به جز دایناسورهای پرنده مانند منقرض شدند. دانشمندان بر سر آنچه رخ داده است اتفاق نظر ندارند ولی انقراض آن ها احتمالا به دلیل برخورد سنگ های آسمانی به زمین، پخش مواد شیمیایی از فوران آتشفشان، تغییرات آب و هوایی و سایر عوامل بوده است.

فسیل ها نشان می دهند که دایناسورهای پیشرفته تر پر یا پوشش بدنی پر مانندی داشته اند ولی بسیاری از آن ها پرواز نمی کردند یا حتی نمی خزیدند. آرشیوپتریکس که برای مدت طولانی تصور می شد اولین پرنده باشد (اگر چه هنوز وضعیت آن مشخص نیست)، مشهورترین مثال است. پر به این موجودات غیر پرنده کمک می کرد تا گرم بمانند. این نوع پر بیش تر به عنوان پوشش بود تا وسیله ای برای پرواز.

آیا سوسمار بالدار دایناسور است؟

بیش تر مردم فکر می کنند که جانوران پرنده منقرض شده ای به نام پتروسور (سوسمار بالدار ) همان دایناسور است. هر چند که در واقع، آن ها نزدیک ترین خویشاوند دایناسور هستند ولی دایناسور نیستند. پتروسور دارای استخوان تو خالی، مغز و چشمان نسبتا بزرگ و قسمت های آویزان در امتداد بازو بودند که به انگشتان دست های جلویی متصل شده اند. این خانواده شامل پتروداکتیل ها با تاج سر استخوانی و بدون دندانه می شود. پتروسور ها تا 65 میلیون سال پیش که همگی منقرض شدند زنده بوده اند.

بیش تر دایناسورهای شناخته شده – شامل تیرانوساروس رکس، دینونیکوس و ولوسیراپتور – در ترتیب شناخته شده دایناسور ساریسکین قرار می گیرند. شکل بدن این گونه از دایناسورها به گونه ای است که آن ها را شبیه حیوانات اولیه می کند. اغلب دارای گردن بلند، دندان های بزرگ و تیز انگشتان دوم بلند هستند. انگشت اول جدای از مابقی انگشتان قرار می گیرد.

دایناسورها مانند مارمولک دمشان را روی زمین می کشیدند ؟

برخی از مردم فکر می‌کنند دایناسورها اساساً مارمولک‌های تنبل بزرگ دو یا چهار پا بودند، یا مانند ایگواناها در نزدیکی زمین می‌خزیدند، یا با دو پا راه می‌رفتند و دمی بزرگشان را پشت سرشان روی زمین می‌کشید. اما این تصور غلط است. دایناسورها عموماً حیوانات سریع و فعالی بودند که دم خود را همیشه از زمین دور نگه می داشتند.

 انسان ها و دایناسورها با هم زندگی می کردند؟

بارها در انمیشین ها دیده ایم که انسان های اولیه با سنگ و چوب به دایناسورها حمله می کنند و آن ها را شکار می کنند. این تصور هم کاملا اشتباه است؛ زیرا اجداد اولیه انسان ما تقریباً 60 میلیون سال پس از انقراض دایناسورهای غیر پرنده  روی زمین پیدا شدند.

باستان شناسان بقایای دایناسورها را کشف کرده اند ؟

این مطلب نیزاز تصورات غلط در باره دایناسورها است. زیرا کسانی که به مطالعه بقایا و فسیل های دایناسورها می پردازند دیرینه شناس هستند.

آنهابا مطالعه استخوان‌های فسیل‌شده می‌توانند بفهمند دایناسورها چگونه زندگی می کرده اند و چه چیزی آنها را تبدیل به حیوانات شگفت‌انگیزی کرده است ؛که تصورات  مردم سراسر جهان را به خود جلب کرده‌اند.