گالیلیو گالیله یک دانشمند ایتالیایی بود که نحوه کار منظومه شمسی و به طور کلی نجوم را به جهان معرفی کرد. گالیله در ۱۵ فوریه سال ۱۵۶۴ در شهر پیزا در ایتالیا چشم به جهان گشود و در ۸ ژانویه ۱۶۴۲ از دنیا رفت.
گالیله منجم، پزشک، ریاضی دان، فیلسوف و مخترع بود. تلسکوپ، قطب نما و دما سنج از اختراعات به جا مانده از اوست. گالیله در دانشگاه پیزا ثبت نام کرد تا مدرک پزشکی را بگیرد ولی هیچ وقت پزشکی را تمام نکرد. در عوض ریاضی را انتخاب کرد و ادامه داد.
گالیله طرح های دانشمندان دیگر را بررسی کرد تا این که یک تلسکوپ با بزرگ نمایی ۳ برابر اختراع کرد. بعدها این تلسکوپ را باز سازی و تلسکوپی با بزرگ نمایی ۳۰ برابر ساخت. گالیله با تلسکوپ هایی که اختراع کرده بود دیگر می توانست آسمان را ببیند، رویایی که تا قبل از آن دور از دسترس بود.
گالیلیو گالیله در سال ۱۶۱۰ چهار جسم را مشاهده کرد که دور مشتری می چرخیدند ولی مانند سایر ستارگان رفتار نمی کردند. این چهار جسم که قمرهای مشتری بودند به احترام کشف او، قمرهای گالیله نام گذاری شدند.
کشف این قمرها در آن زمان از هیچ اصل علمی پیروی نمی کرد و گالیله برای اثبات آن به افرادی که به راستی چنین اجسامی را کشف کرده بودند دچار مشکل شد. این عقاید با عقاید زمانه مغایرت داشت.
تلاش های گالیلیو گالیله و کشف مدل خورشیدمحوری
در آن زمان منجمان قبلی مدل زمین محوری را گسترش داده بودند. آنها زمین را مرکز جهان می پنداشتند و اعتقاد داشتند سایر اجسام دور زمین می چرخند. تلاش های گالیله، نیکلاس کوپرنیک و یوهانس کپلر به پیدایش مدل خورشیدمحوری کمک کرد. در مدل خورشیدمحوری، تمام سیاره ها دور خورشید می چرخند. چنین دیدگاهی از جهان با عقاید و دیدگاه کلیسای کاتولیک آن زمان بسیار تفاوت داشت و گالیله مجبور شد از بسیاری از عقایدش دست بردارد. او حتی سال های آخر عمر خود را در حبس خانگی سپری کرد.
گالیله تئوری کپلر را رد کرد که می گفت ماه باعث جذر و مد می شود ولی باور نداشت که جذر و مد به دلیل ماهیت چرخش زمین است. گالیلیو گالیله گفته است: «در سوال های علوم، قدرت هزاران نفر ارزش استدلال حقیرانه یک نفر را ندارد. اکنون قدرت حقیقت را ببینید؛ همان آزمایشی که در نظر اول به نظر می رسید یک چیز را نشان دهد، زمانی که به طور کامل آزمایش شد، خلاف آن را به ما ثابت کرد».
