در گذشته آینه به شکل امروزی فراوان و ارزان نبود آینه کالایی بود که باید با زحمت زیاد از خارج وارد می شد و با وسایل حمل و نقل قدیمی مانند کشتی و شتر و قاطر و …. از کشورهای اروپایی به ایران حمل می شد به همین خاطر فقط ثرتمندان و درباریان می توانستند جام های آیینه بزرگ در خانه خود داشته باشند که نشانه ای از تفاخر و ثروت بود اما مردم عادی آینه های کوچک تری داشتند که به جعبه آینه مشهور بود وبه زیبایی هرچه تمام تر در قاب هایی نقاشی شده جای می گرفت.
این جعبه آینه ها که معمولا درهای کوچکی نیز داشتند به وسیله نگارگران، نقاشی و تزئین می شد و غالبا تصاویری از داستان های عاشقانه و یا حماسی کشیده می شد و گاهی هم آیات و دعاهایی بر روی آن ها نوشته می شد امروزه فقط نمونه هایی از این دست ساخته های دلفریب را می توان در موزه ها دید.
