زمانی کاج سانان گروه غالب درختان روی زمین بودند. ولی این نوع درختان همیشه در رقابت با درختان همیشه سبز با برگ پهن بودند که در مناطق گرم و معتدل می روییدند. امروزه این گونه جنگل ها تنها در مناطق سرد، خشک و کوهستانی می رویند.
زنده ماندن در سرما
کاج سانان اولیه نمی توانستند برای نور با درختان برگ پهن و صاف رقابت کنند. کاج سانان می توانستند رشد کنند و سایبان ایجاد نمایند. این نوع درختان دارای یک مزیت هستند. مزیتشان این است که دارای برگ باریک و اغلب موم دار هستند. این نوع برگ برای حفظ رطوبت مناسب است. تنها راه برای زنده ماندن آن ها این بود که با بذرافشانی به مناطق سرد تر و خشک تر مهاجرت کنند. بنابراین، کاج سانان به سمت منطقه قطبی و بالای کوه ها مهاجرت کردند.
کاج سانان امروزی
در تندرای سرد قطب شمال، جنگل از صنوبر کاکل دار باریک و درخت اردج پرپشت و کوتاه تشکیل می شود. در کوه ها، کاج کوتاه، خط درخت از رشد بازمانده توسط برف و باد احاطه می شود. در قسمت های گسترده ای از کانادا و سیبری، رشد، کند است ولی درختان به صورت عمودی با شاخه های کوتاه باقی می مانند تا برف راحت تر بریزد. جنگل های انبوه کاج در جنگل سیاه آلمان، قفقاز و آسیا وجود دارد. جنگل کاج نیز در شمال غرب ایالات متحده و در امتداد ساحل اقیانوس آرام خوب رشد می کنند.
کاج سانان به طور ژنتیکی برای یک آب و هوای خاص برنامه ریزی شده اند.این درختان به طور فعال برای حدود 2 ماه در سال رشد می کنند تا زنده بمانند. گونه های پرطاقت بسیاری به هوای سردتر نیاز دارند تا استراحت کنند. این استراحت، چوب را سفت می کند و موجب رشد می شود. درختان جنوبی به شمال آمده اند تا دیرتر شروع به رشد کنند و چرخه رشد خود را قبل از زمستان کامل نکنند.
اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
