حال و آینده فناوری های تشخیص هویت!

شاید اغراق نباشد اگر دنیای امروز را دنیای هجوم فناوری توصیف کنیم. جهانی شدن و رقابت تنگاتنگ تیم های متعدد از کشورهای مختلف با یکدیگر، شرایطی را به وجود آورده که واقعا نمی دانیم آن را برکت بدانیم یا بدبختی. مدام با فناوری های تازه ای طرفیم که برخی جای قبلی ها را گرفته و برخی دیگر، نیامده از چرخه رقابت خارج می شود.

عرصه رمزگذاری و تشخیص هویت نیز از این قاعده جدا نیست. شاید در مقیاس تاریخ، از ابتدای کلید خوردن عصر دیجیتال تا امروز زمان زیادی نگذشته باشد اما در همین برهه کوتاه، از رمزهای ساده رقمی و مرکب از عدد و حروف، به تشخیص چهره و اسکن عنبیه چشم رسیده ایم.

درست است که هنوز هم بسیاری از این فناوری ها به شرکت های قد و قامت دار محدود است اما نمی توان حقایقی مانند سادگی هک کردن رمزهای رقمی یا مصائب یاد داشتن چندین رمز برای چندین وب سایت یا سیستم را کتمان کرد. از این رو دانشمندان هنوز هم در تکاپوی یافتن بهترین راه ممکن برای تشخیص هویت هستند که قطعا در سال های آتی شاهد حضور تعدادی از آن ها روی گوشی های همراه هم خواهیم بود. در این مقابله به تعدادی فناوری فعال و یک سری فناوری در دست توسعه خواهیم پرداخت که در آینده ای نه چندان دور، شاید همه ما از آن ها استفاده کنیم.

سلفی عبور را تثبیت کنید!

اخیرا مسترکارت و LogMeOnce (سایتی با خدماتی امنیتی) سیستم ورود با سلفی را معرفی کرده اند. سیستم مسترکارت، به نسبت سرراست تر است. پس از خرید محصول از فروشنده، یک اعلان یا نوتیفیکیشن برای مشتری ارسال خواهد شد که با انگشت زدن روی آن، نرم افزار تصدیق هویت باز خواهد شد.

سپس از مشتری خواسته می شود دوربین گوشی را به سمت خود گرفته و ابتدا چشمک بزند – تا معلوم شود نرم افزار با یک انسان طرف است، نه تصویر یک انسان – و سپس عکسی بگیرد. این عکس سپس با تصویر ثبت نام مشتری در سایت قیاس شده و خرید تکمیل می شود.

اگر این شیوه همه گیر شود، انجام تراکنش ها، ورود به سیستم ها و … بسیار راحت تر خواهد شد و فرد می تواند با یک تصویر، خیلی راحت به تمام مراجع مورد نیازش متصل شود. همین حالا متدی هست که به کاربر اجازه می دهد با استفاده از گوشی، لپ تاپش را هم بدون نیاز به رمز باز کند. این فناوری در کنار تصدیق هویت با سلفی و صد البته فناوری تشخیص عنبیه، کار خیلی ها را ساده تر خواهد کرد.

تصدیق در سطح مولکولی!

اگر یک چیز برای تصدیق هویت باشد که واقعا مو لای درزش نرود، آن چیز DNA است. دی ان ای که کاربردهای فراوانی در بحث های آگاهی و پلیسی پیدا کرده، برای هر فرد کاملا خاص است و شانس یکی در آمدن DNA دو نفر، کم تر از یک در 100 میلیارد است. در این متد خاص برای تصدیق هویت، ذره ای از خون فرد توسط دستگاه گرفته شده و اقدام به سنجش هویت می شود.

در حال حاضر، بزرگ ترین مشکل استفاده از DNA برای تصدیق هویت، عدم دریافت نتیجه آنی است، بنابراین به هر دردی بخورد، به درد کارهای روتین نمی خورد اما می توان کاربردهای دیگری مثلا در عرصه پزشکی برای آن متصور شد. شاید کیت های خون به پورت یو اس بی یا بلوتوث مجهز شوند تا بتوان بیمار را درجا شناسایی کرد. البته حتمی ترین مورد استفاده از این شیوه، فضاهای سیاسی و امنیتی است که واقعا نیاز به چنین حساسیت هایی احساس می شود.

سازوکار برای سیگاری ها و سرمایی ها!

فناوری تشخیص صدا کماکان در حال بهبود و تقویت است و معلوم نیست دقیقا کی پایش به گوشی های هوشمند باز شود. در این بین گونه جالب دیگری از شناسایی صدا در حال ظهور است. کاشف به عمل آمده که عین هر صدای دیگری که از گلوی ما خارج می شود، سرفه ها و قورت دادن های ما نیز فرکانس خود را دارد.

فناوری تشخیص سرفه، حسابی به کار سیگاری ها، سرما خورده ها و مبتلایان به حساسیت خواهد آمد. اگر این فناوری به اجرای دقیق برسد، کاربران می توانند به سادگی و با یک سرفه یا صاف کردن صدا، سیستم خود را باز کنند. بی صبرانه منتظر رویت این فناوری در گوشی های آخرین سیستم و دوستانی هستیم که با ناز و غمزه گوشی را از جیب خارج کرده و با صاف کردن صدا هم گوشی خود را باز کرده، هم توجه اطرافیان را به گوشی خود جلب می کنند!

بیومتریک یا زیست سنجی

در حیطه بیومتریک، فرصت ها زیاد است. شگرد اسکن عنبیه، روش سنجش اثر انگشت و حتی بررسی رگ های دست نیز به فناوری های این عرصه اضافه شده است. در حال حاضر، نمونه های بسیاری از لپ تاپ های مخصوص بیزنس به تشخیص اثر انگشت مجهز هستند. اسکنرهای عنبیه به نسبت کم تر پیدا می شوند اما احتمال می رود با عرضه گوشی G6 از LG، استفاده از آن دچار یک انفجار شود. فناوری تشخیص اثر انگشت که همین حالا هم یک سری گوشی های بازار – از جمله Galaxy S5، HTCOneMax و آیفون 5s به بعد – به آن مجهز هستند، فناوری کم هزینه و جا افتاده ای است که کاربری ساده ای هم دارد.

بُعد منفی ماجرا اینجاست که اثر انگشت، جز جاهایی که استفاده از آن اجباری است، چندان نتوانسته جای رمزگذاری را بگیرد. در عین حال، اسکنرهای عنبیه نیز بی نقص نیستند. نگرانی های زیادی بابت امنیت شیوه اثر انگشت وجود دارد که بعید است با رشد استفاده آن در گوشی ها نیز برطرف شود. هک اثر انگشت بسیار راحت است و طبعا چیزی هم نیست که با هک شدن بتوان راحت عوضش کرد!

خالکوبی دیجیتال

این روزها خیلی ها خالکوبی های چسبی می خرند و برای زیبایی استفاده می کنند. نه اذیت و آزار خالکوبی حقیقی را دارد و نه ماندگاری عمری آن را. موتورولا خلاقیتی این چنینی به خرج داده و یک دستگاه الکترونیکی قابل انعطاف ساخته که درست مثل یک تاتوی چسبی روی پوست می چسبانید و از طریق ارتباط حوزه نزدیک (Near Field Communication) عمل شناسایی را به انجام می رساند. به عبارتی با چسباندن یکی از این چسب ها روی دستتان و گرفتن دستتان در چند سانتی متری لپ تاپ یا هر دستگاه دیگر، عمل تصدیق هویت انجام خواهد شد.

موتورولا نسخه ای از این چسب را در بسته های ده تایی و قیمت 10 دلار برای گوشی Moto X خود عرضه کرده است. هرکدام از این چسب ها تقریبا پنج روز دوام می آورد و قطعا پرداخت هفته ای یک دلار برای این فناوری به نظر زیاد می آید. این که مردم چقدر از این فناوری استقبال کنند به یک طرف، احساس حذف حرکات یکنواخت و تکراری دست برای باز کردن دستگاه ها، جذابیت خاص خود را دارد.

قرص رمز!

می توان گفت این فناوری تصدیق هویت، مرز علمی/ تخیلی و حقیقت را – به شکلی خوشایند یا ناخوشایند؛ بسته به نظر شما! – شکسته است. در این متد، کاربر باید قرصی الکترونیکی را قورت بدهد که اطلاعات لازم برای تصدیق هویت در آن ثبت شده است. این قرص، سیگنالی در حد چند بیت از بدن ارسال می کند.

سال پیش موتورولا چنین قرصی را معرفی کرد که توسط شرکت سلامت دیجیتال پروتئوس تولید شده و عموما برای گردآوری اطلاعات بیومتریک بیماران استفاده می شود. چنین موردی، بسیاری از موانع تصدیق هویت دستی را از سر راه برداشته و همه چیز را به صورت آنی انجام خواهد داد اما باید دید چه افرادی حاضر هستند یک قرص الکترونیک را قورت بدهند. به نظر نمی آید کسی بخواهد این کار را مدام انجام بدهد. احتمالا در صورت فراگیر شدن نیز استفاده اصلی آن به عنوان یک سند گذر روزانه یا مثلا نوعی مدرک شناسایی موقت خواهد بود.

پرینت صدا

این فناوری، تصدیق هویت را با استفاده از صدا انجام می دهد؛ حال به صورت کلام عادی یا ادای یک عبارت رمز یا حتی نوشته طرح شده توسط دستگاه در سال 2007، استارتاپی به نام پورتیکوس، این فناوری را برای چندین پلتفرم موبایلی و ترکیبی طراحی و کاربردی کرد. خوبی این فناوری این است که آن چه می گویید، مهم نیست و فاکتور مهم در آن، صدای فرد است. طبعا گفتن آن چه مد نظر دارید، ساده تر و سریع تر از نوشتن آن است.

به علاوه از آن می توان هنگام استفاده از هندزفری استفاده کرد. با توجه به عادی شدن تجهیز گوشی های امروز به میکروفون، تصور ابتدایی، همه گیر شدن آن است. متاسفانه چون این نرم افزار تولید یک شرکت شخص ثالث است، به همین راحتی ها توسط تولیدکننده ها به کار گرفته نخواهد شد.

تصدیق امواج مغزی

نظرتان چیست که فقط به رمز عبورتان فکر کنید و خودش وارد شود؟! عالی است، نه؟ سیستمی طراحی شده که عینا این گزینه را در اختیار کاربرانش قرار می دهد. نمونه اولیه این سیستم، مجهز به یک هدست بلوتوث با یک سنسور EEG یا نوار مغزی در دانشکده اطلاعات برکلی دانشگاه کالیفرنیا تولید شده است. رمزهای فکری نمایش داده شده در این آزمایش، یک سری رفتارهای ساده برای حافظه، مانند حرکت انگشتان به بالا و پایین را شامل می شد.

از مزایای این سیستم می توان به ارزانی دستگاه نوار مغزی اشاره کرد. از حیث دقت نیز، طبق آن چه دانشکده اطلاعات مربوطه به نمایش گذاشت، این دستگاه می تواند رمزهای فکر شده را با دقت بالایی تشخیص بدهد. نسبت به آینده این فناوری نمی توان ساده ابراز نظر کرد. تنها نکته منفی آن، روی سر گذاشتن هدست به آن بزرگی نیست. چیزی که خیلی بیشتر از آن ذهن را می آزارد، این است که به یک رایانه اجازه بدهیم افکارمان را بخواند!

عبور با دل و جان!

بعضی از مبتکران، در حال آزمایش متد تصدیق هویت با استفاده از رگ ها هستند. ظاهرا الگوی رگ های انسان، آن قدر متفاوت هستند که دستگاه های مسئول سنجش بتوانند به راحتی به تشخیص فرد از روی رگ ها پرداخته و در این بین به ندرت دچار اشتباه شوند. این فناوری چنان اثبات شده که هنوز چیزی نشده، چند بانک از آن برای تصدیق هویت کاربران دستگاه های خودپردازشان بهره می گیرند.

درباره دستگاه های خوانش رگ نیز گفته شده که نه تنها به حریم خصوصی کاربر تجاوز نمی کنند، که کاربری ساده ای هم دارد. کاربردهای آن را می توان در درمانگاه ها، محیط های علمی و ارگان های دولتی متصور شد. در عین حال، ابداع گران این طرح، به گفته خودشان در حال کار روی سیستمی «بدون تماس» هستند که تصدیق سریع تر و پاک تری را به ارمغان آورده و اقبال بیش تری از سوی بنگاه های درمانی داشته باشد.

برترین ها