قلب یک پمپ عضلانی توخالی است که بدون توقف خون را به سراسر بدن پمپ می کند. رگ های خونی بزرگی که به قلب متصل اند، خون را به ریه ها و بدن می برند و بازمی گردانند. رگ های خونی کوچک روی قلب نیز غذا و اکسیژن را به آن می رسانند و دی اکسید کربن و محصولات دفعی دیگر را از آن خارج می کنند.
البته شگفت انگیز است اگر بدانید، قلب یک فضای الکترومغناطیسی دارد که قوی تر از مغز عمل می کند؛ این به آن معناست که اطرافیان می توانند انرژی های قلب ما را دریافت کنند؛ بنابراین، عشق و نفرت، عواطفی غیر منطقی و یا انفعالات لحظه ای نیستند، بلکه زبان مخصوصی هستند که به شکل نیرویی در قلب ایجاد می شوند و به نوعی آگاهی های هوشمندانه به شمار می روند.
قلب پیش از مغز در جنین انسان شکل می گیرد و تا روز مرگ و آخرین روز حیات ضربان دارد. با وجود این که دانشمندان بر این باورند که مغز انسان ضربان قلب او را تنظیم می کند، در یک مورد عجیب و در یک فرآیند پیوند قلب، زمانی که قلب جدید را در سینه بیمار گذاشتند، به سرعت شروع به زدن می کند، بدون آنکه فرصت گرفتن فرمان از مغز را داشته باشد.
در حالی که علم پزشکی، پیشرفت های چشم گیری را در عصر جدید به خود دیده است، هنوز اسرار بسیاری از بدن و طبیعت انسان ناشناخته مانده است.
