|
یک داستان قدیمی چینی هست که میگوید :
پیرمردی اسبی داشت و با آن اسب زمینش را شخم میزد . روزی آن اسب از دست پیرمرد فرار کرد و در صحرا گم شد .
همسایگان برای ابراز همدردی با پیرمرد ، به نزد او آمدند و گفتند : عجب بد شانسی ای آوردی .
پیرمرد جواب داد : ” بد شانسی ؟ خوش شانسی ؟ کسی چه میداند ؟”
چندی بعد اسب پیرمرد به همراه چند اسب وحشی دیگر به خانه ی پیرمرد بازگشت . اینبار همسایگان با خوشحالی به او گفتند : “عجب خوش شانسی آوردی !”
اما پیرمرد جواب داد : ” خوش شانسی ؟ بد شانسی ؟ کسی چه میداند ؟ “
بعد از مدتی پسر جوان پیرمرد در حالی که سعی میکرد یکی از آن اسبهای وحشی را رام کند از روی اسب به زمین خورد و پایش شکست . باز همسایگان گفتند : ” عجب بد شانسی آوردی ؟ “
و اینبار هم پیرمرد جواب داد : ” بد شانسی ؟ خوش شانسی ؟ کسی چه میداند ؟ “
در همان هنگام ، ماموران حکومتی به روستا آمدند . آنها برای ارتش به سربازهای جوان احتیاج داشتند . از این رو هرچه جوان در روستا بود را برای سربازی با خود بردند ، اما وقتی دیدند که پسر پیرمرد پایش شکسته است و نمیتواند راه برود ، از بردن او منصرف شدند .
“خوش شانسی ؟
بد شانسی ؟
کسی چـــه میداند ؟”
هر حادثه ای که در زندگی ما روی میدهد ، دو روی دارد . یک روی خوب و یک روی بد . هیچ اتفاقی خوب مطلق و یا بد مطلق نیست .
بهتر است همیشه این دو را در کنار هم ببینیم .
زندگی سرشار از حوادث است .
|
3 پاسخ
BiG LiKe