داستان ضرب المثل (آب حیات نوشید )به دوره اسکندر مقدونی بر می گردد. در سال هایی که او مشغول کشورگشایی بود، خبری شنید که دریاچه ای در شمال وجود دارد و نوشیدن از آب آن انسان را جاویدان می کند و شست و شو در آب دریاچه باعث می شود تمام گناهان انسان توسط خداوند بخشیده شود.
اسکندر به محض شنیدن این خبر، دستور حرکت لشگریانش را به سمت شمال صادر کرد. همه حرکت کردند و در راه به دره ای بزرگ رسیدند که رفتن به آن طرفش تقریبا غیر ممکن بود. بنابراین دستور داد بر روی دره پلی بسازند و نصب کنند. افرادش شب و روز مشغول ساخت پل بر روی دره شدند. بعد از عبور از روی پل و رد شدن از آن به منطقه ای رسیدند که بسیار تاریک بود و چشم چشم را نمی دید. اسکندر فرمان داد که در همان منطقه اردو بزنند و استراحت کنند.
سپس شروع به راهپیمایی نمودند که ۱۸ روز به طول انجامید تا اینکه در آن جنگل تاریک چشمه ای را یافتند که بسیار زلال و زیبا بود و آبی گوارا از آن جاری می شد.جهانگشای مقدونی که بسیار گرسنه بود، همان جا به آشپز خود دستور داد تا غذایی برای او آماده کند.
زنده شدن ماهی!!!
آشپز ماهی خشک شده ای را از خورجین در آورد. و تا به آب چشمه زد، ماهی زنده شد و به عمق دریاچه رفت.آشپز ترسید که این ماجرا را برای اسکندر تعریف کند. ولی خودش از آب چشمه خورد و مشک خود را پر از آب کرد. و غذایی دیگر آماده نمود.
بعد از خوردن غذا اسکندر دستور داد تا لشگر حرکت کند. و گفت: قبل از ترک جنگل هر چه چوب و سنگ دیدند با خود بردارند. بعضی گوش به حرف فرمانده مقدونی خود دادند و هر چه را دیدند، بر می داشتند. و بعضی پوزخند می زدند و آن ها را بی ارزش می خواندند و بی توجه از کنار آن ها می گذشتند.
بعد از گذشت از جنگل دیدند که تمام سنگ و چوب ها تبدیل به جواهرات و سنگهای قیمتی شده است. افرادی که چیزی برنداشتند، افسوس خوردند.آشپز راز ماهی را برای اسکندر تعریف کرد. و او هم از این پنهان کاری بسیار عصبانی شد. و دستور داد به پای آشپز سنگ ببندند و به دریا بیاندازند تا باقی عمر جاویدان خود را در سختی و عذاب زندگی کند.
سوسن قریشی
