کافئین مادهٔ شیمیایی و خوردنی‌ای است که در مواد محتلفی مثل چای، قهوه و شکلات وجود دارد. کافئین چیزی است که خیلی از ما به طور معمول در روز مصرف می‌کنیم.
بین ۱۰ تا ۲۰ گرم کافئین می‌تواند موجب مرگ افراد شود. این میزان برابر است با ۶۰۴۹ گالن قهوه.
قهوه‌های تیره‌تر کافئین کم تری نسبت به قهوه‌های روشن دارند.
قهوه به طور معمول ۳ برابر چای و نوشابه کافئین دارد.
حساسیت به کافئین ارثی و ژنتیکی است.
بعضی از گل‌ها دارای شهدهایی هستند که حاوی میزان کمی کافئین است. این شهدها باعث می‌شوند که حشرات باز هم به سمت آن گل‌ها بروند. هم چنین تحقیقات نشان می‌دهند که کافئین به بهبود و افزایش حافظهٔ بلندمدت زنبورها کمک می‌کند.
مصرف متعادل کافئین در روز ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی گرم است. مقادیر بالاتر از ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم زیاد و سنگین تلقی شده و منجر به بی‌خوابی، تحریک پذیری و ضربان قلب شدید می‌شود.
در سراسر جهان ۹۰٪ از بزرگسالان به نحوی کافئین مصرف می‌کنند.
فنلاند بیش ترین میزان کافئین را نسبت به دیگر کشورها مصرف می‌کند. یعنی به طور متوسط ۴۰۰ میلی گرم در روز. پس از فنلاند نیز سوئد، دانمارک، نروژ، بلژیک، هلند، آلمان، اتریش، سوئیس و فرانسه قرار دارند.
زنان قهوه را ۲۵٪ سریع‌تر از مردان متابولیزه می‌کنند.
اسم علمی کافئین 1.3.7-trimethylxanthine است.
کافئین خالص، یک پودر تلخ و سفید و به شدت سمی است.
کافئین بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه شروع به تاثیرگذاری می‌کند و اثرات آن معمولا ۸ تا ۱۴ ساعت ادامه پیدا می‌کنند. البته این میزان به جنسیت، سن، وزن و حتی نژاد افراد بستگی دارد.
به جز قهوه و چای حدود ۶۰ گیاه دیگر هم هستند که حاوی کافئین‌اند.
کافئین فعالیت سیستم گوارشی را افزایش می‌دهد و هم چنین بسیار اسیدی است؛ یعنی ۲ چیزی که ریسک ابتلا به اسهال را افزایش می‌دهند.
کافئین اولین بار در سال ۱۸۱۹ با همکاری یک دانشمند و نویسندهٔ آلمانی کشف شد.
مصرف حدودا ۲۵۰ میلی گرم کافئین در طول روز، که برابر با حدود ۲ تا ۳ فنجان قهوه است، هشیاری را افزایش داده، تمرکز را بهبود می‌بخشد، استرس را از بین می‌برد و حتی ممکن است باعث افزاشی طول عمر و کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی نیز بشود.
مصرف قهوه ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد.
کسانی که سیگار می‌کشند کافئین را ۵۰٪ سریع تر از کسانی که سیگار نمی‌کشند متابولیزه می‌کنند.
۱ گرم کافئین ( برابر با ۶ فنجان قهوهٔ غلیظ) می‌تواند باعث بی خوابی، بی قراری، زنگ زدن گوش‌ها، گیجی، لرزیدن، ضربان قلب نامنظم، تب، استفراغ و اسهال شود. مسمومیت شدید هم چنین ممکن است باعث تهوع، تشنج و خونریزی گوارشی شود.
نوشیدنی‌های انرژی‌زا تقریبا نصف یک فنجان قهوه( گاهی کم تر) کافئین دارند.
از میان شغل‌هایی که بیش ترین میزان مصرف کافئین را دارند می‌توان؛ دانمشندان/تکنسین‌های آزمایشگاه، بازاریابان، مدیران آموزشی، ویراستارها/نویسندگان، پزشکان، تهیه کنندگان غذا، پروفسورها و متخصصان مالی را نام برد.
مطالعات نشان می‌دهند که قهوه می‌تواند به مبارزه با افسردگی کمک کند. هرچند مصرف بیش از حد کافئین، یعنی مصرف بیش از۴۰۰ میلی گرم در روز، ریسک ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد.
با این که شکلات کم تر از ۱۰ میلی گرم کافئین دارد، اما هرچه شکلات تلخ‌تر باشد کافئین بیش تری دارد.
کافئین می‌تواند به میزان کمی باعث افزایش سطح متابولیسم شود، اما شواهد کافی برای نشان دادن تاثیر آن در کاهش وزن وجود ندارد.
کافئین مادهٔ شیمیایی و خوردنی‌ای است که در مواد محتلفی مثل چای، قهوه و شکلات وجود دارد. کافئین چیزی است که خیلی از ما به طور معمول در روز مصرف می‌کنیم.
