پرسش
من یه دختر ۱۵ ساله ام. راستش من از دوران کودکی یه اخلاق خیلی بد دارم و اون اینه که در مقابل حرفی که مطابق میل من نباشه و به قول معروف من مخالف اون حرف باشم و یا حرفی که شخصیت منو زیر سؤال ببره یا حرفی که منو مجبور به انجام کاری بکنه، زود واکنش نشون میدم و این واکنش، بالا رفتن تن صدای من و سرازیر شدن اشکام هست. البته خوشبختانه این واکنش رو فقط در داخل منزل نشون میدم نه در بیرون. اما همین در داخل منزل هم باعث شده که من جایگاهم رو در مقابل برادر کوچک ترم از دست بدم و مدام مورد تمسخر قرار بگیرم. هر چقدر هم پدر و مادرم به من میگن به جای گریه کردن بیا صحبت کنیم تا به نتیجه برسیم من برای مدت کوتاهی خودم رو کنترل می کنم اما بعد از چندوقت دوباره مثل سابق میشم.
میشه به من راهکار بدین که چه جوری جلوی اشکام رو حداقل در جمع بگیرم؟
پاسخ خانم دکتر سلیقه دار، مشاور و روانشناس سایت
دوست خوبم
از اینکه فقط این رفتار را در داخل منزل داری نتیجه می گیریم که اولا اراده خوبی برای کنترل رفتارت داری و چون میدانی که محیط بیرون از خانه مثل خانه نیست بنابراین رفتارت را کنترل می کنی و نتیجه دوم اینکه احتمالا منبع تحریک کننده این رفتار در داخل خانه است و به همین دلیل این اتفاق بیشتر در خانه رخ می دهد.
خوب نتیجه اول به ما کمک می کند تا تو را برای استفاده از همین اراده تشویق کنیم تا بتوانی در خانه هم رفتار مناسب تری داشته باشی.
اگر احتمال دوم هم درست باشد و منبعی تحریک کننده این رفتار در خانه وجود داشته باشد در این صورت خوب است ابتدا این منبع را بشناسی تا بتوانی به خودت کمک کنی تا در برابر آن آگاهانه رفتار کنی.
برای مثال ممکن است برادرت از تو انتظاراتی داشته باشد که مطابق میل تو نیست و همین هم موجب می شود تا تو در برابر هر رفتاری از او برآشفته شوی و آن درخواست را غیرمنطقی احساس کنی. خوب در این صورت حالا که متوجه این موضوع می شوی لازم است از این به بعد به محض برخورد با درخواست او برای خودت زمانی را تعیین کنی و مثلا به او بگویی من تا نیم ساعت دیگه جواب تو را می دهم. در این نیم ساعت به درخواست او و جوانب آن خوب فکر کنی و اگر موافق آن بودی پذیرفته و اگر هم هر جای کار ایراد داشت به او بگویی به چه دلیل با آن مخالفی و آ ن را نمی پذیری.
بنابراین قدم اول این است که برای مواجهه با هر موردی به خودت تکرار کنی که من الان نباید هیچ پاسخی بدهم جز اینکه اول در مورد آن فکر کنم. گاهی لازم است با یک اشاره به طرف مقابل به معنی اینکه «چند دقیقه صبر کن» از اتاق خارج شوی. این خروج از موقعیت به تو کمک می کند تا درباره آن فکر کنی، به رفتارت مسلط شوی و سپس به موقعیت برگردی.
یادت باشد کنترل بالا رفتن صدا که پیش درآمد گریه های توست بسیار ساده تر است و تو باید از همان شروع کنی. برای صدایت آستانه ای در نظر بگیر و به خودت یادآوری کن که نباید از آن صدا بالاتر صحبت کنی، برای شروع و هفته های اول تمرین حتی موقعی که شرایط آرام هست و تو مثلا برای مزاح قصد بلند صحبت کردن داری هم خودت را محدود کن و نگذار صدای بلند تو شینده شود. این تمرین به شدت بر روی کنترل صدایت در زمان دلخوری و نیز گریه هایت تاثیرگذار است.
فراموش نکن هر بار برای این که توانستی صدایت را کنترل کنی خودت را تحسین کنی.
موفق باشی
