1- لوس کردن فرزند
همه والدین فرزندان خود را دوست دارند و تمام آنچه دارند و ندارند را برای فرزند خود طالب هستند که به هر حال هزینه بر است. پدر و مادر های زیادی هستند که با این محبت افراطی باعث لوس شدن فرزند خود می شوند و تازه بچه ها با داشتن این همه چیز خوشحال به نظر نمی رسند. این باعث می شود که بچه ها هرگز راضی به نظر نرسند و مرتبا تقاضای بیشتری کنند.
2- تربیت نامناسب
زمانی که شما این قدر تنبلی به خرج می دهید که فرزندان خود را به طور صحیح تربیت کنید، در نتیجه این وظیفه خطیر را به عهده اطرافیان فرزندتان قرار می دهید. هرگز به فرزند خود اجازه ندهید که در خانه طوری رفتار کند که انگار به سیاره شیطنت و بازیگوشی پا گذاشته است زیرا همین رفتار را در خانه دیگر هم خواهد داشت و این اصلا خوشایند نیست . در حالی که باید در خانه دیگران مودب تر و بهتر از منزل باشند. اگر شما نتوانید آن ها را به طور صحیح تربیت کنید دیگران اقدام می کنند.
3- عدم مشارکت در مدرسه فرزندان
بعد از خانه، مدرسه محلی است که بچه ها در آن بیشترین ساعت را حضور دارند و معلمان و همسن و سالان نقش مهمی در زندگی آن ها دارند. بنابراین تعجب برانگیز است که شما رغبت به این محل ندارید و سعی می کنید از مدرسه فرزندتان فاصله بگیرید و خود را درگیر مسائل مربوط به آن ها نکنید. مهم نیست که کدام یک از – پدر یا مادر- در مدرسه حضور داشته باشند، مهم حضور یکی از شماست. شما حتی باید از طریق ایمیل با معلم فرزندتان در تماس باشید. این نشان دهنده حساسیت شما بر روی تربیت و رشد فرزندتان است و معلم را ملزم به دقت و هوشیاری بیشتری نسبت به تربیت فرزندتان می کند.
4- عدم اعتدال در تشویق فرزندان
زمانی که فرزند خود را تشویق می کنیم باعث افزایش عزت نفس آن ها می شویم اما باید مراقب بود که در این مورد حد اعتدال را رعایت کنیم. اجازه بدهید که تشویق در وقت مناسب و تنها زمانی که کار فرزندتان واقعا لایق تشویق است این کار انجام شود. اگر به طور غلوناکی آن ها را به خاطر کار معمولی که انجام داده اند تشویق کنید باعث می شود که آن ها نسبت به ارزش واقعی دست آورد خود دچار انحراف فکری شوند.
5- عدم اعطای مسئولیت به فرزندان
فرزند شما نباید به خاطر انجام کارهای عادی و روتین چیزی دریافت کند چون آن ها عضوی از خانه هستند، نه مهمان حاضر در هتل. هر کس که در خانه زندگی می کند موظف به انجام امور مربوط به خانه است، از شستن ظرف ها گرفته تا گردگیری و … .
دادن پول اضافی روش فوق العاده ای برای تشویق است اما در عوض انجام کارهای فوق العاده نه کارهایی که وظیفه روتین هر عضو خانواده است. بچه ها باید بخشی از مسئولیت زندگی مشترک با خانواده را به دوش بگیرند. آن ها برده شما نیستند اما مطمئنا در تعطیلات و مرخصی دائم هم به سر نمی برند.
6- عدم رفتار صحیح با همسر
هر طور که با همسر خود رفتار کنید، به عنوان الگو برای آینده آن ها خواهید بود. یعنی آن ها نیز دقیقا همین طور با همسر خود رفتار خواهند کرد. اگر به صورت غیر صحیح با همسر خود رفتار کنید و مرتبا در حال مشاجره باشید آن ها نیز به همین سبک رفتار می کنند. بچه ها بیش تر از آنچه شما به عنوان نصحیت به آن ها گوشزد می کنید از رفتار شما پیروی می کنند. اگر با همسر خود به احترام و توام با عشق رفتار کنید، ارزش خانواده را به فرزند خود نشان می دهید و به علاوه آن ها از داشتن یک پناهگاه امن در این دنیای وحشی بیش تر احساس امنیت خواهند کرد.
7- داشتن توقعات غیر واقعی از فرزند
اگر با بچه ها سر و کله می زنید از آن ها انتظارات معقول و منطقی داشته باشید، به خصوص بچه های کوچک. اگر برای شام جایی دعوت هستید و از کودک دو ساله خود انتظار دارید که درست مانند یک شاهزاده کوچک رفتار کند سخت در اشتباهید. اگر در خیال و رویای خود انتظار دارید که فرزندتان یک ستاره ورزشی و یا علمی شود در حالی که او تنها مایل به نوازندگی پیانو است، لازم است راجع به توقع خود تجدید نظر کنید. انتظار شما از آن ها باید شادی آن ها باشد.
8- عدم آموزش فرزندان برای دفاع از خود و خواسته هایشان
خیلی از والدین تمام نیاز فرزندان را برآورده می کنند و به این ترتیب ارزش کار سخت و عدم وابستگی را در فرزند از بین می برند. به این ترتیب نسلی از آدم های بی بو و خاصیت و به اصطلاح پهلوان پنبه ظهور خواهد کرد. بچه های امروزه انتظار دارند که همه کارها برایشان انجام شود. این که آن ها را محکم و پر طاقت تربیت کنید و از آن ها بخواهید که اموراتشان را خود انجام دهند دلیل عدم دوست داشتن آن ها نیست بلکه نشانه عشق واقعی است.
9- تحمیل کردن گرایش و تفکر خود به فرزندان
اجازه دهید که بچه ها بچگی کنند. والدین نباید تمایلات و گرایش و نقطه نظرهای خود را به فرزندشان تحمیل کنند. این که فرزند خود را از اشتیاقات خود آگاه کنید خوب است اما آن ها را تحمیل نکنید. اجازه دهید همان طور که هستند رشد کنند. بدون تحمیل عقاید و خواسته های شما.
10- عدم وفای به قول و عهد
اگر فرزندتان را به خاطر نقاشی روی دیوار تهدید به تنبیه کردن می کنید حتما این کار را انجام دهید. متاسفانه پیروی از قول هایی که به فرزندتان می دهید زندگی را کمی سخت می کند اما افزایش اعتماد به گفته شما چیزی مهم تر است. اگر شما به گفته های خود عمل نکنید، بچه ها به این نتیجه می رسند که بین قول و عمل شما تناسبی نیست و در نتیجه به شما اعتماد نخواهند کرد.
منبع: انجمن مشاوره و روانشناسی و همیاری
