ذات الریه بیماری شش ها است. میکروب های متفاوتی از جمله باکتری، ویروس و قارچ، علت این بیماری هستند. زمانی که نفس می کشید، این میکروب ها می توانند در کیسه های هوایی شش ها ساکن شوند. در اعماق شش ها، میکروب ها می توانند رشد کنند و بر سیستم دفاعی بدن غلبه نمایند.
هنگامی که شش ها عفونی می شوند، کیسه های هوا با چرک و خلط پر می شوند. این التهاب کیسه های هوایی، انعطاف پذیری آن ها را کمتر کرده و مانع جذب اکسیژن کافی به جریان خون می شود.
زمانی که به سختی نفس می کشید و به بدنتان اکسیژن ناکافی می رسد، احساس می کنید کمبود نفس دارید. التهاب نیز باعث علایم دیگری مانند سرفه، تب و درد سینه می شود.
ذات الریه انواع مختلفی دارد. برخی ملایم تر و برخی بسیار شدید هستند و می تواند حتی برای زندگی خطرناک باشد. این بیماری علت عمده ی مرگ و بستری در بیمارستان برای کودکان و افراد مبتلا به بیماری های مزمن (یعنی کسانی که به مدت طولانی مبتلا به یک بیماری هستند) است. اخبار خوب این است که شما کارهای زیادی می توانید انجام دهید که خطر ابتلا به ذات الریه را کم کنید.
چه چیز باعث ذات الریه می شود؟
ذات الریه یک بیماری تنها نیست. بیش از ۳۰ علت بیماری وجود دارد. علت بیماری می تواند استنشاق گرد و خاک، مواد شیمیایی و… باشد.
این بیماری بر ناحیه های مختلف شش ها تأثیر می گذارد:
ذات الریه ناحیه ای بر قسمتی از شش تأثیر می گذارد.
ذات الریه برونشی بر تکه های دور لوله هایی که هوا را منتقل می کنند تأثیر می گذارد.
علایم
علایم بیماری از خفیف تا شدید متغیر است. این علایم به سن فرد و نوع آن بستگی دارد. بعضی از شایع ترین علایم شامل سرفه، خلط زرد مایل به سبز، کمی نفس، احساس خستگی و ناخوشی، درد سینه و تب می باشد.
تشخیص
پزشک آزمایشاتی را انجام می دهد تا تأیید کند بیمار مبتلا به ذات الریه شده است یا خیر. بعضی از این آزمایش ها شامل تست بزاق (آزمایش بر خلط است که در هنگام سرفه از شش ها بیرون می آید)، تست خون و عکس رادیولوژی از قفسه سینه می شود.
توقف بیماری
بعضی از میکروب هایی که باعث ذات الریه می شوند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. این میکروب ها در بینی و گلوی فرد بیمار وجود دارند. هنگامی که فرد بیمار سرفه می کند، قطرات بزاق حاوی میکروب به اطراف پاشیده می شود. فرد سالم که این هوا را تنفس می کند ذات الریه می گیرد.
با رعایت چند نکته ساده می توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد
دستان خود را مرتب بشویید.
دستمال های استفاده شده را دور بیندازید.
از استفاده از ظروف مشترک با افراد بیمار به طور اکید خودداری کنید. بهتر است افراد بیمار ظروف جداگانه داشته باشند.
دور از افراد بیمار بنشینید.
هر سال آمپول آنفلوآنزا بزنید.
آمپول ذات الریه بزنید (برخی افراد نیاز دارند هر ۵ سال یک بار تزریق کنند – از پزشک خود بپرسید).
اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
