امروز گفت و گوی دو تا از بچه هایی را که داشتند با هم صحبت می کردند شنیدم. یکی می گفت: «مرداد هم رسید و ما هیچ کاری نکردیم. اصلا نفمیدیم این یک ماه کی تمام شد.»
دوستش گفت: «بابا تابستان موذی است! آدم اصلا نمی فهمد که می آید و کی می رود.»
من همین قسمت از گفت و گویشان را شنیدم و بقیه حرف هایشان به گوشم نرسید. اما همین مقدار مرا تکان داد! گفتم: «پفک، به نظرت چرا اینطوری می شود؟ چرا دو نوجوان پر شور باید بگویند یک ماه از تابستان گذشت و ما هیچ کاری انجام ندادیم؟ یک ماه یعنی سی روز. سی روز فرصت کمی برای فعالیت و انجام دادن کارهای مفید نیست.»
بعد از کمی فکر کردن، مثل توی کارتون ها، یک لامپ بالای سرم روشن شد. گفتم: «آهان، به خاطر خواب بیش از اندازه است. و خواب بیش از اندازه از کجا می آید؟ از بی برنامه بودن.»
صبح ها تا ساعت چند می خوابی؟
همین تو که داری با شوق روزنوشته کلانتر پفک جانت را می خوانی، بله با خودت هستم. تو صبح ها تا چه ساعتی می خوابی؟ بلند که می شوی چه کارهایی انجام می دهی؟ اصلا شده یک بار بنشینی و یک فهرست از کارهایی که در طی یک روز تابستانی انجام می دهی بنویسی؟
می بینیم که چشم هایت برق زد. بله، به نظرم راهش همین است. این که یک فهرست بنویسی و ببینی اصلا در طی یک روز چه کارهایی انجام می دهی. وقتی فعالیت هایت را جلوی چشمت می آوری بهتر متوجه می شوی که داری وقتت را تلف می کنی یا نه.
طبیعی است که اگر سه چهار تایی کار مفید توی فهرستت پیدا شود یعنی نوجوان ردیفی هستی و داری از تابستانت خوب استفاده می کنی. اما اگر دیدی فعالیت مثبت خاصی نداری آن وقت است که باید در برنامه تابستانی ات تجدید نظر کنی.
یک راه حل پفکی
حالا داری می گویی: «کلانتر عزیزم، لطفا یک راه به من نشان بده تا بتوانم روزم را پربارتر کنم.» می گویی: «من صبح که چشم هایم را باز می کنم می بینم ظهر شده و تا به خودم بیایم و کاری انجام بدهم شب شده.» خب عزیزم مسئله همین جاست: صبح که از خواب بیدار می شوی می بینی ظهر شده. پس باید زودتر بیدار بشوی
حالا منظورم این نیست مثل روزهای مدرسه ساعت شش بلند شوی ولی دیگر ساعت هشت نشد، نُه که باید بیدار شوی. بیدار شو و ببین توی این دو سه ساعت چه کارها که نمی توانی انجام بدهی.
نتیجه ماجرای کلانتر پفک و تابستان پربارتر
درست است که یک ماه از تابستان گذشته و ممکن است با خودت بگویی این مدت هم رفت و هیچ کار مفیدی انجام ندادم اما هنوز دو ماه دیگر فرصت داری.
اگر از آن هایی هستی که تا ظهر می خوابند زودتر از خواب بیدار شو و در آن ساعت های صبح یک کار مفید انجام بده. کاری که دوستش داشته باشی و به شوقش بتوانی زودتر از خواب بیدار بشوی. یک ماه هم اینطوری باش و نتیجه اش را ببین. مطمئن باش آخر ماه از خودت حسابی راضی خواهی بود.
به هرحال این روشی است که به تایید اینجانب، پفک، رسیده است و حتما جواب می دهد.
توضیح تصویر
فکر نکنید به شما توصیه می کنم صبح ها کمی زودتر بیدار شوید و خودم می خوابم. صبح ها با یک کش و قوس جانانه از خواب بیدار می شوم و به سراغ روزی پربار می روم.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوان‌ها – یاسمن رضائیان
