اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
نگل مرکز دهستانی به همین نام از توابع بخش کلاترزان سنندج است که در 65 کیلومتری غرب سنندج و در مسیر جاده سنندج – مریوان قرار دارد. در کتاب های تاریخی حدیقه ناصریه و تحفه ناصریه مطالبی به این شرح آمده است: در یک دهات این بلوک که نگل اسم دارد مسیر قدیمی که به مسجد عبدالله عمر یا عبدالله عمران مشهور است و قرآنی د این مسجد هست خیلی بزرگ به خط کوفی نوشته شده. در داخل مسجد روستای نگل قرآن خطی از دوران گذشته وجود دارد که بنا به اعتقادات و باورهای مردم یکی از چهار قرآن خطی است که در زمان خلیفه سوم (عثمان بن عفاوان) به رشته تحریر در آمده و به چهار اقلیم دنیا فرستاده شده است. به همین دلیل مردم اعتقاد زیادی به این کلام الهی دارند و در حل مشکلات و گرفتاری های زندگی خود از آن یاری می جویند و قسم دروغ به آن را گناهی بزرگ و نا بخشودنی می دانند. چگونگی انتقال این قرآن به روستای نگل روشن نیست اما با توجه به گفته ها و حکایات عامه این قرآن در دوران صفویه از دل خاک بیرون آورده شد و از آن زمان در مسجد قدیمی روستا به منظور زیارت اهالی منطقه نگهداری می شود. مسجد در چند سال اخیر به طور کامل بازسازی شده است. قطع قرآن رحلی بزرگ جلد آن چرمی و رنگ آن قهوه ای تیره است. صفحات قرآن ضخیم و به علت تشابهی که با پوست دارد در بین مردم به پوست آهو شهرت یافته است. خط قرآن کوفی و دارای نقطه و اعراب و در قسمت سر سوره ها و شماره های آیات مطلا و مزین به نقوش گیاهی است. بر اساس شواهد موجود شیوه نگارش و اعراب گذاری آن احتمالا در سده های چهارم یا پنجم ه . ق نگاشته شده است.
