اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
بین عبارت های استفاده شده برای توصیف سنگ آسمانی تفاوت هایی وجود دارند. این که با چه سرعتی مسیر را طی می کنند و چه مدت زمان طول می کشد که از جو زمین عبور کنند.
یک سنگ آسمانی یک صخره ی کوچک یا تکه باقی مانده از سنگ در منظومه شمسی است. اندازه هر سنگ آسمانی از یک سنگ بسیار ریز تا یک سنگ به قطر 10 متر است البته بیش تر به سنگ های بزرگ تر سنگ آسمانی گفته می شود.
یک سنگ آسمانی به هنگام عبور از جو زمین می سوزد. این سنگ سوزان شهاب نامیده می شود. اگر به آسمان نگاه کرده باشید گاهی رگه هایی از نور یا “تیر شهاب” دیده اید که در واقع همان شهاب سنگ ها هستند.
گاهی بعضی از سنگ های آسمانی بعد از برخورد با جو کاملا نابود نمی شوند و تکه هایی از آن به زمین برخورد می کند.
سریع ترین سنگ های آسمانی با سرعت 42 کیلومتر بر ثانیه از منظومه شمسی عبور می کنند.
روزانه میلیون ها شهاب وارد جو زمین می شود.
شهاب در طول شرایط کم نور در شب راحت تر دیده می شوند.
درصد کمی از سنگ آسمانی در مسیری پرواز می کنند که به جو زمین می روند و سپس دوباره دور می شوند. به این سنگ های آسمانی توپ های آتشین چراگاهی زمین گفته می شود.
هنگامی که شهاب های زیادی در یک بازه زمانی نزدیک در یک قسمت از آسمان فروبیفتند، باران شهاب سنگ نامیده می شود.
حدود 500 شهاب سنگ هر ساله به سطح زمین می خورند ولی از این تعداد تنها حدود 5 سنگ آسمانی به دست دانشمندان برای مطالعه می رسد.
