سوراخ کردن بدن یا پیرسینگ(Body piercing)یعنی با یک سوزن سوراخی در قسمتی از بدن ایجاد کنید و بعد زینت آلات به آن آویزان کنید. متداول‌ترین قسمت‌های بدن که معمولاً سوراخ می‌شوند، گوش‌ها، بینی و ناف هستند.
سوراخ کردن بدن از گوش ها و لب گرفته تا کمر و سرین به صورت کاری عامه پسند در آمده و به آسانی انجام می شود. اما نباید گول و فریب سهولت انجام آن را خورد و از تحقیق در مورد انجام آن باز ایستاد. سوراخ کردن بدن دارای خطراتی است و ممکن است عوارضی به بار آورد. تصمیمی که اکنون در این مورد گرفته می شود مانند محل سوراخ کردن بدن و نحوه مراقبت کردن از آن به پیشگیری از بروز عفونت و تسریع جریان التیام کمک می کند.
شناخت خطرات سوراخ کردن بدن یا پیرسینگ(Body piercing)
سوراخ کردن بدن piercing عبارت است از وارد کردن جواهر آلات در منفذی که در گوش، بینی، ابرو، لب، زبان یا سایر بخش های بدن و معمولاً بدون بی حسی ایجاد شده است. با وجودی که معمولاً سوراخ کردن نرمه گوش کم خطرتر از سوراخ کردن سایر نقاط بدن است ولی هر نوع سوراخ کردن خطر عفونت و عوارض مربوط به خود را دارد.
برخی قسمت‌های خاص بدن بیش تر از سایر قسمت‌ها ایجاد مشکل می‌کنند. عفونت یکی از متداول ترین مشکلات سوراخ کردن بینی و دهان است زیرا میلیون‌ها باکتری در آن نواحی زندگی می‌کنند. پیرسینگ زبان می‌تواند به مرور زمان باعث خراب شدن دندان‌ها شود. همچنین پیرسینگ زبان، گونه و لب‌ها هم می‌تواند لثه‌هایتان را دچار مشکل کند.
تحقیقات و مطالعات نشان داده است کسانی که مبتلا به برخی بیماری‌های قلبی هستند، پس از انجام پیرسینگ بدن بیش تر در معرض عفونت‌های قلبی قرار می‌گیرند. اگر شما هم دچار یک مشکل جسمی مثل آلرژی، دیابت، اختلالت پوستی، مشکلاتی که سیستم ایمنی بدنتان را دچار مشکل می‌کند و عفونت هستید حتماً قبل از انجام این کار با پزشک مشورت کنید.
خطرات اختصاصی در این مورد عبارتند از:
- عفونت در محل سوراخ شده . هر زمان که سد محافظ پوست شکسته شود، عفونت های موضعی پوست ناشی از باکتری های استاف یا استرپتوکوک در معرض خطر هستند. از بین تمام نقاطی که معمولاً سوراخ می شوند، ناف به دلیل شکل آن بیشترین احتمال عفونت را دارد. عفونت ها را اغلب می توان با بهداشت خوب پوست و داروهای آنتی بیوتیک درمان کرد. با این نوع عفونت، جواهرات به طور کلی نیازی به بیرون آوردن ندارند. این به جلوگیری از بسته شدن سوراخ کمک می کند و باعث تخلیه ناحیه عفونی می شود.
- عفونت های جریان خون . با هر سوراخی، خطر این نوع عفونت از جمله ویروس های هپاتیت B یا C و کزاز وجود دارد . این نوع عفونت ها معمولاً توسط تجهیزات سوراخ کننده آلوده ایجاد می شوند. مهم است که قبل از انجام هر چیزی در مورد واکسیناسیون ها، به ویژه هپاتیت B و کزاز، به روز باشید.
- ترومای دندان . بریدگی دندان (یا شکستگی) شایع ترین مشکل دندانی مربوط به سوراخ کردن زبان است. زیورآلات لب یا زبان نیز می توانند باعث مشکلات لثه و آسیب به مینای دندان شوند. جواهرات همچنین می توانند شل شوند و بلعیده شوند. محققان همچنین دریافته‌اند که در برخی موارد ممکن است استخوان فک تحت تأثیر قرار گیرد و برای حفظ دندان‌ها نیاز به جراحی دهان باشد. عفونت دهان یا لب ها ممکن است باعث مشکلات گفتاری، جویدن، یا بلع یا تورم شود که می تواند گلو را مسدود کند.
- واکنش های آلرژیک . آلرژی به نیکل یک خطر بسیار شایع و بالقوه جدی برای سوراخ کردن است. بنابراین، از جواهرات حاوی نیکل باید اجتناب شود. لازم است بدانید که برخی از جواهرات طلا حاوی نیکل هستند. یک واکنش اغلب نیاز به برداشتن قطعه جواهر دارد. سپس می توان از کرم های استروئیدی برای کمک به توقف واکنش استفاده کرد. جواهرات بی کیفیت نیز می توانند مشکلاتی مشابه نیکل ایجاد کنند. و نوجوانان اغلب بودجه کمی دارند، به این معنی که آنها ممکن است جواهراتی را خریداری کنند که کیفیت پایینی دارند.
- سایر مشکلات مرتبط با جواهرات جواهرات کاملاً باید نو باشند و هرگز توسط هیچ کس دیگری استفاده نشود. همچنین باید به اندازه قسمتی که سوراخ می شود مناسب باشد. اگر خیلی بزرگ باشد می تواند منجر به زخم های بزرگ یا آسیب بافت شود. اگر خیلی کوچک باشد، ممکن است پوست را بریده یا بشکند. استفاده طولانی مدت از جواهرات سنگین نیز ممکن است منجر به دراز یا تغییر شکل لاله گوش شود.
- جواهرات موجود در ناف می توانند روی لباس و کتانی گیر کنند. این تحریک مداوم می تواند بهبود را به تاخیر بیندازد. درمان کامل پیرسینگ ناف ممکن است تا یک سال طول بکشد.
- گوشواره های نوک تیز ممکن است باعث زخم فشاری یا سوزش پوست در هنگام خواب شوند.
- پارگی . بریدگی و پارگی در گوش های سوراخ شده رایج است و ممکن است پس از افتادن، تصادف با وسیله نقلیه موتوری، ورزش های تماسی، خشونت شخص به فرد، یا کشیدن تصادفی گوشواره رخ دهد. برای جلوگیری از تشکیل بافت اسکار و/یا تغییر شکل دائمی، پارگی ها باید در عرض 12 تا 24 ساعت ترمیم شوند.
- نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن پزشکی یا کسانی که روزانه دارو مصرف می کنند (مثلاً کسانی که دیابت دارند ) ممکن است در معرض خطر بیشتری از عوارض ناشی از سوراخ کردن بدن باشند و باید قبل از سوراخ کردن با پزشک اطفال خود مشورت کنند.
علائم عفونت عبارتند از:
- قرمز شدن یا حساس شدن دور ناحیه سوراخ شده
- خونریزی طولانی
- چرک و تغییر در رنگ پوست اطراف ناحیه سوراخ شده
اطمینان از آمادگی
پیش از سوراخ کردن بدن باید از خود پرسید آیا واقعاً لازم است این کار انجام شود؟ همچنین باید محل سوراخ کردن را مشخص کرد و نیز باید دانست که در صورت لزوم می توان زیور آلات را خارج کرد. (مثلاً در محل کار) در صورتی که در مورد سوراخ کردن بدن اطمینان کافی نباشد یا در صورتی که این نگرانی وجود داشته باشد که روزی شخص از کرده خود پشیمان شود باید در مورد انجام آن بیشتر فکر کرد. نباید زیر فشار انجام این کار قرار گرفت، ضمن آن که در صورت مصرف الکل یا داروی مخدر نباید این کار را انجام داد.
قبل از این که بدنتان را سوراخ کنید:
اگر تصمیم دارید جایی از بدنتان را سوراخ کنید، اول باید تحقیق کنید. اگر سنتان کمتر از 18 سال است، بدون اجازه والدین بعضی جاهای بدن را برایتان سوراخ نمی‌کنند. خیلی خوب است که قبل از این که بدنتان را سوراخ کنید با خطرات احتمالی آن و نحوه مراقبت و جلوگیری از بروز عفونت و سایر مشکلات آشنا شوید.
