از بزرگ ترین بناهای خشتی و گلی ایران به شمار می رود که در ۳ کیلومتری جنوب غرب شهر کنونی اسفراین در استان خراسان شمالی واقع است.
این سازه از لحاظ قدمت، به استناد متون تاریخی در قبل از اسلام ، شکوفا بوده و در سال ۳۱ هجری، مسلمانان آن را فتح کرده اند.
بر اساس یافته‌های باستان شناسی، قدیمی ترین استقرار در این شهر تاریخی به اواخر دوره ساسانی مربوط است و زندگی در آن تا پایان دوره صفوی به طور مداوم جریان داشته است.
سرانجام این شهر در اواخر دوره طهماسب دوم صفوی و ابتدای حکومت نادر، یعنی در سال ۱۱۳۱ ه. ق ، بر اثر حمله افغان ها، کاملاً ویران و درهم کوبیده شد؛ به نحوی که جایگاه پیشین خود را از دست داد. از آن زمان، کم کم اسم افسانه ای «بلقیس» بر خرابه های شهر قدیمی اسفراین گذاشته شد.
