داستان ضرب المثل فارسی آتش بیار معرکه

آتش بیار معرکه

 

در اعصار قدیم، موسیقی رواج و محبوبیت زیادی نداشت. اما هیچ مجلس و دورهمی برگزار نمی شد که از این نعمت برخوردار نباشد. و مطربان و آوازه خوانانی در آن راه نداشته باشند.

بنابراین گروه های بسیاری تشکیل می گردید که تمامی آن ها از نوازنده دف و ضرب و تار، تا خواننده در این جمع همه سر رشته ای از موسیقی داشتند. اما یک نفر با این که کاری به نواختن و خواندن نداشت اگر حضور او نبود هیچ یک کاری از پیش نمی بردند و بساط دستگاه، برچیده می شد. حتما منتظر هستید تا بدانید این فرد کیست و چه مسئولیتی بر عهده دارد؟

دایره نم کن

دایره نم کن یا آتش بیار فردی بود که با وجود این که هیچ علمی از موسیقی نداشت اما کارش بسیار مهم و اثرگذار بود. دف و ضرب از چوب و پوست حیوانات ساخته می شدند. در فصل تابستان به خاطر گرما و خشکی هوا پوست خشک می شد. و در پاییز و زمستان به دلیل رطوبت و سرمای زیاد، سازها مرطوب می گردیدند

. این دو باعث می شدند که آلات موسیقی صدای خوب و مورد پسندی ایجاد نکند. بنابراین او در تابستان یک ظرف آب جلوی خود می گذاشت. و ساز را قبل از نواختن کمی مرطوب می ساخت. در فصل سرد سال نیز آتشی را آماده می نمود و سازها را روی آن خشک می کرد. اما اگر مجلس شادی و طرب به نحوی که مد نظر بود پیش نمی رفت، گناه را به گردن آتش بیار می انداختند.

کاربرد ضرب المثل آتش بیار معرکه 

ضرب المثل آتش بیار معرکه معمولا در مورد افرادی به کار می رود که از اصل ماجرا دور هستند. حتی ربطی به داستان ندارند. اما با دخالت دادن خود در آن جریان و گرم نگه داشتن تنور دشمنی و اختلافات، با حرف ها و کارهای خود شدت اختلافات را بیشتر می کنند.

 سوسن قریشی

داستان ضرب المثل های فارسی؛ ایراد بنی اسرائیلی

شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
تاج های کوچولو

داستان ضرب المثل هنوز دو قورت و نیمش باقی است

 

امتیاز به این نوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *