اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
چیزی که این روزها ذهن مردم را درگیر کرده و نمی شود انکار کرد، زلزله است که همه نقاط کشور را بدون تبعیض و کم کاری می لرزاند.
زلزله، برای هر کسی و هر جامعه ای دلهره و اضطراب می آورد، موقع زمین لرزه، پدرها به سمت سویچ ماشین و پمپ بنزین، مادر ها به سوی فرزندان خود می دوند.
اما در این میان قشری وجود دارد به نام "نوجوان".
کار نوجوان ها از همه اهالی خانه سخت تر است!
پیدا کردن شارژر موبایل، هنسفری، پاوربانک و در اولین لحظه آنلاین شدن به مراتب دشوارتر از مسئولیت سایر اعضای خانواده است.
بر فرض ام که تمام این وسایل به صورت یکجا در پیریز برق باشد و حمل و نقل شان چندان کار سختی نباشد!
ساخت انواع لطیفه و شیْرْ کردن در تمام شبکه های اجتماعی رو دیگر چی میگوییییدددد!!
تصور کنید زمین در حال لرزیدن و تمام اشیا خانه روی ویبره ست، شما به عنوان نوجوان هم باید فرار کنید، هم سلفی بگیرید سپس جمله عمیقی کپشن کرده و به عنوان "حرف آخر" با بقیه مردم به اشتراک بگذارید.
فاجعه وقتی رخ می دهد که برای لحظاتی، امواج اپراتورها و به دنبال آن امواج اینترنت قطع شود. (شخصا اعتراف می کنم در چند لحظه قطع بودنِ سیستم های ارتباطی احساس اصحاب کهف در غار و درک کردم و استرسِ بی خبری، بیشتر از زلزله بود)
پس از زلزله و آمدن در خیابان، وظیفه اصلی هر نوجوان معلوم است، مانند یک خبرنگار جنگی، در زیر ساختمانی بیست طبقه می ایستد، دوربین را به دماغش نزدیک می کند، از سرمای هوا و تیک تیک بهم خوردن دندان هایش که نمی داند از ترس است یا لرز، گزارش می دهد و لایو در اینستا می گذارد.
و دیگر به جرات می توان گفت "هر نوجوان، یک خبرگزاری!"
فردای زلزله ام که به خانه می آید و روی زمین آرام دراز می کشد، به شمردن لایک ها، سین ها، تعداد بازدید و کامنت ها مجبور می شود!
در کنار همه ذهن مشغولی ها حجم اینترنت ماهانه را هم در نظر بگیرید!
اعتراف می کنم اولین واکنشم موقع زمین لرزه حمله به سمت گوشی بود که روی زمین افتاد بود و در معرض له شدگی توسط پای مادر قرار داشت.
ریحانه نعمت اللهی
کاربر عزیز
چنانچه این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت، لطفا آن را لایک کنید.
