عنایت حق

اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها

پیر مرد تهی دست ، زندگی را در نهایت فقر و تنگدستی می گذراند و با زحمت برای زن و فرزندانش قوت و غذائی ناچیز فراهم می کرد . از قضا یک روز که به آسیاب رفته بود، دهقان مقداری گندم در دامن لباسش ریخت . پیرمرد گوشه های آن را به هم گره زد و شکر خدا را به جا آورد . پس از دهقان تشکر فراوان کرد و خارج شد ، در حالی که به خانه بر می گشت با پروردگار از مشکلات خود سخن می گفت و برای گشایش آن ها فرج می طلبید و تکرار می کرد: ای گشاینده گره های ناگشوده عنایتی فرما و گرهی از گره های زندگی ما بگشای . پیر مرد در حالی که این دعا را با خود زمزمه می کرد و می رفت، ناگهان  یک گره از گره های دامنش گشوده شد و گندم ها به زمین ریخت .

او به شدت غمگین شد و رو به خدا کرد و گفت :

                   من تو را کی گفتم ای یار عزیز             کاین گره بگشای و گندم را بریز

                  آن گره را چون نیارستی گشود             این گره بگشودنت دیگر چه بود ؟

پیر مرد نشست تا گندم های به زمین ریخته را جمع کند ولی در کمال ناباوری دید ، دانه های گندم روی کیسه ای از زر ریخته است . پس متوجه فضل و رحمت خداوندی شد .

                               تو مَبین اندر درختی یا به چاه                    تو مرا بین ، که منم مفتاح راه

                                                                                                                                       برگرفته از اشعار مولانا