غزل شماره ۴۱۸ حافظ

گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

آیین تقوا ما نیز دانیم

لیکن چه چاره با بخت گمراه

ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم

یا جام باده یا قصه کوتاه

من رند و عاشق در موسم گل

آن گاه توبه استغفرالله

مهر تو عکسی بر ما نیفکند

آیینه رویا آه از دلت آه

الصبر مر و العمر فان

یا لیت شعری حتام القاه

حافظ چه نالی گر وصل خواهی

خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه

تعبیر:

بسیار انسان مصممی هستید حتی اگر سنگ هم از آسمان ببارد کاری را که اراده کرده اید به پایان می رسانید. در برابر حکم الهی تسلیممحض هستید. روش تان راه درستی است برای همین خیلی زود به تیجه می رسید. در برابر گناه می ایستید و شیطان را لعنت می کنید. برای رسیدن به حاجت باید راهی سخت و دشوار را تحمل کنید.

امتیاز به این نوشته
مقاله رو دوست داشتی؟
ارسال نظر
نظرت چیه؟
لینک کوتاه این مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تبلیغات
جدیدترین‌ها
تبلیغات
محبوب‌ترین‌ها
پیشنهاد نوجوان‌ها