قرآن بیش تر از هر نسخه‌ای در جهان اسلام استنساخ شده است. خطاطی شده، تذهیب و طلا انداز شده و بهترین جلدها برایش ساخته شده است. خطاط های مشهور از شیخ حمدالله بخاری و مصطفی دده و ابراهیم شربتچی‌زاده تا میرعماد قزوینی و میرزا احمد نیریزی آن را با خط هایی عالی نوشته‌اند.
در گذشته، قرآن جز قرائت و کتابت و جانی که در زندگی داشت و روی لب‌ها بود، جسمی هم داشت، کالبدی برای برکت دادن به اتفاق‌های روزمره. حرز می‌شد و به تن سربازها می‌رفت تا جلوی تیر و شمشیر را بگیرد. بازوبند بود به بازوی عزیزان و به قنداق بچه تازه به‌دنیا آمده وصل می‌شد برای دفع چشم زخم. در کریاس درها بود برای تبرک خانه. روی تاس‌ها و بشقاب‌ها نقر می‌شد برای برکت اغذیه و اشربه و به تناسب این مقصود قطع‌های مختلف هم داشت. در قطع عمامه‌ای برای گذاشتن میان عمامه، در قطع انگشتی برای گذاشتن در مخزن انگشتر و در قطع بیاض برای خواندن‌های مکرر. قرآن به همه‌‌چیز برکت می‌داد و شروع و ختم هر کاری بود. این جسمانیت قرآن در ماه رمضان بیش تر به چشم می‌آمد. وقتی برای ختم سی‌روزه، روزه‌داران صبح تا شب قرآن را همراه داشتند.
پیراهن حرز یا طلسم که بر آن آیاتی از قرآن از سوره فتح و آل عمران و فاتحه‌الکتاب و ناس و اخلاص به همراه آیه‌الکرسی و آیه نور کتابت شده است. این پیراهن در میدان جنگ بر تن شاه صفوی پوشانیده می‌شد| قرن شانزدهم میلادی
قرآن عمامه‌ای شاه‌عباس اول که بعد‌ها در زمان فتحعلی‌شاه برای تبرک جزء جزء شده و دوباره مجلد شده.| این قرآن را شاه‌عباس هنگام جنگ و صلح در عمامه می‌گذاشته است | کتابت به سال ۱۰۱۵ قمری| قطع ۶×۱۲| مجموعه کتابخانه خطی کاخ گلستان تهران
ساعدبند فولاد نقره‌نشان طلا که با آیات قرآن به خط کوفی زینت یافت| قرن پانزدهم]
