به گزارش نشریه اینترنتی نوجوان ها به نقل از ایرنا، تلومراز که در انتهای کروموزوم ها وجود دارد در واقع نوعی کلاهک حفاظتی برای رشته های طنابی شکل کروموزوم ها هستند و کوتاه شدن این کلاهک با بروز بیماری های پارکینسون، دیابت نوع 2، بیماری های قلبی و سرطان مرتبط است.
‘کرسی آهولا’ از موسسه سلامت شغلی فنلاند، طول تلومراز ها را اندازه گرفت. وی همچنین بررسی کرد چگونه طول این کلاهک محافظتی با استرس شغلی تغییر می کند.
این تحقیق نشان داد افرادی که بیشترین استرس شغلی را دارند، تلومراز کوتاه تری دارند. تلومراز ها تضمین کننده ترجمه دقیق پیام ژنتیکی و سلامت سلول ها هستند.
تلومرازها با افزایش سن، اکسیداسیون و تداخل شیمیایی کوتاه می شوند. اغلب زمانی که تلومراز ها به کوتاه ترین حد خود می رسند سلول در فرایندی موسوم به خودکشی می میرد. برخی سلول ها نمی میرند بلکه به گفته دانشمندان پیر می شوند، خطاهای ژنتیکی می دهند و آسیب زا می شوند.
آهولا و همکارانش سلول های خونی موسوم به لوکوسیت ها را که برای عملکرد ایمنی ضروری اند بررسی کردند. آن ها این بررسی را بر روی دو هزار و 911 فرد 30 تا 64 ساله انجام دادند.
آن ها دریافتند تلومرازها در لوکوسیت های کارگرانی که بیشترین استرس شغلی را تجربه می کردند به طور چشمگیری کوتاه تر از آن هایی که بود که شغل کم استرسی داشتند. ظاهرا کسانی که دستمزد کمی می گیرند بیشتر دچار پیری، موی سفید و چروک پوستی می شوند.
تجربه مداوم اضطراب در محیط کار می تواند موجب پیر شدن زودهنگام شده و فرد را در معرض بیماری های مرتبط با سن قراردهد.
