آقای رضا فیاضی کیست؟
آقای رضا فیاضی ، آقای جمالی یا همان پدر امیر جمالی را در مجموعه«زی زی گولو» حتما به یاد دارید. رضا فیاضی با بازی زیبای خود درآن نقش یکی از کارکتر های خاطره ساز زندگی خود را خلق کرد. او در کنار بازیگری، مدیریت صحنه، عروسک گردانی، نویسندگی و کارگردانی نمایش عروسکی و کارهای رادیویی هم انجام می دهد. فیاضی دقایقی با نشریه اینترنتی نوجوان ها همکلام شد .
چه انگیزه ای شما را در حوزه نوجوانان وارد کرده است ؟
دغدغه من نوجوانان هستند و فعالیتم برای کودکان و نوجوانان فقط در زمینه بازیگری نیست، بلکه نوشتن و کارگردانی در اثر کودک و نوجوان هم از مشغله های من است. با عشق برای بچه ها کار می کنم و از هر فرصتی استفاده می کنم تا در کنار بچه ها حضور پیدا کنم.
از نظر شما در این حوزه چه کارهایی داری ارزش است؟
کار نوجوانان باید دارای بار آموزشی باشد. تمام عوامل کار کودکان و نوجوانان باید با مسائل کودک و ذهن او آشنا و نزدیک باشند تا بتوانند کاری تولید کنند که با کودکان و نوجوانان ارتباط برقرار کنند. به طور مثال در سال 61 مجموعه به اسم« زاغچه کنجکاو» را ساختم که حتی شعر آن مجموعه مضمون و بار آموزشی داشت.
عشق شما به نوجوانان از کجا شروع شده؟
من در کودکی و نوجوانی، به نوعی کودک کار بودم؛ بعد از مدرسه در مغازه پدرم مشغول می شدم . در واقع تفریحی در کودکی و نوجوانی من وجود نداشت و آن اندازه که برادر کوچکترم از دوران خود استفاده کرد من استفاده نکردم. تمام این عوامل دست به دست هم داد تا وقتی بزرگتر شدم علاقه مند به فعالیت در ژآنر کودکان و نوجوانان شدم. متاسفانه به دلیل مشغله هایی که داشتم تا حدی از فرزند خودم هم غافل شدم.
در سال 98 در نقش پدر خانواده در مجموعه” امروز، فردا” با مضمون نوجوانان ایفای نقش کردید. درباره نقشتان کمی توضیح دهید.
علاوه بر نقشه پدر خانواده، شاعر تیتراژ و یکی از نویسندگان خودم هستم. خوشحالم وقتی می بینم این مجموعه موفق بوده است. اما عامل موفقیت این مجموعه را بار آموزشی داستانی می دانم، عوامل با زحمتی که کشیدند موفق شدند مفهوم زندگی کردن را به بچه ها به درستی انتقال دهند. همچنین استقلال را به خوبی برای نوجوانان بازگو کنند.
خودم برای اینکه بتوانم به خوبی با مخاطبان این مجموعه که نوجوان بودند ارتباط برقرار کنم از دریا مرادی دشت و محمد جواد جعفر پور سوال می کردم؛ که اگر خارج از قصه چنین ماجرایی باشد شما چه تقاضایی از آقای فیاضی دارید؟ همان هایی که می گفتند را اجرا می کردم. سعی می کردم ارتباط به بهترین شکل برقرار شود.
برای دلچسب شدن کار در ژآنر نوجوان چقدر خلاقیت بازیگر نقش اساسی دارد؟
فیلمنامه خط اصلی را می دهند اما آنچه به نقش شکل و شخصیت می دهد خلاقیت خود بازیگر است. اگر با کاری ارتباط برقرار نکنم محال است آن را بپذیرم. برقراری ارتباطم بسته به کوتاهی و بلندی حضورم در نقش نیست بلکه باید آن نقش را لمس کنم. آن وقت در کنار استفاده از نکات کارگردان تمام انرژی خود را صرف می کنم تا بهترین نوع بازی را ارئه دهم.
آیا به نظر شما مطبوعات و تلویزیون رسالت خودشان را در اشاعه مسائل صحیح فرهنگی به خوب انجام می دهند و آیا شما راضی هستید؟
در مورد مطبوعات متاسفانه بیشتر روی چهر ه ها و ستاره ها سرمایه گذاری می کنند؛ نه روی موقعیت هایی که در تئاتر و سینما و تلویزیون مملکت تاثیر گذار است. تلویزیون هم در برخی شبکه ها بعضی وقت ها برنامه های خوبی پخش می کند اما بسیار محدود است.
تئاتر نوجوانان را چگونه ارزیابی می کنید؟
تئاتر نوجوان پلی است برای برقراری ارتباط با دنیای نوجوان و ایجاد انگیزه وتفکر در او و نزدیک شدن به دنیای آنان با بهره گیری از عنصر خیال پردازی.
متأسفانه بضاعت تئاتر نوجوانان چیزی نیست که هم اکنون به نمایش گذاشته می شود. تئاتر کودک ما قوی تر است و می تواند برجسته تر باشد؛ اما امکانات برای بالندگی و پرورش آن فراهم نیست.
به نظر شما رمز موفقیت یک مجموعه در ژآنر کودک و نوجوان چیست؟
من از لذت بچه ها و از خنده آنها احساس خرسندی می کنم. برای من آن لحظه ای که یک کودک 6 و7 ساله مینابی یا یک نوجوان روستایی بعد از پخش زی زی گولو دست مرا می گرفت و لبخند می زد بسیار شیرین بود؛ و من آن را از یاد نمی برم. سعی می کنم به ذهن آن ها نزدیک شوم این به این منظور نیست که من هم مثل آنها کوچک شوم. بلکه با آشنایی از دنیا و ذهنیت به طور مثال پدری را بازی کنم که بچه های خود را درک می کند. از این طریق ارتباط با بچه ها که مخاطب هستند برقرار می شود.
به نظر شما علاقه نوجوانان به چه نوع فیلم هایی بیشتر است؟
تجربه ثابت کرده است که بچه ها با دنیای فانتزی بهتر ارتباط برقرار می کنند، بچه ها کارهایی که بدور از کارهای یومیه است را بهتر می پذیرند. به طور مثال مجموعه ای مانند”زی زی گولو” و “دزدان عروسک ها” به دلیل وجود فانتزی برای کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان جذاب بود.
آقای رضا فیاضی در بازی مقابل نوجوانان احساس ناراحتی ندارید؟
نه تنها ناراحتی و سختی ندارد؛ بلکه به یقین می گویم بارها بارها در کار از آنها درس گرفتم و خودم را فراموش کردم؛ که من رضا فیاضی هستم .گاهی اوقات بیش آمده از خلاقیت بچه ها دچار تعجب می شم و اینقدر برایم جذاب است که گاهی کنترل احساس شادی در حین کار را ندارم و از زیبایی خلاقیت بچه ها خنده ام می گیرد. نوجوانان زیباتر و دقیق تر از بزرگسالان بازی می کنند. چرا که با فطرت خود بازی می کنند و در دنیای کودکی و نوجوانی خود عاشقانه تلاش می کنند. من همیشه کارهای نوجوانان را ستایش می کنم.
رابطه شما با نوجوانان خارج از حیطه کار چگونه است؟
من تمام بچه ها را مانند بچه های خودم دوست دارم و با آنها رفیق هستم. مطمئن باشید تا زمانی که کار می کنم هر کاری مرتبط با کودکان و نوجوان را می پذیرم، مشروط به اینکه به دور از زندگی ذهن آن ها باشد.
معمولا چه نوع کارهایی را قبول می کنید؟
کارهایی را می پذیرم که به ذهنم نزدیک باشد و باورش کنم اگر با ذهنم همخوانی نداشته باشد و کار را باور نکنم،آن را نمی پذیرم.
خاطره ای از اول مهر یکی از سال های تحصیل خود دارید؟
زمانی که من به مدرسه می رفتم مجموعه”جائل ها و ژیگول ها” پخش می شد. از آنجایی که از همان ابتدای کودکی و نوجوانی علاقه بسیاری به بازیگری داشتم، بچه های همکلاسی ام را در حیاط پشتی مدرسه جمع می کردم و با آنها بازی می کردم. معمولاً خودم به دلیل اینکه از بقیه کمی درشت قامت تر از بقیه بودم در نقش جائل بازی می کردم دوستان دیگر در نقش ژیگول ها بودند.
یکی دیگر از خاطراتم که برای خودم بسیار شیرین است و با لذت از آن یاد می کنم؛ این بود که باز به دلیل همان علاقه ای که به بازیگری داشتم با چوب های کبریت بازی می کردم. یعنی به هر یک از چوب های کبریت شخصیت می دادم. آن ها را تبدیل به یک موجود زنده می کردم و بازی می کردم.
آن زمان دوست داشتید نقش های عجیب و غریب را بازی کنید مثلاً نقش یک غول چراغ جادو را؟
به طور کلی با بازیگری کیف می کردم. یعنی بازی در هر نقشی را دوست داشتم. اما نقش هایی مثل غول چراغ جادو را کمتر فکر می کردم.
