اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
تا اینجا هر آن چه که در مورد آدرس آی پی گفته شد برای آی پی آدرس های ورژن 4 (IPv4) بود. در اینجا می خواهیم کمی درباره ورژن جدید آی پی که هنوز فراگیر نشده و در اینترنت سراسری نشده است صحبت کنیم. همچنین در مورد این که چرا به سمت آی پی ورژن 6 حرکت می کنیم و فواید آی پی ورژن 6 و کاستی های آی پی ورژن 4 صحبت خواهیم نمود.
مهم ترین دلیلی که باعث می شود ما از آی پی ورژن 4 به سمت آی پی ورژن 6 کوچ کنیم نواقص و کاستی های IPv4 می باشد.
1- اولین و شاید مهم ترین نقص IPv4 را قبلا ذکر کردیم. نبود تعداد کافی آدرس آی پی. شاید پیش خود فکر کنید که 4 میلیارد عدد زیادی است و این تعداد آدرس برای سراسر دنیا کافی است. 20 سال پیش شاید 10 سال پیش شاید ولی امروزه با گسترش تکنولوژی و اینترنت دیگر کافی نیست. دیوایس های مختلف همچون لپ تاپ، تبلت، گوشی های هوشمند، آی پی کم ها، رکورد ها و هزاران دیوایس دیگر در سراسر دنیا برای برخورداری از امکانات شبکه ای و آنلاین نیاز به آدرس های آی پی دارند. پس دیگر نمی توان مانند سال های گذشته گفت که IPv4 نیازهای ما را برآورده می کند. هم اکنون با استفاده از روشی همچون ایجاد آی پی های Public و Private و راه اندازی سرورهای NAT تا حدی مشکل کمبود آدرس های آی پی را برآورده نمودیم ولی بایستی به فکر راه حل بهتری برای این موضوع باشیم.
2- مشکل دیگری که وجود دارد به هم ریختگی و نابسامانی جدول های روتینگ اینترنت می باشد. اگر به Back bone های اصلی اینترنت سری بزنید ملاحظه می کنید که هر سرویس دهنده پیشوند آدرس خود را به صورت کاملا هم سطح در جدول روتینگ بک بون های اصلی ثبت کرده و ساختار مناسبی ندارد. این مسئله باعث به هم ریختگی و نابسامانی جدول های روتینگ اینترنت شده است.
3- به سختی پیکر بندی می شوند. به یاد دارید که گفتیم برای پیکربندی آدرس های آی پی سه راه وجود دارد اول این که به روش استاتیک و دستی به هر کامپیوتر آی پی دهی کنیم که راه بسیار دشواری است و جز در مواقع خاص توصیه نمی شود. راه دوم توسط APIPA بود که هنگامی که سیستم قادر به دریافت آی پی ار دستگاه DHCP نبود به صورت خودکار یک آی پی به خود اختصاص می دهد. این روش فقط برای آی پی دار بودن سیستم مفید است و به این دلیل که این آی پی قابلیت روتینگ و مسیریابی را ندارند روشی کاربردی نیست. روش سوم به صورت کاملا دینامیک بود و با استفاده از دستگاه DHCP بود. این روش نیاز ما را برطرف می کند و ما می توانیم به صورت کاملا خودکار از DHCP آی پی دریافت کنیم ولی مشکل این شیوه این است که ما برای استفاده از DHCP بایستی دستگاه یا همان سرور DHCP را مدیریت کنیم پس بهترین روش نخواهد بود.
4- مشکل دیگری که وجود دارد این است که امنیت به صورت اختیاری می باشد. به این معنی که یک سری پروتکل های امنیت ارتباطی همچون IPSec وجود دارند که در آی پی ورژن 4 استفاده از آن ها اختیاری می باشد و در دنیای امروز امنیت مهم ترین مسئله می باشد و نبایستی مسئله امنیت امری اختیاری باشد بلکه بایستی اجباری باشد.
آماده اید؟ درس بعدی را شروع کنید: درس هفدهم – راه حل های آی پی ورژن 6
نوشته: مهدی فاریابی
