مقاله شماره (7)؛ آقای نظری

در گام نخست رابطه خوب را باید یک رابطه متعادل تعریف کنیم برای مثال رابطه ایی که پد رو مادر نه به خاطر آسایش فرزند تمام کارهای او را بر عهده بگیرند و نه اینکه بیش از توان و حد مسئولیت کاری به او واگذار کنند در کنار این فاکتور عامل موثر و بسیار قوی ایی هم هست که رفتار خود والدین است آرامشی که در مواجهه با فرزندان و مسائل مربوطه به آنها از خود  بروز می دهند.

با توجه به اینکه برخی مسائل را در اطراف مشاهده کرده ام و با توجه به عمق درک مطلب  آنها و خوانش کتاب آنچه می توانم برای شما می نویسم.

در یک رابطه خوب والدین برای پیشرفت و تعالی فرزندان خود از ابتدا تا به نوجوانی و یا حتی بعد از آن باید نکاتی را رعایت کنند. در این میان چون دوران نوجوانی به دوران قبل از خود و خود آن دوران برای شکل گیری نیازمند است و در واقع پلی میان کودکی و جوانی است دوران ویژه ای زندگی هر فردی محسوب می شود که با حساسیتهای آن دوران باید به نحو نمونه ایی رفتار شود تا بهترین توشه از این دوران یعنی دوران خود شناسی و شناخت خویشتن و بررسی رفتار ها در ذهن فرزند بر جای بماند از اینرو است که آنچه والدین بکارند فرزندان دور می کنند و نتیجه کارهای آنان در فرزندان منعکس می شود به دلیل اینکه والدین اولین کسانی هستند که با فرزند رابطه برقرار می کنند که بر پای محبت است و محبت عامل نزدیک شدن انسان ها به یکدیگر است و نتیجه این نزدیکی الگو برداری است.نوجوانی دوران بلوغ فکری و جسمی و روانی و روحی هم هست .

در هر خانواده برای پایگذاری رابطه خوب است به  آرامش و صبر و حوصله محتاجیم. انسان از آغاز زندگی تا پایان همواره در حال یادگیری است ولی نوجوانی دورانی است که بیشتر در ذهن انسان ماندگاری دارد و کمتر فراموش می شود یادگیری بنا به گفته استاد بزرگ حاج آقا مجتبی تهرانی از اصولی است که نیاز به نیت ندارد و انسان چه  بخواهد و چه نخواهد در حال یادگیری است در محیط آرام خانواده که به دور از تشویش و مشاجره است محیط ممتازی  برای تبادل خواسته ها است.لوح سفید نوجوان آماده پذیرش خوبیهاست پس با غیبت و دورغ و بدگویی و… آن را منحرف نکنیم که هم پیش زمینه ایی در مورد آنچه ما شاید به اشتباه به اَنها تلقین می کنیم نداشته باشند و هم از این کارها الگو برداری نکنند.

اما نکاتی هم هست که باید باشد مانند وظیفهس انجام برخی کارها را متناسب به توان فرزند از سوی والدین به آنها داده شود تا احساس مسئولیت در آنها تجلی کند و نیرومند شود و هم نوجوان خود را در ارتباط با جامعه بداند اینکه همه ما در ارتباط با هم هستیم .

خانواده در برخی مسائل با هم مشورت کنند وهمه حق نظر دادن داشته باشند لااقل در مسائل مربوط به خود فرزندان تا این آنها قدرت بیان خواسته ها را یاد بگیرند و به خودشان اهمیت بدهد و هم توانایی خطا یابی کاری را ابتدا پیدا کرده و سپس به آن فکر کنند.

والدین نباید به نقد شخصیت و مقایسه فرزند خود با شخص دیگر  مبادرت کنند در عوض می توانند به نقد رفتار توجه داشته باشند که رفتار شایسته و بهتر را در این موقعیت با سنجش یکسری عوامل بیاموزند. در این میان ناگفته نماند در حضور دیگران هم نقد رفتار صورت نگیرد تا فرزند دچار حس خورد شدگی شود زیرا حس بدی است بلکه این  کار باید در مکان و زمانی مناسب بین خود والدین و فرزند باشد.

رابطه صمیمی در خانواده راه را برای رابطه های غلط سد می کند و همواره گفتگو و داشتن اوقات گرمتر و صمیمیتر باعث می شود فرزند مشکلاتی که ذهنش را درگیر کرده به شما بگوید و از شما راهنمایی بطلبد نباید با بدرفتاری و رفتارهای بازدارنده با توجه از شناختی که والدین در ارتباط با فرزند دارند استفاده کنند که باز هم بسته به نوع رفتار فرزندان متفاوت است .

در دوران نوجوانی والدین سعی کنند تا جایی که می توانند خواسته های به جای فرزندان را برآورده سازند یا در غیر این صورت با افتتاح حساب یا یک قلک شروع به جمع آوری مبلغ مورد نیاز خواسته نوجوان البته با همکاری خود نوجوان کنند تا او درک کند والدین به آنها اهمیت می دهند و با این  اقدام آنها را به خواسته شان نزدیک می کنند.

رفتار و توجه والدین زمینه را برای شکوقایی استعداد های فرزند باز می کند مانند موفقیت در ورزش که از دوران مبتدی تا حرفه ایی با حمایت والدین انجام می شود یا اینکه تحصیلات عالیه که با کمک و تجربه های و یا گفتگوهای والدین با دیگران که به فرزند منتقل می کند . از دیگر فاکتور های رابطه خوب میان والدین و نوجوان است این است که والدین نباید بین فرزندان تفاوتی بگذارند.

از دیگر اموری که باید والدین برای داشتن زندگی خوب در این دوران بر انجام آنها پافشاری کنند رباطه با خدا که منبع آرامش است(به ویژه نماز) و شکرگذاری نعمت های  که دارند و تلاش برای رسیدن به اهدافشان است و به آنها بیاموزند که برای رسیدن به هدفهایشان باید گام به گام جلو بروند و انتظار یکباره رسیدن به آنها را نداشته باشند.