در محافل نجومی هیچ رویداد سماوی بزرگ تر و خاص تری از یک خورشید گرفتگی کلی وجود ندارد و سال ۲۰۱۷ زمانی است که فرصتی برای مشاهده نمایش آسمانی بدست می‌آید.
این گرفت خورشیدی کامل در اوت 2017 (30 مرداد 1396) در آمریکا قابل مشاهده خواهد بود اما سال آینده میزبان رویدادهای نجومی دیگری نیز خواهد بود که از آن میان می‌توان به ماه گرفتگی جزئی، دو بارش شهابی پربار و مشاهده بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی در افق زمین اشاره کرد.
سال نو میلادی با تقارن جالب هلال ماه و سیاره زهره آغاز خواهد شد که پس از غروب خورشید در جنوب غربی آسمان قابل مشاهده است. در روز دوم ژانویه نیز ماه مجددا با این سیاره دیدار خواهد کرد اما این بار سیاره مریخ نیز در کنار آن ها خواهد بود. هم نشینی دو سیاره تا پایان ماه ادامه خواهد داشت و در روز 31 ژانویه، ماه مجددا به آن‌ها خواهد پیوست.
در روز 11 فوریه، یک ماه گرفتگی جزئی رخ خواهد داد که طی آن، ماه وارد سایه روشن‌تر زمین می‌شود. این واقعه مانند ماه گرفتگی کامل به راحتی قابل مشاهده نیست.
بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی در بهار به آسمان شب آمده و در روز هفتم آوریل به نزدیک ترین فاصله از زمین خواهد رسید. سیاره مشتری هم چنین در روزهای 10 آوریل، هفتم مه و سوم ژوئن به فاصله نزدیکی از ماه خواهد رسید.
بارش‌های شهابی جزو رویدادهای به شدت بی‌ثبات هستند. بارش شهابی”جباری” در روز 21 اکتبر به اوج خود رسیده و روز 17 نوامبر نیز بهترین زمان برای مشاهده بارش “اسدی” خواهد بود. در این روها نور ماه کمتر بوده و امکان رصد بهتر این رویدادها وجود دارد.
اما بزرگ ترین رویداد نجومی سال 2017، پدیده خورشید گرفتگی کامل است که برای اولین بار طی 4 دهه اخیر در قاره آمریکای شمالی به وقوع خواهد پیوست. در روز 21 اوت ماه بطور کامل در برابر خورشید قرار می‌گیرد. آخرین باری که این پدیده در آمریکا رخ داده، به سال 1979 مربوط می‌شود. مسیر این گرفت به طور کامل در خاک آمریکا خواهد بود به طوری که از جزایر هاوایی در اقیانوس آرام شروع شده و پس از 3 ساعت 13 دقیقه در سواحل شرقی این کشور به پایان می‌رسد.
در محافل نجومی هیچ رویداد سماوی بزرگ تر و خاص تری از یک خورشید گرفتگی کلی وجود ندارد و سال ۲۰۱۷ زمانی است که فرصتی برای مشاهده نمایش آسمانی بدست می‌آید.
