اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
موزه ساعت یا تماشاگه زمان یکی از موزههای شهر تهران و نخستین موزه ساعت در ایران است.
این موزه که در خرداد ماه ۱۳۷۸ خورشیدی افتتاح شد، از موزههای وابسته به اداره کل موزههای بنیاد مستضعفان است و در آن ابزارهای زمان‌سنجی به نمایش گذاشته شده‌اند. در واقع تماشاگه زمان مکانی است که بخشی از تلاش‌های چندین هزار ساله بشری در زمینه ساخت انواع ابزارهای سنجش زمان را در معرض دید علاقمندان قرار داده است.
گذشت زمان از موضوعاتی بوده که در طول تاریخ همواره ذهن آدمی را به خود مشغول داشته و از این رو بشر در جهت یافتن وسیله‌ای برای اندازه‌گیری زمان تلاش می‌کرده است. انسان‌های اولیه احتمالاً با طلوع خورشید، پیدایش شب و ظهور ستارگان فعالیت‌های خویش را تنظیم می‌‌کردند اما رفته رفته برای سنجش زمان، ابزارهایی نظیر ساعت‌های آفتابی، آبی، شنی، سوختی و با پیشرفت علم، انواع ساعت‌های مکانیکی ساخته شد.
در بخش فضای باز موزه ساعت، ماکت انواع ساعت‌های ابتدایی نظیر ساعت‌های آفتابی، آبی، شنی و … به چشم می‌خورد و بازدیدکنندگان می‌توانند از نزدیک با شکل و مکانیسم عمل ساعت‌های قدیمی آشنا شوند.
در داخل ساختمان موزه که از دو طبقه تشکیل شده، سیر تکامل انواع ساعت‌های مکانیکی متعلق به قرن ۱۷ تا ۲۰ میلادی نشان داده شده است. ساعت‌هایی نظیر ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری و ایستاده که هر یک از آن‌ها تلفیقی از هنر مجسمه‌سازی، میناکاری، معرق و … را با صنعت ساعت‌سازی نمایش می‌دهند.
در طبقه دوم موزه ساعت‌های جیبی معمولی و ساعت‌های جیبی سفارشی متعلق به شخصیت‌های برجسته تاریخی و سیاسی، ساعت‌های ویژه‌ای چون ساعت کارت‌زنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی و همچنین ساعت‌های مچی در انواع مختلف دسته‌بندی و دو زمانه به چشم می‌خورد.
در بخش تقویم‌ها نیز تقویم‌های مختلف ایرانی، شخصیت‌های برجسته در امر تقویم‌نویسی و ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخ‌دار ایرانی (کتیبه بیستون) نگه داری می‌شوند که از بخش‌های جالب این موزه به شمار می‌روند.
از دیگر بخش‌های موزه بخش نمایش انواع فسیل‌های مربوط به دوران مختلف زمین‌شناسی و معرفی ساعت‌ها و ساعت‌سازان معروف است.
نمای ظاهری ساختمان موزه ساعت جذابیت این مجموعه را دو چندان نموده است.
تماشاگه زمان در خیابان ولیعصر، خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی واقع شده است.
