روان شناس ها در کوشش برای خلق یک جامعه بهتر می‌توانند نقش‌های خاصی را ایفا کنند؛ یافته‌های آنان را می‌توان برای کمک به شناسایی مشکلات و سیاست گذاری بکار برد، از تخصص آنان می‌توان برای پرورش فنون دستیابی به اهداف اجتماعی استفاده کرد و خبرگی آنان می‌تواند به تعیین اثرات و نتایج برنامه‌های مختلف کمک کند.
سیاست گذار
همان گونه که عده‌ای معتقدند می‌توان ویژگی‌های آرمانی فرد را بطور علمی تعیین کرد، عده‌ای نیز بر این باورند که می‌توان به لحاظ علمی ویژگی‌های جامعه آرمانی را مشخص نمود. همان گونه که شما نیز احتمالا حدس زده‌اید، من با این عقیده مخالفم زیرا معتقد نیستم که علم بتواند ارزش‌ها را تعیین کند.
شاهد متخصص
روان شناسان می‌توانند اطلاعاتی فراهم سازند که دیگران در سیاست گذاری از آن ها استفاده کنند. به عنوان نمونه ، بیانات روان شناختی در خصوص جداسازی نژادی بر تعمیم دادگاه عالی ایالات متحده در سال 1954 راجع به لغو تبعیض نژادی در مدارس همگانی تاثیر داشت. اما هیات قضات در اخذ این تصمیم بسیاری از عوامل دیگر را نیز در نظر گرفته بودند.
فراهم آوردن اطلاعات برای تسهیل در تصمیم گیری
روان شناسان می‌توانند با تصمیم گیرندگان کار کرده و به آن ها کمک کنند تا خود فریبی را به حداقل برسانند، مهارت‌های حل کشمکش را بهبود بخشند و یا خلاقیت خود را به حداکثر برسانند. آزمورن (1948) شیوه استفاده از فن سیال سازی ذهن را به مجریان و مسئولان آموخت و بدین وسیله مهارت گشایی آنان را تسهیل کرد.
عامل غیر مستقیم تغییر اجتماعی
وقتی یک هدف اجتماعی انتخاب شد، روان شناسان می‌توانند درباره نحوه دستیابی به آن هدف پیشنهاداتی را ارائه کنند. اُلسن (1981) در طرحی برنامه‌ای که هدف آن تشویق مردم به صرفه جویی در انرژی بود به مقامات مسئول کمک کرد.
عامل مستقیم تغییر اجتماعی
روان شناسان به عنوان عامل اجتماعی می‌توانند پیشنهاداتی ارائه کرده و مستقیما در ایجاد تغییرات مورد نظر دخالت کنند. برای مثال ، آی. روبین (1967) با داخل کردن گروهی از سفید پوستان متعصب در یک گروه آموزش حساسیت دو نژادی باعث کاهش پیش داوری در آن ها شد. به خاطر داشته باشید؛ گروه حساسیت آمیزی شرکت کنندگان را ترغیب می‌کند تا آزادانه احساس های خود را در یک فضای سرشار از اطمینان و پذیرش بیان کنند.
ارزیابی کارایی یک برنامه
هنگامی که برنامه‌ای آغاز شد، می‌توان از روان شناسان خواست تا درجه پیشرفت آن را ارزیابی کنند. برای نمونه ، روان شناسان کوشیده‌اند تا اثر بخشی برنامه “سرآغاز” و سایر برنامه‌های مشابه را از لحاظ آماده سازی کودکان محروم برای ورود به مدرسه بسنجند. این نقش کلی از با ارزشترین نقش هایی است که روان شناسان می‌توانند ایفا کنند. گاه برنامه‌های بی‌خاصیت سال ها ادامه می‌یابند و برنامه‌های موثر به خاطر ارزیابی نادرست قطع می‌شوند.
ofc.ir
