سوالاتی در باره ارتباط باپدر و مادر

بسیاری از نوجوانان در باره ارتباط باپدر و مادر سوالاتی داشته اند که مشاور سایت نوجوان ها به آن ها پاسخ داده است. اگر شما هم در این زمینه سوالاتی دارید در بخش پیام های پایین صفحه سوال خود را مطرح کنید.

پرسش

من راستش دختری خیلی خجالتی هستم. اصلا نمیتونم راحت با مادر و پدرم حرف بزنم و به آن ها مشکلمو بگم.لطفا کمکم کنید چگونه با مادرم راحت حرف بزنم؟

اغلب نوجوان ها مثل تو فکر می کنند که نمی توانند به راحتی با مادر و پدر خود صحبت کنند. ممکن است واقعا خجالتی باشی و ممکن است این توانایی برای صحبت کردن رو در رو برایت مشکل باشد اما چاره راه همین است که بر این احساس نادرست غلبه کنی و باور کنی که می توانی و به خودت بگویی که من باید بتوانم با مادرم صحبت کنم، من باید بتوانم احساسم را با نزدیکترین افراد در زندگیم که مادر و پدرم هستند در میان بگذارم.

اما با این همه راه های دیگری هم هستند که می توانی آن ها را امتحان کنی.

برای مثال می توانی حرف هایت را بنویسی، سرفرصت آن ها را بخوانی تا اطمینان حاصل کنی که دقیقا منظور تو را می رساندو بعد هم داخل پاکت بگذاری و رویش بنویسی که مادر و پدرت هر دو این نوشته ها را بخوانند.خلاصه راه های این طوری هم هست اما اینکه فکر کنی که آیا راهی هست که با آن ها صحبت نکنی اصلا نیست. هم تو و هم آن ها به این حرف زدن احتیاج دارید و باید بتوانید با هم صحبت کنید. نه صحبت در مورد غذا و کارهای روزانه، بلکه در مورد احساس ها و برداشت هایتان، در مورد زندگی و در مورد چگونه خانواده خوبی بودن.

سعی خودت را برای ارتباط باپدر و مادر بکن حتما می توانی.

پرسش

درباره اختلاف پدر و مادر هم مطالبی را بگذارید.

پاسخ

امیدوارم بتونی همیشه روی احساساتت کنترل داشته باشی که هر گز نه تنها از گریه بلکه از خنده زیاد هم نمیری.

موضوع اختلاف پدر و مادر موضوع مهمیه که تو بهش اشاره کردی و حرفهای زیادی هم در موردش گفتی که شاید لازم باشه مقاله­ هایی در این باره کار کنیم و توی سایت بگذاریم. اما پیش از اون لازمه همه بچه­ ها (منظورم همه فرزندان هست) یادشون باشه که در جریان اختلاف والدین هرگز سهمی ندارند و بر این اساس نباید از این بابت دچار هراس و یا عذاب وجدان شوند که شاید حضور آن­ها موجب این اختلاف بوده و یا این حضور، اختلاف آن­ها را تشدید کرده است.

اگر بتوانی به موضوع اینگونه نگاه کنی، بنابراین می­توانی حداقل تو در خانواده آرامشت را حفظ کنی و نتیجه این آرامش این می­شود که می­توانی در مواقع لازم کارهای دیگر در خانه را مدیریت کنی تا کمتر به مادر یا پدرت فشار کار و مسئولیت­ های خانه وارد شود.

هم­چنین خوب است یاد بگیری که هرگز بین آن­ها قضاوت نکنی، چون رابطه مادر و پدر از پیچیدگی زیادی برخوردار است و نمی­توانیم به سادگی بین آن­ها قضاوتی داشته باشیم. حتی گاهی ممکن است با شنیدن صحبت­های هر دو طرف هم نتوانیم در مورد اتفاقات بین والدین درست نظر بدهیم. بنابراین اگر در مورد آن­ها قضاوت نکنی و تلاش نکنی که جانب یکی را بیشتر از دیگری بگیری، در این صورت می­توانی به عنوان یک فرد مستقل و بی­طرف، مورد اعتماد و تکیه هر دو قرار بگیری و همین اتفاق موجب می­شود که آن­ها با دیدن تو احساس بهتری داشته باشند و آرامش را در وجود تو ببینند.

در ضمن یادت باشه که همه والدین با یکدیگر دارای اختلاف نظر هستند اما همه مانند هم رفتار نمی­کنند و به همین دلیل اشکال مختلفی از اختلاف والدین وجود دارد. اما همیشه امیدواریم که هم آن­ها بدانند که بهترین روش برای گفت­گو چیست و هم فرزندان یاد بگیرند که در مواقع تعارض و اختلاف نظر والدین بهترین رفتار چیست.

پرسش

من تو خانواده ای بزرگ شدم که بدلیل شرایط اقتصادی و…. هر کسی باید از 12 سالگی به بعد رو پای خودش وایسته. هم درس خوندم هم پیش خانوادم کشاورزی کردم. الان 10 سال گذشته و همچنان پا به پای مادر پدرم کار کردم. ولی الان شرایط مثل 10 سال پیش نیست. مادر پدرم مریض میشن. من نمیتونم تحمل کنم. تا حدی که شب راروز از ترس از دست دادنشون میترسم.

بیشترش به خاطر اینکه از خیلی چیزا محروم بودن. زحمت کشیدن. جون کندن تا من درس بخونم ولی آسایش ندیدن.

ما خونمون روستاس 1 سال کار میکردن به زور خرج مدرسمو سرویسو… خرج زندگیمون می شد.الان 5 ماهی میشه بدجور ناراحتم.چرا باید آخره این همه زجر و سختی اینطور باشه؟چرا باید تازه که من میخوام برا خودم کاری راسو ریس کنم، جایی استخدام بشم، مادر پدرم مریض بشن؟چرا نباید مثل بقیه مادر پدرا مادر پدر من نتونن جایی برن ماشین داشته باشن مسافرت برن؟چرا باید اینهمه واسه درس من زجر بکشن تا بخوام یه جایی برسم، اینطور بشه؟میدونم حکم خداست ولی چرا مقابل این همه زجر و سختی لذتی نبینن؟

خیلی خیلی شاکیم درسته این روزگار کاری کرده که روی پای خودم وایسادم میتونم همه شرایطو تحمل کنم مقابل هر کاری سر خم کنم کار کنم و….ولی مادرم پدرم باشن.

خدا سایشونو بالا سرم نگه دار.خدا الان نیاز به سلامتی دارن.خدا اینهمه تلاش و زحمت و سختی  لذتش کو؟

پاسخ

حتما خودت هم میدانی که سختی های زندگی بهترین و بزرگترین منبع برای انسان شدن و کامل تر شدن ما هستند و به همین دلیل است که در زندگینامه افراد بزرگ میبینی که اغلب روزهای خوشی در زندگی خود نداشته اند و بیشتر از سایرین سختی کشیده اند. به همین دلیل باید به خودت افتخار کنی و ما هم به تو افتخار می کنیم.

اما اینکه به شدت نگران وضعیت والدینت هستی، احساس خوبی نیست. با تمام وجود برای سلامتی آنها دعا میکنیم و از خدا می خواهیم که ایشان را شفای عاجل داده و در پناه خود بگیرد، با این همه نباید یادمان برود که توکل واقعی یعنی اینکه همه چیز را خصوصا آنجا که دیگر از توان و اراده ما خارج است به او بسپاریم تا به آرامش برسیم. از شرایطی که امروز داری استفاده کن و به جای پرسش “چرا” از خداوند که لغتی است که در چنین وضعیتی، شیطان به دهان ما می اندازد تا با ایجاد حس ناتوانی خود را مورد ظلم قرار گرفته بدانیم، این را فرصتی بدان که معنای واقعی توکل بر خدا را تجربه و تمرین کنی. نگرانی، تنها تو را ضعیف می کند و تو یکی از بهترین امیدهای والدینت برای ادامه زندگی هستی.یادت باشد که خداوند با نا امیدان نیست.

پرسش

خانوادم همش من  رو مجبور می کنن که چیز هایی رو که خودم هیچ علاقه ای به آن ها ندارم، انجام بدم و همیشه به من میگن: بچه های فامیل از تو بهترن. لطفا بگید چیکار کنم؟

پاسخ

اینکه کسی مجبور باشه مطابق میل دیگران رفتار کنه حس خوبی نیست و این را می توانم کاملا درک کنم. اما نکته مهم این است که نمی دانم خانواده تو در چه زمینه­ هایی و تا چه اندازه ­ای از تو انتظار دارند. گاهی ممکن است انتظارات خانواده در خصوص مسائل مهمی باشد که دقیقا با جایگاه اجتماعی تو ارتباط دارد و شاید هم توقع آن ها در اندازه و زمینه ای باشد که بودن و نبودن آن رفتار تاثیر چندانی در زندگی تو ندارد. به همین خاطر، ابتدا باید با این انتظارات آشنا باشیم و چه خوب است که تو این موضوع را برای خودت روشن کنی و سپس در مورد آن ها تصمیم بگیری.

برای این منظور توصیه می ­کنم با خانواده­ ات یک جلسه خانوادگی برپا کنی، در این جلسه حضور تو به همراه والدینت ضروری است. لازم است از پیش، زمان مناسب جلسه را شناسایی و به والدینت اعلام کنی. در این جلسه از والدین خود بخواه تا در مورد انتظاراتشان از تو صحبت کنند. بگویند که در مورد چه چیزهایی و چرا از تو توقع دارند تا به گونۀ دیگری رفتار کنی. اگر دلایل آن ها قانع کننده بود که دیگر کاری نداریم جز اینکه شما در مورد راه بازگویی انتظاراتشان یادآوری کنی که هرگز مقایسه کردن تو با دیگر فرزندان اقوام پسندیده و مناسب و موثر نیست. البته یادت باشد که در این یادآوری کردن حتما جانب احترام را هم داشته باشی.

اما اگر نظراتشان تو را قانع نکرد و به نظرت رسید که منطق آن را یا درک نمی ­کنی و یا واقعا منطقی نیست در این صورت، تلاش کن تا دلالیت را برای آن ها شرح بدهی تا متوجه غیر منطقی بودن انتظارشان بشوند. اما باید قول بدهی که تلاشت را برای ارتباط باپدر و مادر بکنی تا درک درستی از انتظارات و چرایی مقصود آن ها به دست آوری.اگر دوست داشتی مرا در جریان این گفتگو قرار بده.

پرسش

با سلام.  من دختری 13 ساله هستم که نمیتوانم با جر و بحث های پدر و مادرم کنار بیایم. از بچگی هم همینطور بودم. وقتی که بزرگتر شدم به خودم گفتم که این بحث ها در هر خانه ای هست و به قول معروف (زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند) ولی همین چند مدت پیش بود که توی یکی از همین بحث هایشان مادرم به پدرم گفت که (چرا همان اول که میخواست ازدواج کند درست فکر نکرد تا الان به این نتیجه برسد که بهترین سال های خود را بر فنا داده و بسیار دوست دارد که از پدرم طلاق بگیرد ولی به خاطر من چنین کاری را نمیکند)

خانم دکتر خواهشا به من بگید که معنی این حرفا یعنی چه؟ آیا واقعا درست هست من از این بابت خیلی ناراحت هستم تقریبا تمام عمرم داشتم با این موصوع کلنجار میرفتم و درست زمانی که فکر میکردم. این چیزها در همه خانه ها هست و چیز عادی هست متوجه شدم که نه و تمام این مدت اشتباه میکردم و این چیزها در خانواده ها عادی نمی باشد. خواهش میکنم بهم بگید که چطور با این موضوع کنار بیام.

پاسخ 

همان طور که خودت هم اشاره کردی در هر خانواده ای ممکن است اختلاف نظر وجود داشته باشد و گاهی هم این اختلاف نظر همراه با جر و بحث بیشتر جلوه پیدا می کند اما وقتی این زمان طولانی پدر و مادر تو با وجود اختلافاتی که داشتند از یکدیگر جدا نشده اند بنابراین میتوان این نتیجه را گرفت که آنها قصد جدایی ندارند و تنها برای اینکه بتوانند خشم و ناراحتی خود را ابراز کنند از چنین تهدیدهایی استفاده میکنند. البته در اینکه این رفتار اصلا پسندیده نیست شکی نیست ولی نگرانی تو هم چندان جایی ندارد.

ضمن اینکه باید تلاش کنی تا خودت را درگیر شنیده هایت در جر و بحث های آن ها نکنی، بهتر است زمان مناسبی که حالشان خوب است همین جملاتی که برای من گفتی و به راحتی نشان میداد که چقدر از این شرایط احساس ناآرامی میکنی، احساست را با مادر و پدرت در میان بگذاری و از آن ها بخواهی تا برای حل مسائلشان از یک ریش سفید فامیل و دوستان و یا از مشاور کمک بگیرند.

اگر واقعا این اظهار نظر درست باشد که آنها به خاطر تو دارند با یکدیگر زندگی میکنند طبیعی است که این با هم بودن باید همراه با آرامش و خوبی باشد و به نظر می رسد تو می توانی پیام رسان خوبی برای آنها باشی.

پرسش

با سلام. من تک فرزند هستم و امسال کنکور داشتم و چون سمپادی هستم تقریبا فقط در اتاقم درس میخواندم و ارتباطم با کتابهایم بود. ولی مادرم همیشه سر موضوعات مختلف به من گیر میداد که باعث آشفتگیم میشد و من هم چون بسیار حساسم سریع گریه میکردم. من احساس میکنم رابطه صمیمانه ای که یک مادر با فرزندش دارد بین ما نیست.

لطفا کمکم کنید چون دوست ندارم من هم در آینده با فرزندم اینگونه باشم. یه جورایی نمیتونیم با هم کنار بیایم. اون کارمنده و وقت کمی برای من میذاره. احساس میکنم توقعات نابجایی ازم داره. هر وقتم که با هم صحبت میکنیم میگه تو اذیتم میکنی.

پاسخ 

این موضوع خیلی مهم است که بدانیم چرا مادر تصور می کند تو او را اذیت میکنی و چرا تو هم متقابلا احساس میکنی او با تو مشکل دارد و موجب ناراحتی ات میشود. فهمیدن دلیل این رفتارها میتواند به حل مساله کمک کند.

روشن است که چاره ای جز این نیست که بتوانی به گفتگو با مادر بنشینی و احساس و برداشتت را با آرامی با ایشان در میان بگذاری. برای این کار، حتما از قبل به مادر بگو که قصد داری صحبت کنی و نیاز داری تا وقت مناسبی را ایشان تعیین کند.

قبل از شروع جلسه گفتگو با خودت یک پارچ آب خنک و دو لیوان بیاور. روی یک برگه هم بنویس که امروز فقط قصد دارم بشنوم و احساسم را بگویم و اصلا نمیخواهم عصبانی شوم و یا از خودم جانبداری کنم. فکر کن موقع صحبت کردن داری در مورد فرد دیگری حرف میزنی در این صورت میتوانی بدون تعصب در مورد خودت به حرف او گوش کنی و متوجه منظورش شوی.

داشتن برگه سفید و خودکار هم لازم است. موقع صحبت کردن با یکدیگر اگر حرفی به ذهنت رسید بین صحبت او شروع به حرف زدن نکن. روی برگه یادداشت بگذار تا زمان تو که رسید در موردشان حرف بزنی و یادت باشد که این جلسه دادگاه نیست. نمیخواهیم کسی را محکوم کنیم و یا کسی را از یک گناه تبرئه کنیم. فقط میخواهیم حرف بزنیم و در مورد درست یا غلط بودن احساسی که داریم اطمینان پیدا کنیم.

هر زمان احساس کردید که از گفتگو خسته شدید و یا بهتر است فضا تغییر کند، بخواه که ادامه جلسه به روز دیگری منتقل شود. برگزاری چنین جلساتی حتی اگر به رد و بدل کردن چند جمله هم ختم شود تاثیر خیلی زیادی درایجاد ارتباط مناسب دارد.

پرسش

سلام خانم دکتر. چند وقت است که دلم می خواهد یک گوشی خوب و بزرگ بخرم. الان پنج شش ماهی است که گوشی ندارم و اصلا اعتراضی نکردم اما یک ماه است که مدرسه ها تعطیل است و دلم خیلی برای دوستانم تنگ شده و هر چی به پدرم میگویم برایم تهیه نمی کند.

تازه از صبح تا شب خواب گوشی میبینم. پدر من خیلی پولدار است ولی برای من چیزی را به راحتی تهیه نمیکند. مادرم هم خیلی بد قلقی میکند و اگر پدرم هم راضی شود مادرم کوتاه نمی آید. مادر من ۲۷ سال سن دارد ولی خیلی مثل پیر زن ها رفتار میکند. تازه مادرم چادری است و مثل پیرزن ها صورت خود را میگیرد و اگر من هم چادر سرم نکنم اعتراض میکند. حتی اگر کمی هم آرایش کنم خون به پا میکند. خوب من نوجوانم و رده سنی من با مادرم فرق دارد. مادر من نمیگذارد خوش بگذرانم و فقط میگوید نمازتو خوندی؟ اینکارو کردی؟ اونکارو کردی؟ و فقط دستور میدهد و من هم برای اینکه زیر ظلم مادرم نرفته باشم همیشه نماز هایم را بدون وضو میخوانم.

با اینکه فاصله سنی ما کم است ولی او همیشه مثل پیرزن ها رفتار میکند و همیشه با من مخالف است. مادرم نه تنها زور میگوید بلکه در گوش پدرم هم میخواند و او را هم تحریک میکند. چیکار کنم از دست مادرم؟؟؟ کمکم کنید. 

پاسخ 

در شرایطی که فکر و ذهن تو نسبت به خانواده ات حس می کنند هر راه حلی می تواند به شکست منجر شود، اولین قدم این است که با وجود همه انتظارات آنها از خودت که ممکن است تحمل برخی از آنها برایت بسیار سخت هم باشد، تلاش کنی و متوجه شوی که چرا چنین انتظاری از تو دارند و به دنبال چه هدفی برای تو هستند؟ شاید این طرز فکر به تو کمک کند تا بتوانی کمی مثبت تر به آنها نگاه کنی و آن وقت می توانیم امیدوار باشیم که بقیه شرایط هم با گفتگوی بین شما حل شده و شکل بهتری بگیرد.

بنابراین همراه با تلاشی که در ذهن خود داری، حالا یکی از انتظارات آنها را انتخاب کن و از آنها بخواه تا در مورد این انتظار با تو صحبت کنند. دلایل خود را بگویند و توضیح دهند که این انتظار آنها در نهایت برای تو چه شرایطی را ایجاد خواهد کرد. اگر حرفهایشان با منطق تو هم تطبیق داشت که چه بهتر اما اگر نتوانستی آن را درک کنی احساس و نظر خودت را بیان کن و از آن ها بخواه تا به تو کمک کنند تا بتوانی ضمن درک کردن حرفهای آنها تن به انجام خواسته آنها دهی.

یادت باشد در این جلسه حرف از گوشی تلفن نزنی. چون این انتظاری است که تو از آنها داری و بهتر است با برگزاری جلسات گفتگوی بیشتر که موجب میشه بیشتر یکدیگر را درک کنید آن وقت درخواست خودت را بیان کنی. در این شرایط هم مهم است که دلیل مخالفت آنها را بدانی و با هم بررسی کنید که آیا برای برآوردن این انتظار می توانید قوانینی وضع کنید تا بتوانی ضمن بهره مندی از گوشی تلفن همراه به آنها آرامش و احساس امنیت هم بدهی؟ در این صورت شما با تفاهم و در چارچوب منطق با هم حرف زده اید و این راه شرایط بهتری را در خانواده و ارتباطتان با یکدیگر ایجاد می کند.

پرسش

سلام ممنون بابت مشاوره ای هایی که بهم دادید. مشکل من با کره ای ها و مادرم هستتش. . مثلا من میرم سایت کره پیکس، خوب ناظم انجمنم و از کره ای ها خوشم میاد. بهم میگه دیگه حق نداری بری کره پیکس. منو می ترسونه اذیت میشم. خوب منم مامانمو دوست دارم دلم نمیخواد ناراحتش کنم. گاهی اوقات به خاطر درس خوندنم گریه میکنه.

میگه درس نمی خونی. من از درس خوندن تو راضی نیستم. خیلی ناراحت میشم، غذا که میخورم انگار برام مزه نداره. پشت کامپیوترم عذاب وجدان میگیرم. میگه قرآن نمیخونی والا به خدا من هر روز با ماه رمضون یه جز میخونم. بابامم میگه دیگه نتو برات شارژ نمیکنم. والا چت هم نمیکنم، یه گپ کوچولو میزنم که به خاطر آشناییم با کامپیوتر ازم سؤال میپرسن. تو چت رسانه کره پیکس با هیچ پسری هم چت نکردم و نمیکنم فقط با دخترا. خیلی با پسرا باشه واسه آشناییم با کامپیوتره فقط همین.

همچنین از وقتی که از چابهار نقل مکان کردم به زابل به دلیل موقعیت شغلی پدرم، بسیار درس هایم ضعیف شده. من ریاضی ام را بیش از حد کم شدم. من از این شهر و مردمانش بدم میاد. خیلی از لحاظ فرهنگی با من تفاوت دارند. کره ای هارو هم همونا تو ذهن من انداختند. لطفا کمکم کنید.

پاسخ 

توصیه هایی که در نامه قبل برایت نوشتم میتواند برای خودت راهگشا باشد تا همانطور که خودت هم گفته بودی به هر حال عادت زیاده خودت را به این جور مسائل کم کنی.اما حالا که مساله بین خانواده تو هم حساسیت برانگیز شده توصیه میکنم حتما در اولین زمان از مادر و پدرت بخواه تا یک زمانی را با تو به گفتگو بنشینند.

به آنها از احساست در مورد کره ای ها، مسئولیتت در آن انجمن، پایبندیت به اینکه با پسرها گفتگو نمیکنی و … صحبت کن. از آنها بخواه اول کاملا به حرف های تو گوش دهند.سپس از احساست در مورد شهری که زندگی میکنی بگو و اینکه احتمالا همین احساس هم موجب شده تا تو افت بیشتری داشته باشی.

حالا سراغ راه حل ها برو. بگو که از طریق این سایت کمک گرفتی و می خواهی تلاش کنی تا بخشی از مشکل را که احساس میکنی به تو مربوط هست رفع کنی. حالا به آنها گوش بده. بخواه تا در مورد احساس و راه حلشان صحبت کنند. در این گفتگو باید شما به راه حلی برسید که هم تو و هم خانواده ات در مورد آن توافق داشته باشید.شاید راه حل این باشد که زمان را کم کنی یا اینکه به آنها اجاره نظارت بدهی یا … اما هر چه که باشد باید راه حلی باشد که همه شما آن را قبول دارید و تو میتوانی به آن پایبند باشی.

پرسش

من عاشق پدر و مادرم هستم و متاسفانه بعضی وقت ها سر مامانم سر بعضی از اتفاقات روزمره داد می زنم و البته خودم هم خیلی ناراحت می شم. من به مرگ خیلی فکر می کنم و چون نیکی به پدر و مادر موجب راهیابی انسان می شه من همیشه نهایت سعی و تلاشمو می کنم تا آن ها را راضی نگه دارم و از جهنم خیلی می ترسم. برای ارتباط باپدر و مادر چیکار باید کنم؟

پاسخ 

نیکی کردن و متوجه اخلاق و رفتار خود بودن تنها به بهانه مرگ و داشتن زندگی در بهشت نیست و بیشتر با ویژگی مهم انسان که همان تعالی و تلاش او برای رشد و تحول خود است ارتباط دارد. به همین دلیل با توجه به این که خودت آن قدر دانا هستی که متوجه اشتباه بودن و بدی رفتارت شده باشی توصیه می کنم که یک جدول با قید روزهای هفته آماده کنی.

سپس در برابر هر روز هربار که در شرایطی قرار گرفتی که ممکن بود رفتار ناشایستی از تو در برابر مادر و پدرت سر بزند و تو توانستی خودت را کنترل کنی یک علامت بزنی. به این ترتیب تعداد علامت ها را بیشتر کن. یادت باشد اگر خدای نکرده رفتاری نامناسب داشتی باید یکی از علامت های همان روز را خط بزنی. این نمودار به طور مداوم به تو یادآوری می کند که مراقب رفتار و اخلاقت باشی و همین تمرین و مراقبه به تو کمک می کند که به زودی آرامش و متانت در رفتار برایت عادت شود و کار سختی نباشد.

پرسش

سلام. من مادر یک نوجوان 15 ساله هستم. پسر من امسال از زمین تا آسمان با سال گذشته فرق کرده و دارم دیونه می شم. نه درس می خواند، افت شدید درسی پیدا کرده، پارسال معدل 19 داشت و امسال به 14 افت پیدا کرده و کلاس اول دبیرستان است. اصلا سر در گمه نمی دونه چیکار کنه، هر راهی که بهش می گیم دو روز انجام میده و بعد ادامه نمی ده. بهش می گم دوست داری نماز بخونی؟ می گه آره. بعد همون نماز خوندن رو هم رها می کنه. تو رو خدا کمکم کنید. نمی دونم چیکار کنم؟

پاسخ

افت تحصیلی در تغییر مقاطع تحصیلی طبیعی است اما در مورد هر دانش آموزی ویژگی و شرایط خودش را دارد. این که پسر شما گاهی به برخی چیزها علاقه نشان می دهد و بعد نمی تواند زمان زیادی درگیر آن باشد نمی تواند بدون ارتباط با ویژگی های دوره نوجوانی باشد. برای شما در درجه اول مهم این است که بر خودتان مسلط شده و از نگرانی پرهیز کنید. ویژگی های او را در گذشته و اکنون به طور مداوم مقایسه نکنید و او را احیانا سرزنش نکنید. تکرار و یادآوری آنچه در کذشته بوده و آنچه هم اکنون هست در او این اندیشه را قوت می دهد که من دیگر آدم خوبی نیستم و یا توانایی تغییر خودم را ندارم.

حالا که به امتحانات نزدیک است یک جلسه فوری مشاور تحصیلی با یک مشاور داشته باشید اما بعد از امتحانات این جلسات مشاوره را پیگیری کنید. ممکن است مشاور بتواند پس از شناسایی دلایل اصلی رفتار فرزند شما راهکارهایی را برای پیشگیری از افت­ های دیگر به شما نشان دهد.

پرسش

سلام. من یک مشکل بزرگ دارم.  من در کلاس هفتم درس می خوانم و خواهرم در کلاس پنجم.متاسفانه خانواده ی من اصلا به درس من توجه ندارند و بیش تر به خواهرم توجه می کنند. آن ها حتی نمی دانند که من در نمره ی زبان انگلیسی نفر اول شدم و به من بی محلی می کنند. در صورتی که وقتی منم کلاس 5 بودم اصلا به درس من اهمیت نمی دادند. به راهنمایی شما نیاز مندم.

پاسخ

موردی که اشاره کردی، اگر واقعیت داشته باشه ناراحت کننده است اما به نظرم ممکنه دلایلی برای این کار وجود داشته باشه. یعنی اول باید مطمئن بشی که آیا این تفاوت در نگاه ها وجود داره و دوم این که آیا برای این کار دلیل خاصی هست یانه. اگر خواهر شما دچار مسائلی باشد که شما از آن بی اطلاع باشی در این صورت درست نیست که در مورد رفتار والدینت با او این طوری قضاوت کنی.

یادت باشه که پیش از هر کاری و هر تصمیمی باید بتونی اطلاعاتت را کامل کنی و بهترین حالت هم این است که در یک جلسه خانوادگی با مادر و پدرت صحبت کنی. احساس و برداشتت را با آن ها در میان بگذاری و ببینی که آیا این برداشت ها چقدر واقعی هستند و دوم این که چرا آن ها چنین رفتاری دارند. من اطمینان دارم که اگر بخواهی این شرایط  را درک کنی حتما این گفتگو به تو کمک خواهد کرد.

پرسش

سلام من 12 سالمه. ما کلا تو خانواده 3 تا بچه هستیم و من از خواهر و برادرم بزرگ تر هستم. احساس می کنم که مادر و پدرم خواهرم را از من بیشتر دوست دارند. وقتی این موضوع را با مادرم در میان می گذارم او می گوید که ما همه ی شما رو به یک اندازه دوست داریم. وقتی هم که به خواهرت توجه می کنیم به خاطر این هستش که صدایش در نیاید!!! لطفا کمکم کنید.

پاسخ

اولا آفرین به تو که احساست را با والدینت در میان گذاشتی. خوب است همه ما پیش از هر قضاوت و یا رفتاری، تلاش کنیم تا مسائلمان را با مادر و پدر خود در میان بگذاریم تا از ادامه یک فکر نادرست بیرون بیاییم.

اما حالا که تو در گفتگو با مادرت قانع نشدی، بهتر است به فکر این باشی که چرا این اندیشه که اطرافیان تو را کمتر دوست دارند، در ذهنت ریشه گرفته است؟ برای این منظور لازم است در چند برگه جدولی داشته باشی و به این سوالات پاسخ دهی، برای هر مورد باید به نمونه­ های روشنی اشاره کنی:

• کدام رفتار مادر و پدر من نشان می­ دهد که آن­ ها مرا دوست ندارند؟
• آیا رفتاری از مادر و پدرم می­ شناسم که نشان می­ دهد آن­ ها مرا دوست دارند؟
• کدام رفتار مادر و پدرم نشان می­ دهند که آن­ ها به فکر من هم هستند؟
• آیا من رفتاری دارم که موجب ناراحتی و یا عدم درک آن­ ها می­ شود؟
• دوست داشتم مادر و پدرم چگونه با من رفتار کنند؟

پس از پاسخ­گویی به سوالات و تلاش برای این که هیچ سوالی بدون جواب کافی نباشد، نوبت به این می­ رسد که در موردشان فکر کنی و ببینی آیا قضاوت تو عادلانه بوده است. اگر همین اندازه هم برایت راهگشا نبود، همراه این برگه جلسه دوباره­ ای با حضور مادر و پدرت معین کن و از آن­ ها بخواه تا در مورد نوشته­ های تو فکر کنند و در مورد احساست با دلیل و نمونه صحبت کنند.

در پایان نمی­ توانم از ذکر این نکته بگذرم که باور کردنی نیست که مادر و پدری بتوانند فرزندی را بر فرزند دیگر خود ترجیح دهند و بدون شک تو را هم مانند دیگر فرزندانشان دوست دارند اما این احساسی است که باید در ذهن تو هم روشن و به باور تبدیل شود.

• پرسش و پاسخ هایی در باره مدرسه