سرعت شاتر بالا
از سرعت‌های بالای شاتر و بیشتر از 1/1000 ثانیه استفاده کنید. حتی می‌توانید برای به دست آوردن یک عکس واضح از پرندگان کوچک‌تر از سرعت‌های بالاتر از 1/6000 ثانیه استفاده کنید.
اگر در یک روز فقط مشغول عکاسی از پرندگان هستید iso دوربین خود را روی 400 تنظیم کنید تا به راحتی بتوانید از سرعت‌های بالا استفاده کنید. اما مواظب باشید، به دلیل اینکه نیاز به سرعت‌های بالا دارید، بی‌دلیل iso دوربین را بالا نبرید زیرا بسیاری از دوربین‌ها در iso بالا مانند 800 یا 1600 دچار گرین و یا همان دانه دانه شدن تصویر می‌شوند.
چندان به تبلیغاتی که شرکت‌های سازنده‌ی دوربین برای کیفیت iso دوربین‌ها می‌کنند توجه نکنید. زیرا بیشتر این تبلیغات برای فروش بیشتر دوربین‌هاست. خودتان iso دوربین را آزمایش کنید. کافی است در یک محیط قرار بگیرید و iso دوربین را بالا ببرید و هر بار یک عکس بگیرید. بعد عکس را روی نمایشگر کامپیوتر بررسی کنید و ببینید که واقعا دوربین شما تا چه درجه iso عکس‌های بدون گرین و قابل قبولی می‌گیرد.
انتخاب نقطه‌ی فوکوس مناسب
برای اطمینان از فوکوس کامل سوژه سعی کنید تنظیم 9 نقطه‌ای را انتخاب کنید. هرچند که چون کنتراست بین پرنده و آسمان خیلی زیاد است سیستم اتوماتیک برای ردیابی پرنده و قفل کردن روی آن مشکلی نخواهد داشت. اما انتخاب بیشتر نقاط فوکوس، کار پیگیری حرکات نامنظم پرنده را آسان‌تر خواهد کرد.
اگر می‌خواهید میزان موفقیت خود را افزایش دهید سعی کنید از پرندگان در آسمان عکاسی کنید تا مهارت کامل را به دست آورید. در ابتدا نقطه‌ی فوکوس را وسط نگه دارید. زمانی که به خوبی با این تکنیک آشنا شدید نقاط فوکوس را به نحو دلخواه خود تغییر دهید.
البته ممکن است پرواز پرنده و عبورش از جلوی پس‌زمینه‌های مختلف، فوکوس شما را به هم بریزد اما همه‌ی عکاسان می‌دانند که باید صدها عکس گرفت تا چند فریم از آن‌ها وضوح کامل و کادربندی مناسب داشته باشند. بنابراین اگر در اولین عکس‌ها نتیجه‌ی مناسبی نگرفتید ناامید نشوید.
عکاسی با دو چشم
برای عکاسی از پرندگان به مهارتی دیگر هم نیاز دارید: عکاسی با دوچشم. در انواع دیگر عکاسی معمولا با یک چشم منظره‌یاب را نگاه می‌کنید اما در این‌جا مجبورید با یک چشم حرکت پرنده را ببینید و با چشم دیگر نگاهتان به منظره‌یاب و یا نمایشگر دوربین باشد تا وقتی که پرنده در محل مناسب قرار گرفت بتوانید شاتر را فشار دهید. در نگاه اول شاید این کار سخت باشد اما با تمرین، بسیار راحت خواهد شد.
در ابتدای کار سعی کنید با یک فاصله‌ی کانونی عریض‌تر کار کنید که پرنده ناگهان از کادر شما خارج نشود. بعدها که ماهرتر شدید می‌توانید از تله‌های قوی‌تر هم بهره بگیرید.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوانها – جمال رادفر
