اگرچه اینترنت می تواند راهی باشد که در آن نوجوانان کوشش می کنند خودشان را به عنوان افرادی مستقل و دارای دنیای اجتماعی مخصوص خود به اثبات رسانند ، اما به این معنی نیست که والدین نباید دخالتی داشته باشند . همانند تمامی فعالیت های نوجوانان ، احتیاج دارند که دست کم نوعی نظارت برکارهایشان جهت جلوگیری از بروز مشکل وجود داشته باشد . برخی والدین به دلیل مهربانی ، نا خواسته غفلت می کنند و می گویند فرزندان ما باید رایانه یاد بگیرند و یا نباید از بقیه بچه ها عقب بیفتند . فضای مجازی و رایانه می توانند یک روش عالی برای والدین و نوجوانان باشند تا در کنار یکدیگر تفریح کنند و یکدیگر را بهتر بشناسند . فضای مجازی بخشی از زندگی نوجوانان است و شاید بخشی که آن را دوست دارند و سعی می کنند مخفی سازند .
پدر و مادرها باید چه کنند؟
والدین باید دانش لازم در مورد رایانه را کسب نمایند و در فعالیت های اینترنتی شرکت کنند . بهتر است فضای مجازی را کاوش کرده و با نوجوان ها در مورد فضای مجازی گفت و گو کنید و در برخی فعالیت های روی خط به آن ها بپیوندید .
با آنان پایگاه های وب را سیر و سیاحت کنید و از موتورهای جست وجو برای یافتن افرادی که فامیلی مشابه خودتان دارند بهره بگیرید . برای خانواده یک صفحه وب بسازید ، حتی با کودکان خود و دوستانشان در یک اتاق گپ زنی پاتوق کنید . (برای یک زمان کوتاه ، البته اگر حضور شما را تحمل کنند).
یک هشدار قدیمی می گوید «آیا شما می دانید فرزندانتان کجا هستند؟» فضای مجازی نیز همانند زندگی واقعی کاربرد دارد . از آن ها برای استفاده از اینترنت سئوال کنید که از چه پایگاه هایی در وب بازدید می کنند ؟
برای این که لحن سرزنش آمیزی نداشته باشید ، بپرسید چه پایگاه هایی را در وب دوست دارند و چرا ؟ به شیوه ای پدرانه یا مادرانه و مطبوع کنجکاو باشید . از فرزندانتان در مورد دوستان مجازی که دارند سئوال کنید و این که در مورد چه موضوعی با هم بحث می کنند و در اینترنت چه کاری انجام می دهند . از بازپرسی اجتناب کنید و در عوض نشان دهید که مشتاق هستید تا در مورد دوستان اینترنتی فرزندانتان بیشتر بدانید . از فضای مجازی بدگویی نکنید ، چون این کار تنها نوجوانان را از شما دور می کند .
نسبت به زندگی مجازی آنان پذیرش نشان دهید اما در مورد مخاطرات این کار و این که ممکن است در آن جا با موقعیت ها و یا افراد ناخوشایند برخورد کنند هشدار دهید . حریم خصوصی و خلوت فردی یک عمل ترفندآمیز بین جوانان است . آنان به خلوت نیاز دارند اما والدین باید بین این تقاضا و لزوم نظارت بر فعالیت ها تعادل برقرار سازند .
از قرار دادن تجهیزات رایانه ای در اتاق خواب فرزندان پرهیز کنید و آن ها را در فضای خانوادگی قرار دهید . این کار نظارت را خیلی راحت تر می سازد و استفاده از رایانه به عنوان یک فعالیت خانوادگی را تقویت می کند .
قوانین منطقی وضع کنید :
والدین به فرزندان خود اجازه نمی دهند تا دیر وقت بیرون از خانه بمانند ، هر فیلمی که می خواهند تماشا کنند و هر جا که دلشان می خواهد بروند . نوجوانان به قوانین احتیاج دارند . در حقیقت، خواه آنان قبول داشته باشند یا خیر، نیازمند قوانینی هستند که به شکل مخفیانه به کار گرفته شود تا احساس عدم کنترل و به حال خود رها شدن از سوی پدر و مادر را نکنند . در مورد وقت (برای نمونه بعد از تکالیف مدرسه) و یا میزان زمان استفاده ای که بچه ها می توانند به گفت و گو و تفریح در فضای مجازی بگذرانند محدودیت هایی در نظر بگیرید .
میان زندگی واقعی و زندگی مجازی نوجوانان تعادل برقرار کنید :
فضای مجازی ، بسیار گسترده است اما زندگی چیزی بیش از آن است . نوجوانان را تشویق کنید تا بیشتر در فعالیت های زندگی واقعی شرکت کنند . اگر واقعاً در اینترنت چیزی وجود دارد که فرزندانتان از آن لذت می برند ، راهی پیدا کنید تا آن فعالیت به زندگی واقعی گسترش یابد . از اینترنت برای پروژه های درسی نوجوانان استفاده کنید . اگر نوجوانان از بازی نقش در بازی های رایانه ای لذت می برند ، تشویقشان کنید که به کلاس های تئاتر یا سینما بروند . هدف ، جلوگیری از این مسئله است که نوجوان فضای مجازی را از بقیه زندگی خود جدا کند و همچنین او را تشویق کنید تا فعالیت های غیراینترنتی خود را گسترش دهد .
از نرم افزارهای نظارتی بهره بگیرید :
انواع برنامه های تجاری برای نظارت بر نوجوانان در فضای مجازی وجود دارد . این برنامه ها می توانند پایگاه های وبی را که آن ها بازدید می کنند ثبت و دسترسی به پایگاه های خاص وب و یا برنامه های خاص را مسدود کنند . از ضبط برنامه ها جلوگیری کنید ، زمان استفاده از اینترنت را محدود سازید و یا تنها به نوجوانان اجازه دهید در زمان خاصی از اینترنت استفاده کنند . البته اگر والدین می خواهند چنین برنامه هایی را نصب کنند باید تا حدی با رایانه آشنایی داشته باشندخود برنامه ها نیز کامل نیستند ، آن ها دارای نقاط ضعف بوده و یک نوجوان خبره ، می تواند آنها را مغلوب کند . احتمالاً آخرین چیزی که یک پدر یا مادر با آن رو به رو می شود نبرد تکنیکی دائمی میان دانش او و فرزندانش است ، اگر چنین شد، یک جای کار ایراد دارد . نرم افزارهای نظارتی تنها یک ابزار هستند و جایگزین مناسبی برای گفت وگو و یا مشارکت شخصی والدین نیستند ، به عبارت دیگر آن ها را جانشین یک رابطه ندانید .
درباره اعتیاد به اینترنت مداخله کنید :
تلاش نکنید آنان را از رایانه دور یا از استفاده از آن را منع کنید . این مسئله شاید نتیجه معکوس داشته باشد . نگرانی خود را در مورد گرفتاری نوجوانان نشان دهید . وقتی سعی در مداخله دارید با طغیان و انفجار احساسی نوجوانان خود مدارا کنید . اگرموفق نشدید در جست وجوی کمک از یک مشاور حرفه ای باشید، البته فردی را انتخاب کنید که در مورد رایانه آگاهی داشته باشد . اگر یک پدر یا مادر متوجه شوند فرزندشان برای دیگران در روی خط مزاحمت ایجاد می کند یا سعی دارد در سیستم های روی خط خراب کاری کند (به عنوان نمونه تلفنی از طرف گردانندگان سیستم و یا اجتماع روی خط می تواند هشداری باشد) باید تنبیه و مجازات در دستور کارشان قرار گیرد. اگر نوجوانان توانایی دل سوزی نسبت به دیگران در دنیای ناشناس فضای مجازی نداشته باشند ، این احساس در زندگی واقعی شان نیز منعکس می شود .
خلاصه ای از مقاله
نادر صادقی لواسانی نیا
