با در نظر گرفتن ساعت‌های مختلف خواب در کودکان، نوزاد، از تولد تا سه ماهگی، بین 16 تا 17 ساعت در شبانه‌روز می‌خوابد. این میزان از سه تا شش ماهگی به هفت ساعت در شب می‌رسد و از شش تا 9 ماهگی، شب‌ها را کامل می‌خوابند.
از 9 تا 12سالگی، بچه‌ها معمولا هفت ساعت در شب می‌خوابند و دو ساعت در روز استراحت می‌کنند. پاره‌ای از عوامل محیطی و ذاتی هم وجود دارد که می‌تواند ریتم خواب در کودکان را برهم زند.
خواب خوب و کافی تاثیر زیادی بر رشد کودک دارد و بدخوابی و نداشتن استراحت کافی می‌تواند اثر مخربی بر این روند گذاشته و عامل ایجاد اضطراب و نگرانی برای والدین شود.
بهترین برخورد با کودکانی که بدخواب شده‌اند، چیست؟
ریتم خواب و بیداری کودکان، گاهی به دلایل مختلف به هم می‌خورد. در این شرایط کودک بدخلق می‌شود و دایم نق می‌زند. یکی از راه‌هایی که می‌توان این وضع را اصلاح و خود و کودکتان را آسوده کنید، این است که ابتدا علت را جستجو کنید. دنبال پاسخ سوال چرای بدخوابی باشید. شاید دلیل آن جلب توجه، اضطراب، بیماری جسمانی از جمله بیماری‌های تیروئیدی و بعضی اختلالات خونی، تأثیر داروها، خوب غذا نخوردن و یا استفاده بیش از حد از غذاهایی با کالری بالا مثل تنقلات، شکلات و شیرینی باشد. بررسی این عوامل در انتخاب راه حل مناسب به شما کمک خواهد کرد.
برای رفع این مشکل می توان از روش های زیر استفاده کرد:
**فعالیت های بدنی کودک (مانند بازی کردن در پارک، برنامه های ورزشی و…) را در طول روز افزایش دهید و در طول روز سعی کنید با بازی کردن، او را خسته کنید. کودکان قبل از خواب باید آرام باشند تا برای خوابیدن آماده شوند. بازی هایی که نیازمند فعالیت زیاد هستند برای ساعات قبل از خواب مناسب نیستند.
**به تدریج از هنگام غروب به بعد، فعالیت کودک را کاهش دهید و به جای بازی های پر تحرک مانند کشتی گرفتن با توپ بازی، فعالیت هائی مانند مطالعه کردن، شنیدن قصه با دیدن تلویزیون را جایگزین نمائید. انجام فعالیت های آرام کننده چون حمام آب گرم، ماساژ قبل از خواب و به آرامی تکان دادن کودک مفید خواهد بود.
**برای زمان خواب کودکتان برنامه تعیین کنید و ساعت خاصی را مشخص کنید. سعی نکنید هر ساعت از روز او را مجبور کنید که بخوابد.
**برنامه های خانوادگی و خواسته های کودک را نیز در نظر بگیرید. انعطاف پذیر باشید ولی برخورد قاطع داشتن با کودک را نیز تمرین کنید. الگویی را که تصمیم به ادامه آن ندارید شروع نکنید. برنامه شبانه باید در کل روز موجب احساس امنیت و نزدیکی میان افراد خانواده شود.
کودکان قبل از خواب باید آرام باشند تا برای خوابیدن آماده شوند. بازی هایی که نیازمند فعالیت زیاد هستند برای ساعات قبل از خواب مناسب نیستند.
** قبل از خواب با کودکتان در مورد مسائل روزمره و آمادگی برای شروع روز بعد صحبت کنید.
** آماده کردن لباس های مدرسه و مرتب کردن کتاب های فردا، برنامه مناسبی برای کودکان بزرگ تر خواهد بود. قصه گفتن برای کودک قبل از خواب، در درک این مسئله که الان موقع خواب است کمک می کند.
**پس از رفتن به رختخواب به تدریج از توجهتان نسبت به کودک کم کنید و دیرتر به گریه و جیغ او پاسخ دهید. به کودک بگوئید همین الان باید بخوابد و این کار را هر شب تکرار کنید. آن ها به برخورد قاطع شما نیاز دارند.
** برای بعضی از کودکان خوابیدن در اتاق تاریک دشوار است، بنابراین روشن کردن چراغ خواب در اتاق کودک مفید خواهد بود.
** اگر کودکتان شب ها سخت به خواب می رود و یا نیمه شب از خواب بیدار می شود به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید، اینکار در ایجاد الگوی خواب منظم کودک کمک خواهد کرد.
** به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخی از مواد غذائی مانند چای و نوشابه خواب کودک را کاهش می دهد.
** به کودکتان روش های آرام سازی (نفس عمیق، کشش و آرام سازی عضلات بدن) را آموزش دهید و تلاش نمائید تا قبل از خوابیدن کودک این تمرین ها را انجام دهد.
** به کودک اجازه دهید تا زمانی که خواب آلوده و خسته نشده بیدار بماند و سپس او را به رختخواب ببرید.
** از تمرین های مثبت استفاده کنید و در طول روز راه هایی را که کودک می تواند با به کارگیری آن ها به امواج دریا به ساحل، پریدن گوسفندان از روی نرده یا تکرار حروف الفبا و خواندن ترانه های کودکانه این کار را تمرین کند.
** اگر کودک در رختخواب خود نمی ماند در اتاق او حضور یابید و هنگامی که آرام شد او را تحسین کنید. برای مثال ابتدا برایش نوار قصه بگذارید و اگر ناآرامی کرد، ضبط را خاموش کنید.
** هنگامی که کودک در طول شب از خواب بیدار می شود به او کمتر توجه کنید. کمتر او را در آغوش بگیرید، تماس چشمی را محدود نمائید و با او صحبت نکنید. بی تفاوتی والدین در این زمان برای خوابیدن مجدد کودک مۆثر خواهد بود.
** داشتن یک هم اتاقی (مثلاً خواهر یا برادر و یا حتی یک عروسک) می تواند به تنها خوابیدن کودک کمک کند و در کسب استقلال او مفید باشد. کودک را به تنها خوابیدن در اتاقش به عنوان یک رفتار مناسب تشویق کنید.
** کودکان ترس ها و تشویش هایی دارند که معمولاً قبل از خواب به سراغشان می آید. کودک خود را تشویق کنید در مورد مشکلش با شما صحبت کند. این کار به شما در درک بهتر مسائل، کمک خواهد کرد.
** به خاطر داشته باشید که والدین، پدربزرگ، مادربزرگ و پرستار کودک باید در مورد چگونگی کنار آمدن با مشکلات خواب کودک با یکدیگر هماهنگ باشند.
** کودکان به علت شرایط سنی خود آسیب پذیرند و نیاز به حمایت و مراقبت بزرگ ترها دارند. آسیب پذیری کودکان ایجاب می کند که با وضع قوانین مناسب، حمایت و مراقبت های لازم، سلامت جسم و روان آنان را تأمین کنیم.
منبع: shafaf.ir
