پارکور یک ورزش و هنر است. برای مثال یک فرد عادی وقتی به یک ارتفاع می رسد دنبال پله برای پایین آمدن از آن می گردد اما یک پارکور کار از آن ارتفاع می پرد. یک آدم عادی وقتی به یک مانع می رسد مسیرش را عوض می کند، اما یک پارکور کار آن مانع را با یکی از حرکات پارکور پشت سر می گذارد. البته منظورم این نیست که از این به بعد به جای از پله بالا و پایین رفتن از روی دیوار بپرید بالا و پایین و این کار در قالب ورزش انجام می شود نه زندگی روزمره! پارکور در دسته ورزش های بسیار خطرناک (Extreme) قرار نمی گیرد؛ اما در نوع خود می تواند ورزش خطرناکی باشد. پس باید در آن آمادگی بدنی، انعطاف و وزن مناسب، صبر، خود باوری، شجاعت و… داشته باشید و فنون آمادگی این ورزش را از اساتید این فن بیاموزید. پارکور مثل همه ورزش های دیگر، دنیایی از تکنیک و فلسفه است. یک انسان عادی وقتی از ارتفاع 4 متری بپرد بدون شک آسیب می بیند در حالی که یک پارکور کار، به سادگی از آن ارتفاع می پرد بدون این که کوچک ترین آسیبی ببیند، او با استفاده از فنون پارکور فشار وارد بر پاها را دفع می کند و صحیح وسالم می ماند.
مختصری از تاریخچه پارکور
پارکور از قدیم و زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن را در خود احساس کرد؛ وجود داشت؛ اما روایات مختلف حاکی از آن است که این رشته ورزشی به معنی امروزی توسط یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام به نام (ریموند بل ) آغاز شد. علت این کار نیز نیاز او در جنگ به تعقیب و فرار، و امداد و نجات بود. زیرا او علاوه بر یک سرباز جنگ آتش نشان هم بود و حتی توانست چندین ماموریت بسیار خطرناک را هم با استفاده از همین فنون پارکور انجام دهد. حدوداً 28 سال پیش در یکی از روستاهای اطراف فرانسه پسر ریموند، به نام دیوید بل سعی کرد برخی از حرکات پارکور پدر خود را با بازی های کودکانه در هم آمیزد. و چون با این کار مورد تشویق پدرش قرار گرفت، بعدها به شکل جدی تری به این کار فکر کرد و موفق شد همراه با تعدادی از همکاران و هم فکرانش آن را به شکل امروزی تبدیل کند. می توان از ابداع کنندگان این رشته ورزشی (دیوید بل و سباستین فوکان) معرفی کرد. در ادامه عکس های را که از هنر یک پارکور کار حرفه ای گرفته شده تماشا کنید.
