پاکی از یاد رفته!!

تا حالا با خودتون فکر کردین که چرا بچه های کوچک هیچ کدام از مشکلات آدم های بزرگ رو ندارن؟! حتما به نظرتون سؤال احمقانه ای میاد؟ با خودتون می گید: خوب معلومه دیگه، اونا بچه اند و چیزی نمی فهمن و اصلا نمی دونن مشکل چیه، چه برسه مشکل هم داشته باشن!

ولی به نظر من بچه ها اونقدر ها هم که ما آدم بزرگ ها فکر می کنیم، نادان نیستند و چیز هایی رو که لازمه بدونند، می دونند. ولی فقط چیزی که هست اینه که، بچه ها پاکند… پاک پاک پاک، هیچی توی دل و قلبشون نیست، هیچ کینه ای، دشمنی، دروغی، گناهی….هیچی…… . پاکی ای که توی وجود بعضی از ما آدم بزرگ ها نیست. پاکی ای که خیلی وقت میشه از یاد خیلی هامون رفته.

اگر دقت کنین، خواهید دید که بچه ها هم بعضی از مشکلات ما رو دارن، ولی به شکل و شمایلی دیگه. شکل مشکلات اونا با ما فرق میکنه. اگر یک لحظه بنشینیم و با خودمون فکر کنیم، درمی یابیم که ریشه خیلی از مشکلات ما گناهانمونه، مثل: دروغ، تهمت، غیبت، دشمنی، کینه، فساد و هزاران چیز دیگر.

چیز هایی که حتی بچه ها معنی اونها رو هم نمی دونن و البته به همین دلیل هم این مشکلات گریبان گیر اونا نمیشه. بچه ها اگر هم گاهی با هم دعوا و دشمنی کنند تا آشتی شون فاصله ای نداره، بچه ها اصلا از هم ایراد نمی گیرند، بچه ها به هم دروغ نمی گویند و در یک کلام، بچه ها پاکند، یعنی همون طوری که همه ی ما از اول پاک بودیم، هممون.

ولی از وقتی که سن مون کم کم بالا می ره، نمی دونم چرا پاکی زمان بچگیمون رو از دست می دیم و کم کم…… . نمی دونم چرا؟؟ به نظر من هر قدر هم که می خوایم بزرگ بشیم، فقط تلاش کنیم که از نظر پاکی و صداقت، مثل بچه ها باشیم.

از همین نظر و بس……