نام من چارلز است و در ۱۶ آوریل سال ۱۸۸۹ در شهر لندن به دنیا آمدم. پدر و مادرم بازیگر و هنرمند بودند. مادرم هانا چاپلین هنرمند بزرگی بود و از کودکی تنها صدایی که به من آرامش می داد، آوازهای دلنشین و جذابش بود.
از خردسالی با صحنه های نمایش و نحوه ی تمرین و اجرا در مقابل تماشا گران به خوبی آشنا بودم. چون برادرم سیدنی به مدرسه می رفت، مادر مجبور بود که مرا همراه خود به سالن های اجرایش ببرد. پنج سال بیشتر نداشتم که مادر در حین اجرای نمایش دچار سانحه شد و این مسئله باعث اعتراض شدید تماشاگران شد.
من که آواز خواندن را از مادر یاد گرفته بودم بلافاصله روی صحنه رفتم و با خواندن قطعاتی آنان را سرگرم کردم. این اولین تجربه ی موفق اجرای صحنه ای من بود. از آن به بعد من نیز به عنوان یکی از هنرپیشگان مورد توجه مردم قرار گرفتم.
مرگ پدر و اولین پانتومیم چارلی چاپلین
هفت ساله بودم که پدرم را از دست دادم. مادرم که دچار بیماری ریه شد دیگر نمی توانست مثل قبل کار کند به همین دلیل من و برادرم سیدنی مجبور شدیم علاوه بر درس خواندن در همان سالن که مادرم مشغول به کار بود، برای تامین هزینه های زندگی و درمان مادر فعالیت کنیم. سیدنی بیشتر از من کار می کرد و محافظت از من و مادر را مثل یک پدر به عهده داشت.
یازده ساله بودم که گروه نمایش، پانتومیم سیندرلا را برای اجرا در نظر گرفتند. چون از مادرم هنر نمایشی پانتومیم را که یک نمایش صامت و بدون دیالوگ است آموخته بودم پس از پذیرفته شدن در این گروه مشغول کار شدم و تجربه کاری بسیار خوبی برای من بود تا کار نمایش را به صورت حرفه ای دنبال کنم. چند سال بعد سیدنی در نیروی دریایی پذیرفته شد و من و مادرم را برای ادامه تحصیل و کار ترک کرد.
من به خاطر کمک به مادرم مجبور به ترک تحصیل شدم. هفده ساله بودم که درگروه طنز «فرد کارنو» به عنوان دلقک مشغول به کار شدم و بسیار مورد توجه مردم قرارگرفتم و برای اولین بار همراه این گروه به خاک آمریکا پا گذاشتم.
آشنایی با مک استون و 12 فیلم در یک سال
سه سال بعد کارگردان جوانی به نام «مک استون» که بعضی از بازی هایم را دیده بود، پیشنهاد کار در استودیوی فیلم برداریش را به من داد و مسیر حرفه ای مرا تغییر داد. کار با مک استون ذوق و علاقه من را شکوفا کرد تا جایی که در طی ۳ سال کار حرفه ای با این گروه خیلی زود صنعت فیلم سازی را یاد گرفتم.
در ابتدا مثل بازیگرهای معمولی لباس می پوشیدم اما همیشه به این فکر می کردم که چگونه مورد توجه بینندگان باشم. تا این که با دیدن نوع لباس پوشیدن گداها در خیابان به فکر پوشیدن کفش های کهنه و بزرگ، شلوار گشاد و بلند،کت کوتاه و تنگ و کلاه لبه دار افتادم.
برای اولین مرتبه که با این طرز لباس در فیلم بازی کردم بسیار مورد استقبال قرار گرفتم و همین کار موجب شد تا شکل لباس پوشیدنم ثابت بماند و موجب شهرت و محبوبیت فیلم های من گردد. در سال ۱۹۱۶ قرارداد اجرای ۱۲ فیلم کوتاه با عنوان های: بازرس فروشگاه، مامور آتش نشانی، غربت، یک قرقره، تعداد، موسسه رهنی پشت پرده، یخ بازی، خیابان خلوت، درمان، مهاجر و ماجراجو را با این گروه بستم و طی ۱۸ ماه آن ها را تهیه کردم.
اوج محبوبیت
این دوره شادترین و پر تجربه ترین دوران کاری من بود. در سال ۱۹۱۸ با کسب تجربیات مختلف، استودیوی اختصاصی و کمپانی تولید فیلم خودم را در هالیوود راه اندازی کردم و از آن به بعد فیلم هایم را در استودیوی خودم کارگردانی و تهیه کردم.
و این باعث شد تا حد زیادی کنترل مالی و هنری فیلم هایم را شخصاً به عهده بگیرم. در سال ۱۹۱۹ قدرت سرمایه گذاران و استودیدهای حرفه ای در هالیوود مانع از به کار افتادن کارگاه های کوچکتر تولید فیلم می شد بنابراین برای حمایت از این کارگاه ها به همراه با دوستانم مری پیکفورد، داگلاس فیربنکز و دی گریفیت اتحادیه هنرمندان را بنیانگذاری کردم.
در این سال با ساخت فیلم های جویندگان طلا و ولگرد به اوج محبوبیت رسیدم.
اولین جایزه اسکار برای چارلی چاپلین
در سال ۱۹۲۱ موفق شدم مادر را به ایالات متحده بیاورم و در یک بیمارستان خوب بستری کنم ولی پس از هفت سال تلاش برای نجات مادرم او را از دست دادم و ضربه روحی سختی به من وارد شد و تصمیم گرفتم مدتی هالیوود را ترک کنم. اما پس از وقفه ای کوتاه در اواخر همین سال به هالیوود برگشتم و فیلم سیرک بزرگ را ساختم که یکی از درخشان ترین فیلم های من در سال های بعد شد و چند سال بعد اولین جایزه اسکار را با اکران این فیلم با عنوان بهترین بازیگر مرد و بهترین کارگردان به دست آوردم.
در سال ۱۹۳۶ با ساخت فیلم عصر جدید با استفاده از موسیقی مخصوص و معرفی و استفاده از اولین تلفن موبایل سابقه درخشانی در صنعت فیلم سازی کسب کردم.
تا آن سال تمام فیلم های من صامت و بدون سخن بود. اما با پیشرفت صنعت فیلم سازی تصمیم گرفتم تجربه ای در زمینه ساخت فیلم ناطق داشته باشم و به دنبال این فکر کمدی دیکتاتور بزرگ که از شخصیت هیتلر الهام گرفته بودم را ساختم.
سر انجام سر چارلز چاپلین، سلطان فیلم های کمدی ناطق، پس از ۶۵ سال کار در زمینه ساخت و بازیگری فیلم های سینمایی و ساخت بیش از ۹۰ عنوان فیلم کمدی ، در ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ در سن ۸۰ سالگی در گذشت.
اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
زندگی نامه هنرمند بزرگ جهان سر چارلز چاپلین
